Smákarlaremba Erla Björg Gunnarsdóttir skrifar 23. júní 2015 08:00 Fjögurra ára sonur minn elst upp á tveimur heimilum. Annars vegar hjá föður sem eldar og skúrar. Hins vegar hjá móður sem borar og blótar. Hann elst upp við að mamma og pabbi geri nákvæmlega sömu hlutina. Það er því fullkomlega óskiljanlegt hversu mikil karlremba litli maðurinn er. Hann á Playmo-bíl með tveimur löggum. Karli og konu. Konan fær aldrei að keyra bílinn. Aldrei! Hann hélt með Friðriki Dór í söngvakeppninni af þeirri einföldu ástæðu að það sé „miklu betra að senda strák í söngvakeppni“. Og þegar ég ætlaði með honum út í fótbolta um daginn fór hann að hlæja, strauk mér blítt um kinnina og spurði hvort það væri ekki betra að stóri bróðir kæmi með honum út. Ég hef reynt að beina barninu á rétta braut. Ég bendi honum á flottar stelpur á fótboltaæfingu sem snúa niður strákana. Lét löggukallinn hverfa og nú ráða tvær konur ríkjum í Playmo-landi. Svo sneri ég mér að barnaefninu. Ætlaði að kreista úr honum ofurhetju-mikilmennskuna og stækka sjóndeildarhringinn með glápi á Fríðu og dýrið, Litlu hafmeyjuna og Mjallhvíti. Þegar ég hlustaði á fyrirlestur Geenu Davis á ráðstefnunni WE 2015 þar sem hún talaði um hversu fáar kvenpersónur eru í barnaefni varð ég montin. Ég er meðvituð. Sonur minn horfir á stelpumyndir. En svo hélt hún áfram og benti á að þær fáu kvenpersónur sem birtast á hvíta tjaldinu séu alltaf sætar, saklausar, vanmáttugar og í leit að ástinni. Þá breyttist brosið í grettu. Einu kvenpersónurnar sem sonur minn kynnist eru prinsessa, sem misstórir karlmenn eru sífellt að bjarga, og norn með meiriháttar útlitskomplexa, hafmeyja sem fer í lýtaaðgerð til að finna ástina í landi og Fríða sem er með bad boy-syndrome á hæsta stigi. Ég lýsi því eftir sterkum og skemmtilegum kvenpersónum. (Dóra landkönnuður er þar með ekki valmöguleiki). Er Astrid Lindgren mín eina von? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Erla Björg Gunnarsdóttir Mest lesið Rekin út fyrir að vera kennari Álfhildur Leifsdóttir Skoðun Það sem má alls ekki tala um... Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Börn laga ekki beinbrot Katrín Sigríður J. Steingrímsdóttir Skoðun Fimmtíu og sex Sigmar Guðmundsson Skoðun Er þetta sanngjarnt? Sigríður Clausen Skoðun Ert þú áhorfandi ofbeldis? Carmen Maja Valencia Skoðun Niðurskurðurinn sem enginn bað um Halla Gunnarsdóttir Skoðun Það er dýrt að reka ríkissjóð alltaf á yfirdrætti Þórður Snær Júlíusson Skoðun Fjöleignarhús og vátryggingar Jónína Þórdís Karlsdóttir Skoðun Slæm stjórnsýsla heilbrigðismála - dauðans alvara Markús Ingólfur Eiríksson Skoðun
Fjögurra ára sonur minn elst upp á tveimur heimilum. Annars vegar hjá föður sem eldar og skúrar. Hins vegar hjá móður sem borar og blótar. Hann elst upp við að mamma og pabbi geri nákvæmlega sömu hlutina. Það er því fullkomlega óskiljanlegt hversu mikil karlremba litli maðurinn er. Hann á Playmo-bíl með tveimur löggum. Karli og konu. Konan fær aldrei að keyra bílinn. Aldrei! Hann hélt með Friðriki Dór í söngvakeppninni af þeirri einföldu ástæðu að það sé „miklu betra að senda strák í söngvakeppni“. Og þegar ég ætlaði með honum út í fótbolta um daginn fór hann að hlæja, strauk mér blítt um kinnina og spurði hvort það væri ekki betra að stóri bróðir kæmi með honum út. Ég hef reynt að beina barninu á rétta braut. Ég bendi honum á flottar stelpur á fótboltaæfingu sem snúa niður strákana. Lét löggukallinn hverfa og nú ráða tvær konur ríkjum í Playmo-landi. Svo sneri ég mér að barnaefninu. Ætlaði að kreista úr honum ofurhetju-mikilmennskuna og stækka sjóndeildarhringinn með glápi á Fríðu og dýrið, Litlu hafmeyjuna og Mjallhvíti. Þegar ég hlustaði á fyrirlestur Geenu Davis á ráðstefnunni WE 2015 þar sem hún talaði um hversu fáar kvenpersónur eru í barnaefni varð ég montin. Ég er meðvituð. Sonur minn horfir á stelpumyndir. En svo hélt hún áfram og benti á að þær fáu kvenpersónur sem birtast á hvíta tjaldinu séu alltaf sætar, saklausar, vanmáttugar og í leit að ástinni. Þá breyttist brosið í grettu. Einu kvenpersónurnar sem sonur minn kynnist eru prinsessa, sem misstórir karlmenn eru sífellt að bjarga, og norn með meiriháttar útlitskomplexa, hafmeyja sem fer í lýtaaðgerð til að finna ástina í landi og Fríða sem er með bad boy-syndrome á hæsta stigi. Ég lýsi því eftir sterkum og skemmtilegum kvenpersónum. (Dóra landkönnuður er þar með ekki valmöguleiki). Er Astrid Lindgren mín eina von?