Hótanir! Ragnar Þór Ingólfsson skrifar 1. febrúar 2021 11:31 Frá því ég byrjaði að skipta mér af pólitík þ.e. verkalýðs og lífeyrissjóðapólitík hefur ýmislegt gengið á og rifjast upp í tilefni umræðunnar í kringum skotárás á bíl Borgarstjóra. Margt misjafnt er sagt og ritað en allt réttsýnt og skynsamt fólk hlýtur að vera sammála um alvarleika málsins og hvaða áhrif það hefur haft á líf Dags B.Eggertssonar og fjölskyldu hans. Ég hef svo sem ekki tölu á öllum þeim hótunum sem ég hef fengið í gegnum tíðina en einhverjar standa þó uppúr. Það sem ég velti fyrir mér með þessum skrifum er hvar, hvort og hvernig við setjum mörk í þessum efnum. Frá því að ég byrjaði að skrifa um spillingarmál og misbresti innan lífeyrissjóðakerfisins árið 2007 eða tók sæti í stjórn VR árið 2009 hefur mikið gengið á. Ég taldi mig nokkuð vel undirbúinn í þessa vegferð, gagnrýna það sem aðrir þorðu ekki að gagnrýna. Ég hafði lesið doktors ritgerð vinkonu minnar og helstu fyrirmyndar Herdísar Drafnar Baldvinsdóttur um spillingu innan atvinnulífsins og verkalýðshreyfingarinnar, sem koma saman í eina sæng lífeyrissjóða, umvafin frændhyggli og sérhagsmunum. Ég taldi mig vera nokkuð vel undirbúinn vegna þeirra árása sem Herdís varð fyrir. Taldi mig vita hvað ég var að fara út í. Herdís var úthrópuð doktor í misskilningi og mögulega hægt að fullyrða að hún hafi verið hrakin úr landi vegna skoðana sinna og skrifa. Hvað fær mann til að feta í slík spor er erfitt að segja en líklega er það óbilandi trú á réttlætið. Spillingin í þessu blessaða landi er miklu meiri en mér óraði fyrir og bjóst ég við miklu. Spillingin er á öllum stigum samfélagsins. Hún er allstaðar og í öllum formum. Það kom mér alls ekkert á óvart að Ísland féll niður, eða upp, spillingarlistann og mælist nú spilltast ríkja Norðurlanda. Fjármálaráðherra segir eðlilegt að fólk sýni sölu ríkiseigna tortryggni, hið sanna er að ekkert er óeðlilegra en það. Öryggistilfinningu og réttlætiskennd ógnað! Hvað er verra en það? Hvar eru mörkin? Við vorum hópur fólks sem ákváðum að fara í hallarbyltingu í stéttarfélaginu okkar VR eftir bankahrunið. Árið var 2009 og okkur tókst það sem ekki átti að vera hægt að gera. Fella sitjandi stjórn og breyta lögum félagsins þannig að það yrði opið öllum félagsmönnum sem vildu bjóða sig fram til trúnaðarstarfa. Við vorum róttæk og eirðum engu. Hart var tekist á opinberlega og innan félags. Við vorum 7 til að byrja með en svo 6 eftir að ein ákvað að þiggja stóra stöðu og fara yfir í hitt liðið. Þau sem eftir stóðu misstu á endanum öll vinnuna nema ég, þó það hafi vissulega verið reynt. Rekin vegna þátttöku sinnar í að fara á móti kerfi sem hefur ítök allstaðar. Það er ekkert skrýtið að fólk er almennt ekki tilbúið að tjá sig opinberlega um spillingu á Íslandi. Hverjir eiga Ísland? Ísland er lítið annað en stór útgáfa af sjávarþorpi þar sem allir eiga allt undir þeim sem hefur eignað sér kvótann í þorpinu. Það ættu flestir að vita hvernig fólki er kerfisbundið refsað með útilokun á þátttöku í atvinnulífinu vegna skoðana sinna og verka. Má þar nefna löngu tímabæra bók Ólínu Þorvarðardóttur. Mér og okkur hefur verið hótað. Oft og mörgum sinnum. Vinsælasta hótunin er einmitt sú hvort ég geri mér grein fyrir því hvaða áhrif skrif mín hafa á möguleg