Fátt er svo með öllu illt Óli Kristján Ármannsson skrifar 20. mars 2015 07:00 Nýbirt skoðanakönnun MMR staðfestir gott gengi Pírata sem fram kom í könnun Fréttablaðsins fyrir viku. Þá voru Píratar næststærsti stjórnmálaflokkur landsins. Í millitíðinni lagði utanríkisráðherra og ríkisstjórnin öll upp í leiðangur með bréf til Evrópusambandsins. Núna eru Píratar orðnir stærsti stjórnmálaflokkur landsins. Fleira hjálpar Pírötum en óánægja fólks með framgöngu stjórnarinnar. Helgi Hrafn Gunnarsson, þingmaður Pírata, hefur vakið athygli fyrir vasklega framgöngu í störfum sínum fyrir flokkinn á þingi og í umræðum utan þings. Hann þykir réttsýnn og glöggur, um leið og hann er sagður nálgast viðfangsefni sín af ákveðinni auðmýkt. Hann er ekkert að þykjast. Þetta endurspeglaðist ágætlega í umræðum um störf þingsins á miðvikudag þar sem Helgi Hrafn velti fyrir sér umbótum sem huga mætti að í ljósi þess hvernig ríkisstjórnin hafi kosið að sniðganga Alþingi í samskiptum við Evrópusambandið. Hugmyndirnar hafa sumar verið viðraðar áður og virðast um margt ágætar, svo sem að stuðla að auknum aðskilnaði löggjafar- og framkvæmdarvaldsins með því að ráðherrar sitji ekki á þingi. Þá orðaði hann málskotsrétt þjóðarinnar þegar ekki tekst að útkljá mál á Alþingi og málskotsrétt minnihluta Alþingis, þannig að þriðjungur þingmanna geti kallað fram þjóðaratkvæðagreiðslu. „Þetta eru hógværar, ódýrar og einfaldar lausnir sem mundu koma okkur fram á við. Þá getum við kannski hætt þessum andskotans sandkassaleik,“ klykkti hann út og hlaut fyrir ákúrur þingforseta vegna orðbragðsins. Margir gætu þó vel tekið undir með Helga Hrafni og láta framsetninguna ekki trufla sig neitt, enda bara töluð íslenska. Niðurstaða skoðanakönnunar sem Fréttablaðið birtir í dag endurspeglar aftur á móti óánægju fólks með framgöngu utanríkisráðherra í samskiptum við Evrópusambandið. Heilt yfir kann fólk yfirleitt ekki að meta einhverja klækjaleiki til að fá vilja sínum framgengt eða verja einhverja óskilgreinda hagsmuni. Og þó að tæpur fjórðungur kunni að láta sem sér líki ágætlega og telur þá kannski að tilgangurinn helgi meðalið þá hlýtur það að vera utanríkisráðherra og stjórninni allri áhyggjuefni að 63 prósent aðspurðra í könnuninni hafa illan bifur á stjórnarháttunum. En fátt er svo með öllu illt, að ekki boði nokkuð gott. Yfirgengilegur valdhroki og þjösnaskapur í stjórnarháttum er líklega sú leið sem líklegust er til að vekja pólitíska vitund ungmenna þessa lands. Unga fólkið er einmitt sá hópur sem síst hefur skilað sér á kjörstað. Haldi stjórnin uppteknum hætti má eins gera ráð fyrir að niðurstöður skoðanakannana um stuðning við Pírata nú gangi eftir þegar kemur að kosningum. Vitanlega getur margt gerst og fylgi stjórnmálaafla sveiflast, en víst er að flokkar, jafnvel gamalgrónir, geta ekki gengið að fylginu vísu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Alþingi Óli Kr. Ármannsson Mest lesið Fermingarbörn, sjálfsfróun og frjálslyndisfíkn Einar Baldvin Árnason Skoðun Kíkt í húsnæðispakkann Björn Brynjúlfur Björnsson Skoðun Jesú er hot! Þorsteinn Jakob Klemenzson Skoðun Evra vs. króna. Áhugaverð viðbrögð við ótrúlegum vaxtamun Dagur B. Eggertsson Skoðun Vændi og opin umræða Guðmundur Ingi Þóroddsson Skoðun Ekki framfærsla í skilningi laga Eva Hauksdóttir Skoðun Hverjar eru hinar raunverulegu afætur? Karl Héðinn Kristjánsson Skoðun Fimm skipstjórar en engin við stýrið Þórdís Lóa Þórhallsdóttir Skoðun Hvað var RÚV að hvítþvo – og til hvers? Hilmar Kristinsson Skoðun Óbærilegur ómöguleiki íslenskrar krónu Guðbrandur Einarsson Skoðun
