Þetta kemur fram í kveðju frá konunni í hóp sem stofnaður var henni til stuðnings á Facebook í fyrra.
Maðurinn var 36 ára þegar hann lést en hann hafði verið á ferðalagi um landið ásamt unnustu sinni dagana áður. Hann leitaði til Heilbrigðisstofnunar Norðurlands á Húsavík vegna alvarlegra veikinda 16. mars í fyrra en lést skömmu eftir komuna á stofnunina. Hann reyndist smitaður af Covid-19. Maðurinn var sá fyrsti kórónuveirusmitaði sem lést hér á landi.
Unnusta mannsins smitaðist einnig af veirunni og þurfti að dvelja í einangrun í tæpar tvær vikur hér á landi eftir andlátið. Stuðningshópur var stofnaður á Facebook í kjölfarið, sem telur nú tæplega 12 þúsund meðlimi. Hópurinn ber heitið With love from us en þar bauðst Íslendingum að koma á framfæri kveðjum og stuðningi til konunnar, sem ætíð hefur kosið að vera ekki nafngreind í fjölmiðlum.
Trúlofuðu sig sex vikum fyrir andlátið
Stjórnandi hópsins birtir í dag kveðju frá konunni til meðlima hópsins og allra þeirra sem sýndu henni hlýhug eftir áfallið í fyrra. Á morgun, 16. mars, er liðið eitt ár frá því að unnusti hennar lést á Húsavík.
Konan lýsir því að hana hafi lengi langað til að þakka hópnum fyrir stuðninginn en ekki verið tilbúin til þess fyrr en nú. Á morgun sé ár síðan unnusti hennar lést, 36 ára gamall, og því hafi henni þótt viðeigandi að líta yfir farinn veg á þessum tregafullu tímamótum.
„Við höfðum trúlofað okkur aðeins sex vikum áður en hann lést, eftir að hafa varið sex og hálfu ári saman. Samband okkar var ótrúlegt. Við kynntumst þegar við sátum hlið við hlið í flugvél og úr varð fimmtán mánaða fjarsamband milli London og Melbourne, þangað til ég ákvað að flytja aftur heim til Ástralíu, nema nú til Melbourne, til að vera með honum,“ segir konan.
Fjórir stórkostlegir dagar
Þau hafi bæði haft unun af ferðalögum og farið saman í tvær utanlandsferðir á ári meðan á sambandi þeirra stóð. Þau hafi alltaf langað til Íslands, einkum vegna stórbrotinnar náttúrunnar. Íslandsferðin hófst loks 11. mars og stefnan var sett á hringinn í kringum landið.
„Við áttum saman fjóra stórkostlega daga. Síðasta góða deginum vörðum við í bílferð milli Hafnar og Egilsstaða – við höfðum hlakkað til þessa hápunkts í ferðinni og hann fór fram úr okkar björtustu vonum. Leiðin var undurfögur.“
Þá lýsir konan því að eftir að unnusti hennar lést 16. mars hafi hún verið í ellefu daga í einangrun á hótelherbergi, alein. Hún hafi strax þá verið látin vita af stuðningshópnum en ekki haft þrek í að lesa skilaboðin.
„En ég var djúpt snortin yfir því að nokkur hafi hugsað svona fallega til mín og unnusta míns,“ segir konan, sem nú hefur farið yfir skilaboðin sem bárust henni í gegnum hópinn.
Kærleikur Íslendinga eigi sér engan líka
Stuðningurinn sé henni ómetanlegur, jafnvel núna ári eftir andlátið, og hún færir öllum innilegar þakkir.
„Unnusti minn og ég ræddum það oft á meðan á ferðinni stóð hversu vinaleg íslenska þjóðin var en þessi stuðningur og væntumþykja slær öllu við,“ segir konan og fullyrðir að harmleikurinn sem hún hafi upplifað gæti ekki hafa orðið á betri stað.
„Ég held að ég hefði ekki fengið jafnmikla hlýju, stuðning, ást og væntumþykju í nokkru öðru landi en Íslandi. Þetta á sér engan líka. Fólkið heima er steinhissa þegar ég segi því frá íslensku þjóðinni og stuðningnum sem hún veitti mér.“
Þá kveðst konan staðráðin í því að snúa aftur til Íslands þegar faraldrinum lýkur.
„Mig langar svo að ljúka fríinu okkar og upplifa og sjá staðina sem unnusti minn mun aldrei fá að sjá en biðu okkar á ferðalaginu. Ísland mun alltaf eiga sérstakan stað í hjarta mínu, landið þar sem unnusti minni varði síðustu viku lífs síns. Orð fá ekki lýst þakklæti mínu til ykkar allra, en takk. Takk.“