atvinnutækifæri í framtíðinni. Hótun um að komið verði í veg fyrir að ég geti skapað mér og fjölskyldu minni þokkaleg lífskjör með atvinnu. Svo langt hefur þetta gengið að á einum tímapunkti var mér hótað, skriflega, að ákveðin öfl muni tryggja að hvorki ég né fjölskylda mín, foreldrar og börn, fái nokkurn tíma vinnu í íslensku samfélagi. Mér hefur verið hótað málsóknum oftar en ég treysti mér að telja. Úr því hefur þó aldrei orðið vegna þess að ég skrifa ekki staf nema ég treysti mér til að standa fyrir máli mínu fyrir dómi. Fyrir marga eru slíkar hótanir íþyngjandi og duga til þöggunar. Mér persónulega gæti ekki verið meira sama. Ég hræðist ekki þessi öfl, þau hræðast mig. Mér hefur verið hótað lífláti oftar en einu sinni. Það er hinsvegar aðeins einu sinni sem við þurftum að leita til lögreglu vegna mjög alvarlegra hótana þar sem veikur einstaklingur fór að koma að heimili okkar með handskrifaðar líflátshótanir. Þá var eiginkonu minni nóg um, og mér auðvitað líka. Við erum stór fjölskylda með fimm börn út og inni af heimili okkar og hundinn Bowie. Lögreglan afgreiddi málið af mikilli fagmennsku og ekki hafa orðið eftirmálar af því, annars væri ég ekki að skrifa þetta. Þetta voru hótanir sem við drögum þá ályktun, út frá innihaldi bréfanna, að hafi komið út frá harðri orðræðu í aðdraganda Lífskjarasamningsins þar sem stór orð voru látin falla. Við vorum úthrópuð stórhættulegt „sturlað“ öfgafólk sem vildi rústa samfélaginu með kröfum okkar. Eða er þetta allt Búsáhaldarbyltingunni að kenna? Öll erum við mannleg og getum sagt hluti sem við sjáum eftir. Ég er þar ekki undanskilinn. En hvar liggja mörkin þegar hótanir eru annars vegar? Ég er ekkert grátklökkur yfir þessu og langt frá því að vera sammála stefnu borgarinnar í mörgum lykilmálum. En vil nota þessi skrif til að koma kveðju til Borgarstjórans okkar Dags B.Eggertssonar og fjölskyldu hans. Við fjölskyldan vitum hvað þið eruð að ganga í gegnum þegar öryggi fjölskyldunnar er ógnað. Samfélagið stendur með ykkur og fordæmir þessa árás á líf ykkar og öryggi. Ragnar Þór Ingólfsson og fjölskylda. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ragnar Þór Ingólfsson Skotið á bíl borgarstjóra Mest lesið Konur sem stinga hvor aðra í bakið Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Það er list að lifa með krabbameini Hlíf Steingrímsdóttir Skoðun Um kynjafræði og pólítík Hanna Björg Vilhjálmsdóttir Skoðun Sameining sem eflir íslenskan landbúnað Egill Gautason Skoðun Fjölbreytileiki er styrkleiki Guðmundur Ingi Kristinsson Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Sameining sem eflir íslenskan landbúnað Egill Gautason skrifar Skoðun Konur sem stinga hvor aðra í bakið Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Fjölbreytileiki er styrkleiki Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Það er list að lifa með krabbameini Hlíf Steingrímsdóttir skrifar Skoðun Um kynjafræði og pólítík Hanna Björg Vilhjálmsdóttir skrifar Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason skrifar Skoðun 112. liðurinn í aðgerðaáætlun í menntamálum? