Að koma heim í miðri messu Jón Sigurður Eyjólfsson skrifar 5. desember 2017 07:00 Skömmu fyrir nón síðastliðinn laugardag er mér ekið, nýlentum hér á landi, í gegnum Garðabæ á leið til föðurhúsa í Kópavogi. Verður mér þá litið til suðurs í hraunið þar sem nær allur bílafloti landsmanna umkringir Costco og síðan blasir við mér bílalest mikil sem bíður þess að komast fyrir í sömu mergðinni. Mér varð hugsað til þorps nokkurs á Spáni þar sem ég hélt upplestur. Ekki leist mér á blikuna þegar þangað kom því þorpið virtist tómt. Það var ekki fyrr en mig bar að kirkjunni að ég áttaði mig á því hvar þorpsbúar voru. Nú á laugardaginn fannst mér ég hafa komið heim í miðri messu. En annars er það aðdáunarvert hvað kapítalistarnir hafa náð að hagræða hér í landi og geta þannig boðið þjóð vorri upp á enn meiri einsleitni en kommúnistar höfðu þorað að láta sig dreyma um. Ein búð, örfáir sjávarútvegsrisar, örfá bú, verið er að vinna að því að koma öllum fyrir í einni borg, þar sem örfáir eiga allan húsakost og þannig má áfram telja. Nú þarf hið opinbera bara að reka lokahnútinn á þetta. Það sjá það allir hversu mikið vesen er að vinna með mörgum flokkum. Reynslulaus flokkur gengur úr skaftinu að næturþeli og síðan tekur tíma og ótal tár, á vinstri vanga, að setja þetta saman að nýju. Af hverju ekki að hafa bara einn flokk? Og allt þetta lífsskoðunarvesen, með óendanlegum þyngslum fyrir kommentakerfin? Eigum við ekki bara að hætta þessu röfli og setja öll trú okkar á Mammon? Og svo fyrir þá sem kunna ekki fótum sínum forráð í þessari framúrskarandi einsleitni má náttúrlega hanna eitt stórt tjaldsvæði í Laugardal. Höfundur er pistlahöfundur Fréttablaðsins. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Jón Sigurður Eyjólfsson Mest lesið Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Ölmusuhagkerfið Unnur Rán Reynisdóttir Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Eru vaxtarmörkin vandinn? Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun Fyrirmyndarstjórn Viðreisnar og Samfylkingar á Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Búum til „vandamál“ – leysum það með samræmdum prófum Árelía Eydís Guðmundsdóttir Skoðun
Skömmu fyrir nón síðastliðinn laugardag er mér ekið, nýlentum hér á landi, í gegnum Garðabæ á leið til föðurhúsa í Kópavogi. Verður mér þá litið til suðurs í hraunið þar sem nær allur bílafloti landsmanna umkringir Costco og síðan blasir við mér bílalest mikil sem bíður þess að komast fyrir í sömu mergðinni. Mér varð hugsað til þorps nokkurs á Spáni þar sem ég hélt upplestur. Ekki leist mér á blikuna þegar þangað kom því þorpið virtist tómt. Það var ekki fyrr en mig bar að kirkjunni að ég áttaði mig á því hvar þorpsbúar voru. Nú á laugardaginn fannst mér ég hafa komið heim í miðri messu. En annars er það aðdáunarvert hvað kapítalistarnir hafa náð að hagræða hér í landi og geta þannig boðið þjóð vorri upp á enn meiri einsleitni en kommúnistar höfðu þorað að láta sig dreyma um. Ein búð, örfáir sjávarútvegsrisar, örfá bú, verið er að vinna að því að koma öllum fyrir í einni borg, þar sem örfáir eiga allan húsakost og þannig má áfram telja. Nú þarf hið opinbera bara að reka lokahnútinn á þetta. Það sjá það allir hversu mikið vesen er að vinna með mörgum flokkum. Reynslulaus flokkur gengur úr skaftinu að næturþeli og síðan tekur tíma og ótal tár, á vinstri vanga, að setja þetta saman að nýju. Af hverju ekki að hafa bara einn flokk? Og allt þetta lífsskoðunarvesen, með óendanlegum þyngslum fyrir kommentakerfin? Eigum við ekki bara að hætta þessu röfli og setja öll trú okkar á Mammon? Og svo fyrir þá sem kunna ekki fótum sínum forráð í þessari framúrskarandi einsleitni má náttúrlega hanna eitt stórt tjaldsvæði í Laugardal. Höfundur er pistlahöfundur Fréttablaðsins.