Höfuðsafn á hrakhólum Steinunn Stefánsdóttir skrifar 13. október 2012 06:00 Eitt þriggja höfuðsafna þjóðarinnar er húsnæðislaust. Bæði Listasafn Íslands og Þjóðminjasafnið búa við glæsilegan húsakost sem mikill sómi er að meðan náttúrugripasafnið er húsnæðislaust, svo illa húsnæðislaust að hér hefur ekki staðið uppi sýning á safnkostinum síðan árið 2008, ári eftir að lög um Náttúruminjasafn Íslands, sem safnkosturinn heyrir undir, voru samþykkt. Í fjögur ár hefur engin sýning á safnkosti Náttúruminjasafnsins staðið uppi og engin lausn er í hendi, hvorki til styttri né lengri tíma. Starfshópur á vegum mennta- og menningarmálaráðuneytisins og Reykjavíkurborgar hefur komist að þeirri niðurstöðu að sýningu á náttúrugripum megi koma fyrir í Perlunni með því að gerð verði einhver aðlögun á húsnæðinu. Þrátt fyrir þetta sé ekki hægt að líta á Perluna sem varanlegan stað fyrir náttúrugripasýningu að óbreyttu. Vissulega eru Íslendingar fámenn þjóð, sem ekki hefur á valdi sínu að halda úti alls kyns skemmtilegri starfsemi eins og stórþjóðir geta, en náttúruminjasafn í landi þar sem náttúran er jafnsterkt afl og hér ætti að vera forgangsmál. Eitt er að erlendum ferðamönnum, sem hingað streyma og fjölgar ár frá ári, stendur ekki til boða að skoða náttúrugripasafn þegar hingað er komið. Margir þeirra eru undrandi á þessu enda er íslensk náttúra í langflestum tilvikum ástæða þess að útlendingar sækjast eftir að koma til Íslands. Þessa ferðamenn þyrstir upp til hópa í fróðleik um náttúru landsins. Annað er að náttúra landsins er meðal þess sem Íslendingar sjálfir eru hvað stoltastir af. Auk þess á þjóðin að talsverðu leyti afkomu sína undir náttúrunni, ekki bara vegna ferðamannanna fyrrnefndu sem hingað koma til að skoða hana og eru tekjulind. Nefna má fiskinn í sjónum, vatnsaflið og jarðhitann, sem allt eru áþreifanlegar náttúruauðlindir í daglegu lífi fólks. Þá eru ótalin náttúröflin, eldgos, jarðskjálftar og veðrið, sem reglulega og talsvert meira en í nágrannalöndum okkar minna á hversu maðurinn má sín lítils gagnvart náttúrunni. Þessum veruleika er hvergi komið til skila eða settur í samhengi í sýningu sem frætt gæti og skemmt bæði Íslendingum, ekki síst íslenskum nemendum á öllum skólastigum, og ferðamönnum. Álfheiður Ingadóttir ætlar í næstu viku að leggja fram þingsályktunartillögu þess efnis að þráðurinn verði tekinn upp við að undirbúa byggingu náttúruhúss í Vatnsmýri. Auðvitað er það farsælasta og metnaðarfyllsta framtíðarsýnin varðandi sýningu á íslenskum náttúruminjum. Þangað til mætti koma fyrir sýningu í Perlunni. Það þyrfti að gerast sem allra fyrst en með lágmarkstilkostnaði. Það fé sem ætlað er til uppbyggingar sýningar á náttúruminjum þarf að renna til varanlegrar og sómasamlegrar lausnar. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Steinunn Stefánsdóttir Mest lesið Það er allt í lagi að vera þú sjálfur - Opið bréf til Snorra Mássonar Kári Stefánsson Skoðun Samfélag án Pírata Lenya Rún Taha Karim Skoðun Foreldrar, ömmur og afar þessa lands - áskorun til ykkar! Ragnheiður Stephensen Skoðun Við sem förum til Tenerife - Vaxta og húsnæðispyntingar á almenningi komið frá lífeyrissjóðum og leigufélögum Hreinn Pétursson Skoðun Hver er munurinn á Viðreisn og Samfylkingu? Soffía Svanhvít Árnadóttir Skoðun Krónan eða evran? Kostir og gallar Hilmar Þór Hilmarsson Skoðun Annarra manna peningar eru peningar okkar allra Davíð Þór Jónsson Skoðun Ég á ‘etta, ég má ‘etta Jón Ármann Steinsson Skoðun Helvítis fokking fokk!! Er ekki nóg komið? Maríanna H. Helgadóttir Skoðun Þarf ég að flytja úr landi? Katrín Sigríður J. Steingrímsdóttir Skoðun
Eitt þriggja höfuðsafna þjóðarinnar er húsnæðislaust. Bæði Listasafn Íslands og Þjóðminjasafnið búa við glæsilegan húsakost sem mikill sómi er að meðan náttúrugripasafnið er húsnæðislaust, svo illa húsnæðislaust að hér hefur ekki staðið uppi sýning á safnkostinum síðan árið 2008, ári eftir að lög um Náttúruminjasafn Íslands, sem safnkosturinn heyrir undir, voru samþykkt. Í fjögur ár hefur engin sýning á safnkosti Náttúruminjasafnsins staðið uppi og engin lausn er í hendi, hvorki til styttri né lengri tíma. Starfshópur á vegum mennta- og menningarmálaráðuneytisins og Reykjavíkurborgar hefur komist að þeirri niðurstöðu að sýningu á náttúrugripum megi koma fyrir í Perlunni með því að gerð verði einhver aðlögun á húsnæðinu. Þrátt fyrir þetta sé ekki hægt að líta á Perluna sem varanlegan stað fyrir náttúrugripasýningu að óbreyttu. Vissulega eru Íslendingar fámenn þjóð, sem ekki hefur á valdi sínu að halda úti alls kyns skemmtilegri starfsemi eins og stórþjóðir geta, en náttúruminjasafn í landi þar sem náttúran er jafnsterkt afl og hér ætti að vera forgangsmál. Eitt er að erlendum ferðamönnum, sem hingað streyma og fjölgar ár frá ári, stendur ekki til boða að skoða náttúrugripasafn þegar hingað er komið. Margir þeirra eru undrandi á þessu enda er íslensk náttúra í langflestum tilvikum ástæða þess að útlendingar sækjast eftir að koma til Íslands. Þessa ferðamenn þyrstir upp til hópa í fróðleik um náttúru landsins. Annað er að náttúra landsins er meðal þess sem Íslendingar sjálfir eru hvað stoltastir af. Auk þess á þjóðin að talsverðu leyti afkomu sína undir náttúrunni, ekki bara vegna ferðamannanna fyrrnefndu sem hingað koma til að skoða hana og eru tekjulind. Nefna má fiskinn í sjónum, vatnsaflið og jarðhitann, sem allt eru áþreifanlegar náttúruauðlindir í daglegu lífi fólks. Þá eru ótalin náttúröflin, eldgos, jarðskjálftar og veðrið, sem reglulega og talsvert meira en í nágrannalöndum okkar minna á hversu maðurinn má sín lítils gagnvart náttúrunni. Þessum veruleika er hvergi komið til skila eða settur í samhengi í sýningu sem frætt gæti og skemmt bæði Íslendingum, ekki síst íslenskum nemendum á öllum skólastigum, og ferðamönnum. Álfheiður Ingadóttir ætlar í næstu viku að leggja fram þingsályktunartillögu þess efnis að þráðurinn verði tekinn upp við að undirbúa byggingu náttúruhúss í Vatnsmýri. Auðvitað er það farsælasta og metnaðarfyllsta framtíðarsýnin varðandi sýningu á íslenskum náttúruminjum. Þangað til mætti koma fyrir sýningu í Perlunni. Það þyrfti að gerast sem allra fyrst en með lágmarkstilkostnaði. Það fé sem ætlað er til uppbyggingar sýningar á náttúruminjum þarf að renna til varanlegrar og sómasamlegrar lausnar.
Við sem förum til Tenerife - Vaxta og húsnæðispyntingar á almenningi komið frá lífeyrissjóðum og leigufélögum Hreinn Pétursson Skoðun
Við sem förum til Tenerife - Vaxta og húsnæðispyntingar á almenningi komið frá lífeyrissjóðum og leigufélögum Hreinn Pétursson Skoðun