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson skrifar Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Drambið okkar Júlíus Valsson skrifar Skoðun Við vitum Guðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson skrifar Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Stöndum saman gegn fjölþáttaógnum Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Hagræðing á kostnað fjölbreytni og gæðamenntunar Ida Marguerite Semey skrifar Skoðun Umbúðir en ekkert innihald í Hafnarfirði Einar Geir Þorsteinsson skrifar Skoðun Við viljum tala íslensku, en hvernig Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Mansalsmál á Íslandi Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Hættur heimsins virða engin landamæri Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Tímamót í sjálfsvígsforvörnum Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Yfirgangur, yfirlæti og endastöð Strætó Axel Hall skrifar Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar Skoðun Skapandi menntun skilar raunverulegum árangri Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Sex ára sáttmáli Davíð Þorláksson skrifar Sjá meira
Frá því ég byrjaði að skipta mér af pólitík þ.e. verkalýðs og lífeyrissjóðapólitík hefur ýmislegt gengið á og rifjast upp í tilefni umræðunnar í kringum skotárás á bíl Borgarstjóra. Margt misjafnt er sagt og ritað en allt réttsýnt og skynsamt fólk hlýtur að vera sammála um alvarleika málsins og hvaða áhrif það hefur haft á líf Dags B.Eggertssonar og fjölskyldu hans. Ég hef svo sem ekki tölu á öllum þeim hótunum sem ég hef fengið í gegnum tíðina en einhverjar standa þó uppúr. Það sem ég velti fyrir mér með þessum skrifum er hvar, hvort og hvernig við setjum mörk í þessum efnum. Frá því að ég byrjaði að skrifa um spillingarmál og misbresti innan lífeyrissjóðakerfisins árið 2007 eða tók sæti í stjórn VR árið 2009 hefur mikið gengið á. Ég taldi mig nokkuð vel undirbúinn í þessa vegferð, gagnrýna það sem aðrir þorðu ekki að gagnrýna. Ég hafði lesið doktors ritgerð vinkonu minnar og helstu fyrirmyndar Herdísar Drafnar Baldvinsdóttur um spillingu innan atvinnulífsins og verkalýðshreyfingarinnar, sem koma saman í eina sæng lífeyrissjóða, umvafin frændhyggli og sérhagsmunum. Ég taldi mig vera nokkuð vel undirbúinn vegna þeirra árása sem Herdís varð fyrir. Taldi mig vita hvað ég var að fara út í. Herdís var úthrópuð doktor í misskilningi og mögulega hægt að fullyrða að hún hafi verið hrakin úr landi vegna skoðana sinna og skrifa. Hvað fær mann til að feta í slík spor er erfitt að segja en líklega er það óbilandi trú á réttlætið. Spillingin í þessu blessaða landi er miklu meiri en mér óraði fyrir og bjóst ég við miklu. Spillingin er á öllum stigum samfélagsins. Hún er allstaðar og í öllum formum. Það kom mér alls ekkert á óvart að Ísland féll niður, eða upp, spillingarlistann og mælist nú spilltast ríkja Norðurlanda. Fjármálaráðherra segir eðlilegt að fólk sýni sölu ríkiseigna tortryggni, hið sanna er að ekkert er óeðlilegra en það. Öryggistilfinningu og réttlætiskennd ógnað! Hvað er verra en það? Hvar eru mörkin? Við vorum hópur fólks sem ákváðum að fara í hallarbyltingu í stéttarfélaginu okkar VR eftir bankahrunið. Árið var 2009 og okkur tókst það sem ekki átti að vera hægt að gera. Fella sitjandi stjórn og breyta lögum félagsins þannig að það yrði opið öllum félagsmönnum sem vildu bjóða sig fram til trúnaðarstarfa. Við vorum róttæk og eirðum engu. Hart var tekist á