Skottið fullt af drasli Frosti Logason skrifar 29. janúar 2015 07:00 Ég hlustaði á útvarpið á leið minni til vinnu í gærmorgun og heyrði þar nýjan fróðleik sem ég á eftir að búa að það sem eftir lifir ævi minnar. Þar var læknir sem fræddi hlustendur um þá staðreynd að inntaka sítrónusafa að morgni í volgu vatni gerði kraftaverk fyrir lifrina, þarma og ristil. Sítrónan gerir það að verkum að betri hreyfing kemst á allt þetta kerfi flókinna líffæra en lífið gengur víst miklu betur fyrir sig þegar við náum að hreinsa óæskilegar gallsýrur út um þarmana og nýrun frekar en með öðrum leiðum sem liggja upp á við. Læknirinn sagði mikilvægt að fara á fætur á milli klukkan sjö og níu til þess að sleppa út því sem lifrin væri búin að framleiða yfir nóttina. Ef þessi hreinsun fær ekki að eiga sér stað aukast víst líkurnar á alls kyns óþægindum en níutíu prósent af öllum vandamálum mannsins eiga jú upptök sín að rekja til ristilsins. Ég og samstarfsfélagi minn fórum að vorkenna sjálfum okkur fyrir það erfiða hlutskipti að sitja stöðugt fastir til hádegis fyrir framan hljóðnemann í beinni útsendingu. Það gerir það nefnilega að verkum að okkur gefst yfirleitt ekki færi á að leyfa þessari mikilvægu hreinsun að eiga sér stað fyrr en um eða eftir hádegi. En sú mæða, hugsuðum við, eflaust styttist ævi okkar umtalsvert með því að geyma allt þetta drasl í skottinu fram eftir degi. Það var því hughreystandi þegar hlustendur hringdu inn og bentu okkur á að það væru aðrir hópar í samfélaginu sem hefðu það skítt í þessum efnum. Nægir þar að nefna strætóbílstjórann sem þurfti að deila sínum hægðum niður á þrjár mínútur í Mjóddinni og klára svo rest niðri á Hlemmi klukkutíma síðar. Kranamaðurinn í Borgartúni átti líka alla okkar samúð þar sem hann hírðist í tugmetra hæð heilu og hálfu dagana og gat lítið annað gert en að horfa með hýru auga á tóman kaffibolla sinn þegar náttúran kallaði. Þá megum við allavega þakka fyrir að geta í neyðartilvikum skellt Bitter Sweet Symphony á fóninn og hlaupið inn á náðhúsið með skeiðklukkuna að vopni. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Frosti Logason Mest lesið Rekin út fyrir að vera kennari Álfhildur Leifsdóttir Skoðun Börn laga ekki beinbrot Katrín Sigríður J. Steingrímsdóttir Skoðun Fimmtíu og sex Sigmar Guðmundsson Skoðun Slæm stjórnsýsla heilbrigðismála - dauðans alvara Markús Ingólfur Eiríksson Skoðun Eldra fólk á betra skilið Sigurjón Þórðarson Skoðun Vegið að framtíð ungs vísindafólks á Íslandi Katrín Möller,Svava Dögg Jónsdóttir Skoðun Sá „óháði“ kemur til byggða Kristinn Karl Brynjarsson Skoðun Það sem má alls ekki tala um... Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Lögreglumenn samningslausir mánuðum saman og án verkfallsréttar Fjölnir Sæmundsson Skoðun Síðasti naglinn í borginni Björg Eva Erlendsdóttir,Gunnar Hersveinn Skoðun
Ég hlustaði á útvarpið á leið minni til vinnu í gærmorgun og heyrði þar nýjan fróðleik sem ég á eftir að búa að það sem eftir lifir ævi minnar. Þar var læknir sem fræddi hlustendur um þá staðreynd að inntaka sítrónusafa að morgni í volgu vatni gerði kraftaverk fyrir lifrina, þarma og ristil. Sítrónan gerir það að verkum að betri hreyfing kemst á allt þetta kerfi flókinna líffæra en lífið gengur víst miklu betur fyrir sig þegar við náum að hreinsa óæskilegar gallsýrur út um þarmana og nýrun frekar en með öðrum leiðum sem liggja upp á við. Læknirinn sagði mikilvægt að fara á fætur á milli klukkan sjö og níu til þess að sleppa út því sem lifrin væri búin að framleiða yfir nóttina. Ef þessi hreinsun fær ekki að eiga sér stað aukast víst líkurnar á alls kyns óþægindum en níutíu prósent af öllum vandamálum mannsins eiga jú upptök sín að rekja til ristilsins. Ég og samstarfsfélagi minn fórum að vorkenna sjálfum okkur fyrir það erfiða hlutskipti að sitja stöðugt fastir til hádegis fyrir framan hljóðnemann í beinni útsendingu. Það gerir það nefnilega að verkum að okkur gefst yfirleitt ekki færi á að leyfa þessari mikilvægu hreinsun að eiga sér stað fyrr en um eða eftir hádegi. En sú mæða, hugsuðum við, eflaust styttist ævi okkar umtalsvert með því að geyma allt þetta drasl í skottinu fram eftir degi. Það var því hughreystandi þegar hlustendur hringdu inn og bentu okkur á að það væru aðrir hópar í samfélaginu sem hefðu það skítt í þessum efnum. Nægir þar að nefna strætóbílstjórann sem þurfti að deila sínum hægðum niður á þrjár mínútur í Mjóddinni og klára svo rest niðri á Hlemmi klukkutíma síðar. Kranamaðurinn í Borgartúni átti líka alla okkar samúð þar sem hann hírðist í tugmetra hæð heilu og hálfu dagana og gat lítið annað gert en að horfa með hýru auga á tóman kaffibolla sinn þegar náttúran kallaði. Þá megum við allavega þakka fyrir að geta í neyðartilvikum skellt Bitter Sweet Symphony á fóninn og hlaupið inn á náðhúsið með skeiðklukkuna að vopni.