Í HM-draumi spilar enginn á gervigrasi

Enn eina ferðina hafa forsvarsmenn Alþjóðaknattspyrnusambandsins FIFA, með trúðinn Sepp Blatter í broddi fylkingar, gert sig að fífli. Maðurinn sem ætlaði að auka vinsældir kvennaknattspyrnu á einu bretti um árið með því að stytta stuttbuxur leikmanna hefur nú gefið grænt ljós á að leikir í næstu heimsmeistarakeppni í Kanada fari fram á gervigrasi. Töluvert er síðan gestgjafarnir óskuðu eftir að sá háttur yrði hafður á en vonir stóðu til að FIFA myndi ekki samþykkja tillöguna.

Eðlilega eru leikmenn og áhugafólk um knattspyrnu um allan heim ósátt við ákvörðun FIFA. Skiljanlega. Aldrei í sögunni hefur leikur á HM í knattspyrnu farið fram á gervigrasi sem þykir, eðli málsins samkvæmt, ekki komast með tærnar þar sem náttúrulegt gras hefur hælana. Það segir sína sögu að karlalandslið Kanada hafi í undankeppni fyrir HM 2014 í Brasilíu neitað að spila einn leikja sinna á gervigrasi.

Áhugi á kvennaknattspyrnu er grátlega lítill samanborið við áhuga á karlaknattspyrnu. „Það eru eiginlega bara strákar sem veðja á leikina sem mæta,“ sagði vinkona mín í Pepsi-deild kvenna við mig á dögunum. Ástæður fyrir muninum á áhuga eru efni í aðra bakþanka, reyndar efni í meistararitgerð, en vandamálið er ljóst.

Lausnin er ekki að höfuð knattspyrnunnar í heiminum fari í tilraunastarfsemi með fremstu leikmenn heimsins í kvennaflokki. Eftir glæsilega heimsmeistarakeppni í Þýskalandi árið 2011 var liðum í lokakeppni fjölgað úr 16 í 24. Fleiri þjóðir, þar á meðal Ísland, áttu allt í einu töluvert meiri möguleika á að spila á stóra sviðinu sem allt knattspyrnufólk dreymir um.

Stelpurnar okkar mæta Dönum í því sem mætti kalla úrslitaleik um annað sætið í riðli Íslands í undankeppninni í Laugardalnum eftir tvær vikur. Möguleiki á sæti í lokakeppninni er fyrir hendi þótt hann sé nokkuð fjarlægur draumur. Draumur er hann engu að síður og í þeim draumi er enginn að spila á gervigrasi.