opinberlega og innan félags. Við vorum 7 til að byrja með en svo 6 eftir að ein ákvað að þiggja stóra stöðu og fara yfir í hitt liðið. Þau sem eftir stóðu misstu á endanum öll vinnuna nema ég, þó það hafi vissulega verið reynt. Rekin vegna þátttöku sinnar í að fara á móti kerfi sem hefur ítök allstaðar. Það er ekkert skrýtið að fólk er almennt ekki tilbúið að tjá sig opinberlega um spillingu á Íslandi. Hverjir eiga Ísland? Ísland er lítið annað en stór útgáfa af sjávarþorpi þar sem allir eiga allt undir þeim sem hefur eignað sér kvótann í þorpinu. Það ættu flestir að vita hvernig fólki er kerfisbundið refsað með útilokun á þátttöku í atvinnulífinu vegna skoðana sinna og verka. Má þar nefna löngu tímabæra bók Ólínu Þorvarðardóttur. Mér og okkur hefur verið hótað. Oft og mörgum sinnum. Vinsælasta hótunin er einmitt sú hvort ég geri mér grein fyrir því hvaða áhrif skrif mín hafa á möguleg atvinnutækifæri í framtíðinni. Hótun um að komið verði í veg fyrir að ég geti skapað mér og fjölskyldu minni þokkaleg lífskjör með atvinnu. Svo langt hefur þetta gengið að á einum tímapunkti var mér hótað, skriflega, að ákveðin öfl muni tryggja að hvorki ég né fjölskylda mín, foreldrar og börn, fái nokkurn tíma vinnu í íslensku samfélagi. Mér hefur verið hótað málsóknum oftar en ég treysti mér að telja. Úr því hefur þó aldrei orðið vegna þess að ég skrifa ekki staf nema ég treysti mér til að standa fyrir máli mínu fyrir dómi. Fyrir marga eru slíkar hótanir íþyngjandi og duga til þöggunar. Mér persónulega gæti ekki verið meira sama. Ég hræðist ekki þessi öfl, þau hræðast mig. Mér hefur verið hótað lífláti oftar en einu sinni. Það er hinsvegar aðeins einu sinni sem við þurftum að leita til lögreglu vegna mjög alvarlegra hótana þar sem veikur einstaklingur fór að koma að heimili okkar með handskrifaðar líflátshótanir. Þá var eiginkonu minni nóg um, og mér auðvitað líka. Við erum stór fjölskylda með fimm börn út og inni af heimili okkar og hundinn Bowie. Lögreglan afgreiddi málið af mikilli fagmennsku og ekki hafa orðið eftirmálar af því, annars væri ég ekki að skrifa þetta. Þetta voru hótanir sem við drögum þá ályktun, út frá innihaldi bréfanna, að hafi komið út frá harðri orðræðu í aðdraganda Lífskjarasamningsins þar sem stór orð voru látin falla. Við vorum úthrópuð stórhættulegt „sturlað“ öfgafólk sem vildi rústa samfélaginu með kröfum okkar. Eða er þetta allt Búsáhaldarbyltingunni að kenna? Öll erum við mannleg og getum sagt hluti sem við sjáum eftir. Ég er þar ekki undanskilinn. En hvar liggja mörkin þegar hótanir eru annars vegar? Ég er ekkert grátklökkur yfir þessu og langt frá því að vera sammála stefnu borgarinnar í mörgum lykilmálum. En vil nota þessi skrif til að koma kveðju til Borgarstjórans okkar Dags B.Eggertssonar og fjölskyldu hans. Við fjölskyldan vitum hvað þið eruð að ganga í gegnum þegar öryggi fjölskyldunnar er ógnað. Samfélagið stendur með ykkur og fordæmir þessa árás á líf ykkar og öryggi. Ragnar Þór Ingólfsson og fjölskylda.
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar
Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar
Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar
Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar
Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun