Biðin eftir breytingaskeiðinu Erla Björg Gunnarsdóttir skrifar 4. nóvember 2014 09:00 Sagt er að móðurhjartað stækki með hverju barni, en gleymum ekki að samviskubitið stækkar í sömu hlutföllum. Sjálfsásökunarsvipan sem maður heldur á í hægri verður vígalegri. Bónuspokinn er í vinstri. Sem þriggja samviskubita móðir varð mér því létt þegar ég horfði á viðtal um daginn við Árelíu Eydísi Guðmundsdóttur um breytingarskeið kvenna. Hún sagði að fyrir breytingarskeiðið séu konur líffræðilega hannaðar til að hugsa látlaust um þarfir annarra. Þegar þær fara af barneignaaldri hættir umönnunarþörfin að stjórna lífi þeirra og þær læra að beina sjónum að sjálfum sér. Þannig að ekki nóg með að ég geti hér með hætt að mæta á meðvirknisfundi þar sem þetta hefur allt saman líffræðilegar skýringar heldur sé ég fram á að losna við blessað samviskubitið í kringum fimmtugt. Ég mun geta unnið af mér rassgatið án þess að vera með móral og jafnvel skipt um starfsferil enda von um góð tuttugu ár í viðbót á vinnumarkaði. Ég mun mæta úthvíld á morgnana og ekki með neitt hor í fötunum. Ég mun ekki bara kaupa vítamín heldur líka taka þau og vera svakalega hraust. Ég mun loksins hafa tíma til að hlusta á hugleiðsludiskinn sem bíður mín í tækinu og verða helkjörnuð. Ég mun ekki fá kvíðahnút í magann þegar eitthvert barnanna byrjar að hnerra og ekki eyða kvöldunum í örvæntingarfullri leit að bleikri flík fyrir bleikan dag á leikskólanum. Ég verð stórkostlegur starfskraftur! Nei, nei, ég verð enn stórkostlegri starfskraftur! En staðreyndin er þó sú að langtímaatvinnuleysi er einna mest meðal kvenna yfir miðjum aldri og því greinilegt að samfélagið er ekki búið að meðtaka skilaboðin um hvað þær eru fáránlega til í slaginn. Það vill svo til að það eru nokkrar magnaðar konur á þessum aldri í kringum mig að leita sér að vinnu þessa dagana. Uppfullar af vilja til að gefa sig starfinu á vald verða þær vitni af því trekk í trekk að í stað þeirra eru ráðin unglömb sem eru oftar en ekki þjökuð af umönnunarþarfarsamviskubiti. Þá segi ég bara við þær að bugast eigi. Okkar kæra Vigdís Finnbogadóttir var einmitt fimmtug þegar hún var kosin forseti. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Erla Björg Gunnarsdóttir Mest lesið Rekin út fyrir að vera kennari Álfhildur Leifsdóttir Skoðun Börn laga ekki beinbrot Katrín Sigríður J. Steingrímsdóttir Skoðun Fimmtíu og sex Sigmar Guðmundsson Skoðun Það sem má alls ekki tala um... Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Slæm stjórnsýsla heilbrigðismála - dauðans alvara Markús Ingólfur Eiríksson Skoðun Síðasti naglinn í borginni Björg Eva Erlendsdóttir,Gunnar Hersveinn Skoðun Eldra fólk á betra skilið Sigurjón Þórðarson Skoðun Niðurskurðurinn sem enginn bað um Halla Gunnarsdóttir Skoðun Lögreglumenn samningslausir mánuðum saman og án verkfallsréttar Fjölnir Sæmundsson Skoðun Vegið að framtíð ungs vísindafólks á Íslandi Katrín Möller,Svava Dögg Jónsdóttir Skoðun
Sagt er að móðurhjartað stækki með hverju barni, en gleymum ekki að samviskubitið stækkar í sömu hlutföllum. Sjálfsásökunarsvipan sem maður heldur á í hægri verður vígalegri. Bónuspokinn er í vinstri. Sem þriggja samviskubita móðir varð mér því létt þegar ég horfði á viðtal um daginn við Árelíu Eydísi Guðmundsdóttur um breytingarskeið kvenna. Hún sagði að fyrir breytingarskeiðið séu konur líffræðilega hannaðar til að hugsa látlaust um þarfir annarra. Þegar þær fara af barneignaaldri hættir umönnunarþörfin að stjórna lífi þeirra og þær læra að beina sjónum að sjálfum sér. Þannig að ekki nóg með að ég geti hér með hætt að mæta á meðvirknisfundi þar sem þetta hefur allt saman líffræðilegar skýringar heldur sé ég fram á að losna við blessað samviskubitið í kringum fimmtugt. Ég mun geta unnið af mér rassgatið án þess að vera með móral og jafnvel skipt um starfsferil enda von um góð tuttugu ár í viðbót á vinnumarkaði. Ég mun mæta úthvíld á morgnana og ekki með neitt hor í fötunum. Ég mun ekki bara kaupa vítamín heldur líka taka þau og vera svakalega hraust. Ég mun loksins hafa tíma til að hlusta á hugleiðsludiskinn sem bíður mín í tækinu og verða helkjörnuð. Ég mun ekki fá kvíðahnút í magann þegar eitthvert barnanna byrjar að hnerra og ekki eyða kvöldunum í örvæntingarfullri leit að bleikri flík fyrir bleikan dag á leikskólanum. Ég verð stórkostlegur starfskraftur! Nei, nei, ég verð enn stórkostlegri starfskraftur! En staðreyndin er þó sú að langtímaatvinnuleysi er einna mest meðal kvenna yfir miðjum aldri og því greinilegt að samfélagið er ekki búið að meðtaka skilaboðin um hvað þær eru fáránlega til í slaginn. Það vill svo til að það eru nokkrar magnaðar konur á þessum aldri í kringum mig að leita sér að vinnu þessa dagana. Uppfullar af vilja til að gefa sig starfinu á vald verða þær vitni af því trekk í trekk að í stað þeirra eru ráðin unglömb sem eru oftar en ekki þjökuð af umönnunarþarfarsamviskubiti. Þá segi ég bara við þær að bugast eigi. Okkar kæra Vigdís Finnbogadóttir var einmitt fimmtug þegar hún var kosin forseti.