Sofðu unga ástin mín

Eyrún Eggertsdóttir er uppfinningakona og frumkvöðull. Kvöld eitt sat hún í hægindum í sófanum með manninum sínum en spratt svo á fætur og sagði: „Ég er með hugmynd!“ Þannig fæddist Lúlla dúkka. „Þetta er eitthvað sem stendur hjarta mínu nær og ég held að svoleiðis hugmyndir fæðist ekki beint heldur hafi alltaf verið hjá manni en svo þarf maður bara að leyfa þeim að koma og hlusta þegar þær eru tilbúnar, svoleiðis var það með Lúllu,“ segir Eyrún geislandi af áhuga.

Þessi hugmynd hefur vaxið og dafnað á undanförnum fimm árum en nú loksins er hún komin til landsins og sölu- og dreifingaraðila í Bretlandi, Kanada, Ástralíu og Nýja-Sjálandi. Börn um allan heim geta því brátt sofið betur með Lúllu sér til halds og trausts.

Elsku börnin á Vökudeild

„Ég man þegar ég var í sálfræði í Háskólanum að lesa um fyrir­bura og hvernig nærvera við móður, hjartslátt og hlýju hafði jákvæð áhrif á þau líkamlega þótti mér það svo áhugavert,“ segir Eyrún um vísindin sem fengu hugmyndina til að vaxa og formast í undirmeðvitundinni.

„Ég sjálf er svo lánsöm að vera heilbrigð og eignast heilbrigð börn án nokkurra vandkvæða en þegar vinkona mín eignaðist barn fyrir tímann þá sneri þetta allt öðruvísi að henni. Litla nýfædda barnið hennar var uppi á vökudeild öllum stundum en henni var gert að fara heim yfir nóttina og skilja barnið eftir. Henni þótti það svo ótrúlega erfitt og við vorum alltaf að spjalla saman um hvað væri hægt að gera svo barnið væri ekki eitt og myndi líða betur og mamman þá um leið vera öruggari með að fara frá því,“ segir Eyrún af einbeittri einlægni og ákefð.

Það var í þessum samræðum sem hjólin fóru að snúast. „Auðvitað vantar þau bara dúkku sem er mjúk og með hjartslátt og andardrátt sem hægt er að hafa hjá sér og veitir þeim þetta öryggi sem þau vantar,“ segir Eyrún sem hófst strax handa.

Langar stundum að gefast upp

Næstu skref fólust í að kanna fræðin, markaðinn og hvað væri nú þegar til. „Það kom mér ótrúlega á óvart að það voru bara til svæfingar­tæki fyrir börn, bara eitthvað til að koma þeim til að sofna sem var bara á 45 mínútna upptöku, lag eða frumskógarhljóð, en svo ekkert meir. Það þarf að veita börnum öryggi alla nóttina og hjálpa þeim að sofa lengur, ekki bara að sofna,“ segir Eyrún sem sjálf er tveggja barna móðir.

„Lúlla er því ólík öðrum vörum á þessum markaði því hún spilar samfleytt í átta klukkustundir upptöku af andardrætti og hjartslætti jógakennara í djúpslökun. Dúkkan er einnig að mestu úr bómull en einnig er hægt að þvo hana, það fannst mér mikil­vægt. Hljóðin og mýkt dúkkunnar eiga að hjálpa börnum að komast í líkamlegt og andlegt jafnvægi, og þannig ná þau að sofa lengur í senn.

„Foreldrar í kringum mig sögðu mér oft sögur af börnum sem sváfu stutt eða vöknuðu oft á nóttunni en þegar þau prófuðu að láta börnin sofa með Lúllu þá breyttist allt og barn sem vaknaði yfir fimmtán sinnum á nóttu vaknaði nú bara einu sinni. Það eru svona sögur sem fá mann til að halda áfram,“ segir Eyrún og bætir við að umsagnir foreldra séu hennar dýrmætasta hvatning.

Umsagnir eru frá foreldrum fyrirbura, nýfæddra barna en einnig foreldra barna í leikskóla. „Sumir foreldrar hafa einmitt haldið að barnið væri orðið of gamalt fyrir dúkkuna þegar barnið er orðið eins árs en dúkkan er fyrir börn á öllum aldri sem þurfa öryggi til að sofa vel,“ bætir Eyrún við.

„Það að starfa að einhverju sem þú hefur brjálaða trú á og veist að þú verður að gera er frábært og mjög mikilvægt fyrir mig en ofsalega langar mig samt oft bara að slökkva á tölvunni og hætta, nú er komið gott. En ef ég gefst upp þá fer Lúlla bara og enginn tekur við henni og það er ekki í boði,“ segir Eyrún brosandi.

„Þess vegna er svo mikilvægt að hafa alla þessa þjónustu í boði fyrir frumkvöðla eins og Klak Innovit og Nýsköpunarmiðstöð Íslands. Maður fær stuðning frá fólki í svipaðri stöðu og allir peppa hver annan í að halda áfram og ekki gefast upp þótt auðvitað geti verið hundleiðinlegt í kringum þetta eins og að reyna að setja sig inn í virðisaukaskattskerfið í Bretlandi og deila við framleiðendur um efni,“ segir Eyrún hlæjandi.

Samstilltar barneignir

Eyrún á tvo stráka, Jökul Otta 8 ára og Bjart Otta 5 ára, með æskuástinni, Þorsteini Otta, sem er grafískur hönnuður. Eyrún hitti Steina í partíi þegar hún var 16 ára og hann 18 ára. Þau skoðuðu hvort annað aðeins en svo skildi leiðir.

„Þetta var ótrúlega fyndið því svo segir vinkona mín að Steina hafi þótt önnur vinkona okkar svo sæt og væri alltaf að tala um hana og hér hélt ég að við hefðum náð svo vel saman en greinilega ekki,“ segir Eyrún með blik í auga. Það var svo ekki fyrr en leið á sumarið sem hið rétta kom í ljós. „Við rákumst á Steina og vini hans og spjölluðum eitthvað en svo fór ég og þá kom í ljós að allt sumarið hafði hann verið að spyrja um mig en sagði nafn vinkonu minnar svo þetta fór allt í eina flækju enda bjó hún í útlöndum og þetta varð hinn fyndnasti misskilningur,“ segir Eyrún um upphafið á ástar­ævintýrinu sem nú hefur getið af sér tvö börn.

Það var svo með yngri strákinn sem Eyrún og æskuvinkona hennar og samstarfsfélagi í RóRó lögðu á ráðin um barneignir.

„Það eru þrír mánuður milli fyrstu barnanna okkar en þegar við áttum þau bjuggum við hvor á sinni hæðinni í fjórbýli. Það var yndislegt að vera saman í fæðingarorlofinu, við skiptumst bara á að fara hvor til annarrar með súpu eða hafragraut og höfðum það huggulegt á náttfötunum,“ rifjar Eyrún upp. „Þannig lá það beinast við að samstilla seinni barneignir,“ segir Eyrún eins og ekkert sé sjálfsagðara. „Svo hitti svo skemmtilega á að við erum alveg eins og klukkur, enda stilla líkamar kvenna sig saman, svo þegar kom að þessum mánaðarlega glugga þá gátum við báðar bara látið það ganga upp,“ segir Eyrún sposk.

Þær voru settar sama dag en Eyrún gekk viku fram yfir svo börnin deila ekki afmælisdegi.

„Svo er stóra spurningin hvort maður komi með annað barn og hvort við munum þá aftur stilla saman strengi okkar en á meðan hún eignaðist sitt þriðja barn þá kom Lúlla til mín,“ segir Eyrún kímin.

Heimsyfirráð á dagskrá

„Nú er Lúlla lent og nú erum við á fullu að tala við búðir og erum að fara að panta næstu framleiðslu því þessi fyrsta er nánast uppseld úr hópfjármögnunarferlinu sem við fórum í til að eiga fyrir framleiðslukostnaði,“ segir Eyrún um þetta ótrúlega ævintýri.

„Þetta er mikil vinna og vel þess virði en ég hugsa samt að ef ég hefði vitað það sem ég veit í dag, um hversu erfitt það getur verið að þurfa að bíða í fleiri mánuði eftir svari frá framleiðanda og hversu dýrt þetta allt er, þá er ég ekki viss um að ég hefði þorað að leggja í þetta,“ segir Eyrún hreinskilnislega.

Frumkvöðlar þurfa nefnilega að nenna og þora; það þarf hugrekki, áræði og aga til að vinna í eigin hugmynd og gera það án tekjuöryggis.

„Ég elska að vinna sjálfstætt með frábæru fólki og myndi ekki breyta þessu fyrir neitt í heiminum en núna er mál að koma dúkkunni til barna um allan heim og róa bæði börn og foreldra með því að nú sofi barnið loksins vel,“ segir Eyrún að lokum.