Smellumelir og popúlístar Svanur Guðmundsson skrifar 29. október 2020 20:45 Það er ekki nýtt að útgerðin í landinu liggi undir ósanngjarnri og illkvittinni umræðu en það er hins vegar fáheyrt að menn skuli grípa tækifærið í miðri baráttu við Covid-19 til þess að ráðast á grunnatvinnuveg þjóðarinnar. Málefni tengd togaranum Júlíusi Geirmundssyni hafa hvatt óvildarmenn útgerðarinnar fram á ritvöllinn og fara þar fremstir í flokki, hinn landlausi fyrverandi formaður Viðreisnar; Benedikt Jóhannesson og ritstjóri Kjarnans, Þórður Snær Júlíusson. Þórður Snær skrifar í grein sinni „Þegar samfélagslegt skaðræði skreytir sig með samfélagslegri ábyrgð” sem birtist í Kjarnanum 26. október eftirfarandi ummæli: „Þegar einstaklingar innan jaðarsettra hópa, sem glíma oftar en ekki við alvarlegan fíknivanda, svipta hvorn annan frelsi og/eða valda skaða eru þeir réttilega dæmdir til fangelsisvistar, líkt og lög gera ráð fyrir." Satt best að segja er erfitt að átta sig á því sem ritstjórinn er að skrifa. Er hann að ræða um útgerð og áhöfn togarans Júlíusar Geirmundssonar ÍS og líkja aðstæðum þar við við frelsissviptingu í heimi fíkniefnasjúklinga? Það er erfitt að taka svona ummæli alvarlega enda ekkert sem rennir stoðum undir slíkt. Ekki er hlutur Benedikts betri en hann hreinlega lýgur uppá framkvæmdastjóra fyrirtækisins sem gerir út togararann í grein sinni „Kvótakerfið og Covid-kerfið“ í Morgunblaðinu 28 október. Það er einfaldlega ósatt að framkvæmdastjórinn hafi skipað sjómönnum að „hætta að væla og halda áfram að vinna”. Ekki nóg með það, þá heldur Benedikt áfram með þvæluna um eiginfjárbata útgerðarinnar sem margsinnis er búið að hrekjaútskýra sem og aðra útreikninga hans og tengir þvaðrið við það sem átti sér stað um borð í togaranum. Hvað kemur kvótakerfið og auðlindagjald kórónaveirunni við? Hvernig getur maðurinn leyft sér að tengja þetta tvennt saman, það gera bara popúlistar eða lýðsleikjur. Ég verð að segja eins og er að ég á erfitt með að skilja hatur og óvild þessara manna í garð útgerðarinnar í landinu. Hvað þá árásir á skipstjórann sem þarf að dveljast í einangrun og getur ekki borið hönd fyrir höfuð sér. Þetta eru rökþrota menn sem nota tækifærið til að níðast á þeim sem lenda í veirusmiti á vinnustað. Það er viðurkennt að gerð voru mistök í því hvernig tekið var á smitinu sem kom upp um borð í Júlíusi Geirmundssyni. Mistökin lágu í að ekki var talað við Landhelgisgæsluna einsog verkferlar sögðu til um en engin lög. Ekki er að sjá annað en að forráðamenn fyrirtækisins hafi margsinnis beðist afsökunar á því. En smellumelir halda áfram og skrækja eftir refsingum og rannsóknum af öllum þeim batteríum sem tiltæk eru til þess eins að halda umræðunni gangandi. Höfum í huga að það var rætt við heilbrigðisstarfsmenn í landi og metið hvort veikindi væru það alvarleg að það þyrfti að sigla í land. Skipið var aldrei meira en átta tíma stím frá næstu höfn. Fylgst var með ástandi sjómanna og þeir sem voru óvinnufærir ekki látnir vinna. Sem betur fer veiktust fáir illa af áhöfninni og veikindin ganga vonandi hratt yfir. En það er annar flötur á þessu máli. Ég veit að í samfélagi eins og í Hnífsdal og á Ísafirði er fólk sem er í sárum vegna þess sem þarna gerðist og veltir fyrir sér öryggi sinna sjómanna og hvernig þeim líður. Að þeim sárum er verið að hlúa að og þau þurfa að fá að gróa. Sjómennirnir eru eflaust ennþá veikir þarna og hef ég ekkert séð um hvernig þeirra heilsa er núnau líður. Sama á við um þá sjúklinga sem liggja veikir á sjúkrastofnunum eða heima hjá sér um allt land. Landið er allt í sárum vegna þessarar veiru sem tröllríður heimsbyggðinni og margir óttaslegnir með framhaldið. Það er ekki málið með þessa smellumeli, þeir hafa meiri áhuga á að sletta þurru á útgerð og velta upp algerlega ótengdu máli, auðlindagjaldi, öll meðul skulu notuð. Það myndi ekki standa á mér að mæta þeim til að ræða rekstrarumhverfi sjávarútvegs og allt það sem við gerum hér á landi á því sviði ef þeir vilja ræða málin af einhverri skynsemi. En ég tel að þessir menn séu ekki til þess fallnir að ræða viðbrögð við hópsýkingu um borð í frystitogara og hvað megi betur fara í þeim efnum. Úrlausn þeirra mála er betur komið í höndum þeirra sem fara með þau mál á hverjum tíma. Hvort við getum notað aðferðir heilbrigðiskerfisins eins og þær eru núna eða einhverjar aðrar aðferðir það veit ég ekki. En aðferðir Þórðar og Benedikts eru bara til að vekja upp öfund, hatur og gremju. Það virðist vera er þeirra markmið. Höfundur er sjávarútvegsfræðingur og framkvæmdastjóri Bláa Hagkerfisins. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Svanur Guðmundsson Mest lesið Gerir háskólanám þig að grunnskólakennara? Davíð Már Sigurðsson Skoðun Kirkjuklukkur hringja Bjarni Karlsson Skoðun „Er allt í lagi?“ Olga Björt Þórðardóttir Skoðun Göngum í Haag hópinn Þórhildur Sunna Ævarsdóttir Skoðun Fordómar gagnvart hinsegin fólki – Reynslusaga Geir Gunnar Markússon Skoðun Stríð skapar ekki frið Sanna Magdalena Mörtudóttir Skoðun Úr skotgröfum í netkerfin: Netárásir á innviði Vesturlanda Ýmir Vigfússon Skoðun Sumarfríinu aflýst Sigurður Helgi Pálmason Skoðun Norska leiðin er fasismi Jón Frímann Jónsson Skoðun Tímabær rannsókn dómsmálaráðuneytisins Sigmundur Davíð Gunnlaugsson Skoðun Skoðun Skoðun Sumarfríinu aflýst Sigurður Helgi Pálmason skrifar Skoðun Úr skotgröfum í netkerfin: Netárásir á innviði Vesturlanda Ýmir Vigfússon skrifar Skoðun Fordómar gagnvart hinsegin fólki – Reynslusaga Geir Gunnar Markússon skrifar Skoðun „Er allt í lagi?“ Olga Björt Þórðardóttir skrifar Skoðun Göngum í Haag hópinn Þórhildur Sunna Ævarsdóttir skrifar Skoðun Kirkjuklukkur hringja Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Gerir háskólanám þig að grunnskólakennara? Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Stríð skapar ekki frið Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Íslenska stóðhryssan og Evrópa Hallgerður Ljósynja Hauksdóttir skrifar Skoðun Hvammsvirkjun – Skyldur ráðherra og réttur samfélagsins Eggert Valur Guðmundsson skrifar Skoðun Norska leiðin er fasismi Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Um mýkt, menntun og von Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Höfum alla burði til þess Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Tímabær rannsókn dómsmálaráðuneytisins Sigmundur Davíð Gunnlaugsson skrifar Skoðun Umsókn krefst ákvörðunar – ekki ákalls Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Hjálp, barnið mitt spilar Roblox! Kristín Magnúsdóttir skrifar Skoðun Líkindi með guðstrú og djöflatrú Gunnar Björgvinsson skrifar Skoðun Ævinlega þakkláti flóttamaðurinn Zeljka Kristín Klobucar skrifar Skoðun Vér vesalingar Ingólfur Sverrisson skrifar Skoðun Leikrit Landsvirkjunar Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Við þurfum ekki að loka landinu – við þurfum að opna augun Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Svona eða hinsegin, hvert okkar verður næst? Unnar Geir Unnarsson skrifar Skoðun Reynisfjara og mannréttindasáttmáli Evrópu Róbert R. Spanó skrifar Skoðun Að hlúa að foreldrum: Forvörn sem skiptir máli Áróra Huld Bjarnadóttir skrifar Skoðun Ákall til íslenskra stjórnmálamanna Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Þurfum við virkilega „leyniþjónustu”? Helen Ólafsdóttir skrifar Skoðun Byrjað á öfugum enda! Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Væri ekki hlaupið út aftur Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Gervigreind fyrir alla — en fyrir hvern í raun? Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Hefur ítrekað hótað okkur áður Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Sjá meira