Nýbirt skoðanakönnun MMR staðfestir gott gengi Pírata sem fram kom í könnun Fréttablaðsins fyrir viku. Þá voru Píratar næststærsti stjórnmálaflokkur landsins. Í millitíðinni lagði utanríkisráðherra og ríkisstjórnin öll upp í leiðangur með bréf til Evrópusambandsins. Núna eru Píratar orðnir stærsti stjórnmálaflokkur landsins. Fleira hjálpar Pírötum en óánægja fólks með framgöngu stjórnarinnar. Helgi Hrafn Gunnarsson, þingmaður Pírata, hefur vakið athygli fyrir vasklega framgöngu í störfum sínum fyrir flokkinn á þingi og í umræðum utan þings. Hann þykir réttsýnn og glöggur, um leið og hann er sagður nálgast viðfangsefni sín af ákveðinni auðmýkt. Hann er ekkert að þykjast. Þetta endurspeglaðist ágætlega í umræðum um störf þingsins á miðvikudag þar sem Helgi Hrafn velti fyrir sér umbótum sem huga mætti að í ljósi þess hvernig ríkisstjórnin hafi kosið að sniðganga Alþingi í samskiptum við Evrópusambandið. Hugmyndirnar hafa sumar verið viðraðar áður og virðast um margt ágætar, svo sem að stuðla að auknum aðskilnaði löggjafar- og framkvæmdarvaldsins með því að ráðherrar sitji ekki á þingi. Þá orðaði hann málskotsrétt þjóðarinnar þegar ekki tekst að útkljá mál á Alþingi og málskotsrétt minnihluta Alþingis, þannig að þriðjungur þingmanna geti kallað fram þjóðaratkvæðagreiðslu. „Þetta eru hógværar, ódýrar og einfaldar lausnir sem mundu koma okkur fram á við. Þá getum við kannski hætt þessum andskotans sandkassaleik,“ klykkti hann út og hlaut fyrir ákúrur þingforseta vegna orðbragðsins. Margir gætu þó vel tekið undir með Helga Hrafni og láta framsetninguna ekki trufla sig neitt, enda bara töluð íslenska. Niðurstaða skoðanakönnunar sem Fréttablaðið birtir í dag endurspeglar aftur á móti óánægju fólks með framgöngu utanríkisráðherra í samskiptum við Evrópusambandið. Heilt yfir kann fólk yfirleitt ekki að meta einhverja klækjaleiki til að fá vilja sínum framgengt eða verja einhverja óskilgreinda hagsmuni. Og þó að tæpur fjórðungur kunni að láta sem sér líki ágætlega og telur þá kannski að tilgangurinn helgi meðalið þá hlýtur það að vera utanríkisráðherra og stjórninni allri áhyggjuefni að 63 prósent aðspurðra í könnuninni hafa illan bifur á stjórnarháttunum. En fátt er svo með öllu illt, að ekki boði nokkuð gott. Yfirgengilegur valdhroki og þjösnaskapur í stjórnarháttum er líklega sú leið sem líklegust er til að vekja pólitíska vitund ungmenna þessa lands. Unga fólkið er einmitt sá hópur sem síst hefur skilað sér á kjörstað. Haldi stjórnin uppteknum hætti má eins gera ráð fyrir að niðurstöður skoðanakannana um stuðning við Pírata nú gangi eftir þegar kemur að kosningum. Vitanlega getur margt gerst og fylgi stjórnmálaafla sveiflast, en víst er að flokkar, jafnvel gamalgrónir, geta ekki gengið að fylginu vísu.