Hin forboðna léttúðardós Bergsteinn Sigurðsson skrifar 23. júlí 2010 06:00 Yfirvöldum hefur ætíð verið umhugað um að þegnar þeirra sýni aðhald þegar holdið er annars vegar. Mig minnir að í Grágás megi finna klausu í þá veru að enginn skuli láta saurgast af eigin höndum, ferfættu kvikindi eða boruðu tré. Sjálfsfróun þykir ekki tiltökumál í dag og illu heilli berast af og til fréttir af níðingum sem svala fýsnum sínum á saklausum skepnum. Tré hafa hins vegar leikið minna hlutverk í siðferðislegum álitamálum hér á landi undanfarnar aldir. Kannski veldur því sauðkindin, með sinni ofbeit og eyðingu skóga, en það er önnur saga. Ekki veit ég hvort útborað tréverk flokkist undir hjálpartæki ástarlífsins eða munalosta. En hafi klausan í Grágás verið samin að gefnu tilefni má gera því skóna að á landnámsöld hafi þeir verið til sem renndu hýru auga til spýtunnar (af því öðlaðist sögnin „að negla" máski sína yfirfærðu og tvíræðu merkingu). Dæmum áa okkar þó ekki of hart, því kynferðisleg ásælni í hversdagslega nytjahluti virðist þó enn leika lausum hala. Við höfum bara úr forframaðri efnum að velja, þökk sé iðnbyltingunni. Nú í vikunni bannaði ÁTVR til dæmis innflutning á dönsku eplavíni, því á umbúðunum eru litlar teikningar af hálfberum konum. „Skreytingu dósanna er augljóslega ætlað að gera vöruna spennandi og ögrandi á nautnalegan hátt," segir í álitsgerð lögmanns ÁTVR. Og til að bæta gráu ofan á svart heitir vínið Freistni. „Kynferðisleg skírskotun blasir við." Hvernig ber að skilja þetta? Kannski er hugmyndin sú að karlmaður með myndskreytta dós af væmnu eplavíni sé ómótstæðilegur í augum hins kynsins. Ég ætla að leyfa mér að halda því fram að það sé misskilningur. Eða gera litlar, teiknimyndir af berum konum á áldós það að verkum að sá sem drekkur verður svo frá sér numinn af girnd að þegar vínið fer að hrífa hlýtur hún að leita út? Gagnvart hverjum þá, dósinni? Það á ekki að bjóða syndinni í kaffi, sagði Gunnar í Krossinum og greinilega ekki í glas heldur. Hafi það hins vegar farið fram hjá nokkrum er miðbær Reykjavíkur fullur af jafn fullu fólki allar helgar. Margt þeirra hefur neytt ótæpilegs magns áfengis, keyptu í ÁTVR, í þeim tilgangi einum að fara niður í bæ og finna einhvern til að sofa hjá. Ef ÁTVR vill ekki bera ábyrgð á því að áfengi og kynlíf fari saman, færi betur á því að það hætti einfaldlega að selja áfengi. Það væri að minnsta kosti minni tvískinnungur í því. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bergsteinn Sigurðsson Mest lesið Grasker mannréttinda á degi hinna framliðnu Anna Kristín Jensdóttir Skoðun Treystir þú konum? Hópur 72 kvenna úr sex stjórnmálaflokkum Skoðun Heilbrigðiskerfið logar og er að hrynja: Þú áttir betra skilið Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Græðgin er komin út fyrir öll mörk Sigurjón Þórðarson Skoðun Að vera ung kona á Íslandi árið 2024 Eden Ósk Eyjólfsdóttir Skoðun Fræðsluskylda í stað skólaskyldu Eldur Smári Kristinsson Skoðun Hvað er Arne Slot þjálfari Liverpool að gera rétt?–vangaveltur frá sálfræðingi Andri Hrafn Sigurðsson Skoðun Ummæli borgarstjóra og óbragð í munni Kristín Björnsdóttir Skoðun Á að banna rauða jólasveininn? Stefán Vagn Stefánsson Skoðun Þegar Vestfjörðum gengur vel, gengur Íslandi vel Jón Páll Hreinsson Skoðun
Yfirvöldum hefur ætíð verið umhugað um að þegnar þeirra sýni aðhald þegar holdið er annars vegar. Mig minnir að í Grágás megi finna klausu í þá veru að enginn skuli láta saurgast af eigin höndum, ferfættu kvikindi eða boruðu tré. Sjálfsfróun þykir ekki tiltökumál í dag og illu heilli berast af og til fréttir af níðingum sem svala fýsnum sínum á saklausum skepnum. Tré hafa hins vegar leikið minna hlutverk í siðferðislegum álitamálum hér á landi undanfarnar aldir. Kannski veldur því sauðkindin, með sinni ofbeit og eyðingu skóga, en það er önnur saga. Ekki veit ég hvort útborað tréverk flokkist undir hjálpartæki ástarlífsins eða munalosta. En hafi klausan í Grágás verið samin að gefnu tilefni má gera því skóna að á landnámsöld hafi þeir verið til sem renndu hýru auga til spýtunnar (af því öðlaðist sögnin „að negla" máski sína yfirfærðu og tvíræðu merkingu). Dæmum áa okkar þó ekki of hart, því kynferðisleg ásælni í hversdagslega nytjahluti virðist þó enn leika lausum hala. Við höfum bara úr forframaðri efnum að velja, þökk sé iðnbyltingunni. Nú í vikunni bannaði ÁTVR til dæmis innflutning á dönsku eplavíni, því á umbúðunum eru litlar teikningar af hálfberum konum. „Skreytingu dósanna er augljóslega ætlað að gera vöruna spennandi og ögrandi á nautnalegan hátt," segir í álitsgerð lögmanns ÁTVR. Og til að bæta gráu ofan á svart heitir vínið Freistni. „Kynferðisleg skírskotun blasir við." Hvernig ber að skilja þetta? Kannski er hugmyndin sú að karlmaður með myndskreytta dós af væmnu eplavíni sé ómótstæðilegur í augum hins kynsins. Ég ætla að leyfa mér að halda því fram að það sé misskilningur. Eða gera litlar, teiknimyndir af berum konum á áldós það að verkum að sá sem drekkur verður svo frá sér numinn af girnd að þegar vínið fer að hrífa hlýtur hún að leita út? Gagnvart hverjum þá, dósinni? Það á ekki að bjóða syndinni í kaffi, sagði Gunnar í Krossinum og greinilega ekki í glas heldur. Hafi það hins vegar farið fram hjá nokkrum er miðbær Reykjavíkur fullur af jafn fullu fólki allar helgar. Margt þeirra hefur neytt ótæpilegs magns áfengis, keyptu í ÁTVR, í þeim tilgangi einum að fara niður í bæ og finna einhvern til að sofa hjá. Ef ÁTVR vill ekki bera ábyrgð á því að áfengi og kynlíf fari saman, færi betur á því að það hætti einfaldlega að selja áfengi. Það væri að minnsta kosti minni tvískinnungur í því.
Hvað er Arne Slot þjálfari Liverpool að gera rétt?–vangaveltur frá sálfræðingi Andri Hrafn Sigurðsson Skoðun
Hvað er Arne Slot þjálfari Liverpool að gera rétt?–vangaveltur frá sálfræðingi Andri Hrafn Sigurðsson Skoðun