Það er ekki nýtt að útgerðin í landinu liggi undir ósanngjarnri og illkvittinni umræðu en það er hins vegar fáheyrt að menn skuli grípa tækifærið í miðri baráttu við Covid-19 til þess að ráðast á grunnatvinnuveg þjóðarinnar. Málefni tengd togaranum Júlíusi Geirmundssyni hafa hvatt óvildarmenn útgerðarinnar fram á ritvöllinn og fara þar fremstir í flokki, hinn landlausi fyrverandi formaður Viðreisnar; Benedikt Jóhannesson og ritstjóri Kjarnans, Þórður Snær Júlíusson. Þórður Snær skrifar í grein sinni „Þegar samfélagslegt skaðræði skreytir sig með samfélagslegri ábyrgð” sem birtist í Kjarnanum 26. október eftirfarandi ummæli: „Þegar einstaklingar innan jaðarsettra hópa, sem glíma oftar en ekki við alvarlegan fíknivanda, svipta hvorn annan frelsi og/eða valda skaða eru þeir réttilega dæmdir til fangelsisvistar, líkt og lög gera ráð fyrir." Satt best að segja er erfitt að átta sig á því sem ritstjórinn er að skrifa. Er hann að ræða um útgerð og áhöfn togarans Júlíusar Geirmundssonar ÍS og líkja aðstæðum þar við við frelsissviptingu í heimi fíkniefnasjúklinga? Það er erfitt að taka svona ummæli alvarlega enda ekkert sem rennir stoðum undir slíkt. Ekki er hlutur Benedikts betri en hann hreinlega lýgur uppá framkvæmdastjóra fyrirtækisins sem gerir út togararann í grein sinni „Kvótakerfið og Covid-kerfið“ í Morgunblaðinu 28 október. Það er einfaldlega ósatt að framkvæmdastjórinn hafi skipað sjómönnum að „hætta að væla og halda áfram að vinna”. Ekki nóg með það, þá heldur Benedikt áfram með þvæluna um eiginfjárbata útgerðarinnar sem margsinnis er búið að hrekjaútskýra sem og aðra útreikninga hans og tengir þvaðrið við það sem átti sér stað um borð í togaranum. Hvað kemur kvótakerfið og auðlindagjald kórónaveirunni við? Hvernig getur maðurinn leyft sér að tengja þetta tvennt saman, það gera bara popúlistar eða lýðsleikjur. Ég verð að segja eins og er að ég á erfitt með að skilja hatur og óvild þessara manna í garð útgerðarinnar í landinu. Hvað þá árásir á skipstjórann sem þarf að dveljast í einangrun og getur ekki borið hönd fyrir höfuð sér. Þetta eru rökþrota menn sem nota tækifærið til að níðast á þeim sem lenda í veirusmiti á vinnustað. Það er viðurkennt að gerð voru mistök í því hvernig tekið var á smitinu sem kom upp um borð í Júlíusi Geirmundssyni. Mistökin lágu í að ekki var talað við Landhelgisgæsluna einsog verkferlar sögðu til um en engin lög. Ekki er að sjá annað en að forráðamenn fyrirtækisins hafi margsinnis beðist afsökunar á því. En smellumelir halda áfram og skrækja eftir refsingum og rannsóknum af öllum þeim batteríum sem tiltæk eru til þess eins að halda umræðunni gangandi. Höfum í huga að það var rætt við heilbrigðisstarfsmenn í landi og metið hvort veikindi væru það alvarleg að það þyrfti að sigla í land. Skipið var aldrei meira en átta tíma stím frá næstu höfn. Fylgst var með ástandi sjómanna og þeir sem voru óvinnufærir ekki látnir vinna. Sem betur fer veiktust fáir illa af áhöfninni og veikindin ganga vonandi hratt yfir. En það er annar flötur á þessu máli. Ég veit að í samfélagi eins og í Hnífsdal og á Ísafirði er fólk sem er í sárum vegna þess sem þarna gerðist og veltir fyrir sér öryggi sinna sjómanna og hvernig þeim líður. Að þeim sárum er verið að hlúa að og þau þurfa að fá að gróa. Sjómennirnir eru eflaust ennþá veikir þarna og hef ég ekkert séð um hvernig þeirra heilsa er núnau líður. Sama á við um þá sjúklinga sem liggja veikir á sjúkrastofnunum eða heima hjá sér um allt land. Landið er allt í sárum vegna þessarar veiru sem tröllríður heimsbyggðinni og margir óttaslegnir með framhaldið. Það er ekki málið með þessa smellumeli, þeir hafa meiri áhuga á að sletta þurru á útgerð og velta upp algerlega ótengdu máli, auðlindagjaldi, öll meðul skulu notuð. Það myndi ekki standa á mér að mæta þeim til að ræða rekstrarumhverfi sjávarútvegs og allt það sem við gerum hér á landi á því sviði ef þeir vilja ræða málin af einhverri skynsemi. En ég tel að þessir menn séu ekki til þess fallnir að ræða viðbrögð við hópsýkingu um borð í frystitogara og hvað megi betur fara í þeim efnum. Úrlausn þeirra mála er betur komið í höndum þeirra sem fara með þau mál á hverjum tíma. Hvort við getum notað aðferðir heilbrigðiskerfisins eins og þær eru núna eða einhverjar aðrar aðferðir það veit ég ekki. En aðferðir Þórðar og Benedikts eru bara til að vekja upp öfund, hatur og gremju. Það virðist vera er þeirra markmið. Höfundur er sjávarútvegsfræðingur og framkvæmdastjóri Bláa Hagkerfisins.
Skoðun Við þurfum ekki að loka landinu – við þurfum að opna augun Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar