Demanturinn og duftið Jón Sigurður Eyjólfsson skrifar 5. ágúst 2008 10:38 Ég reyndi eftir fremsta megni að fylgjast með fjölmiðlum á Spáni meðan ég dvaldist þar í sumarfríinu, svona til að þefa örlítið af þjóðarsálinni. Fljótlega tók ég eftir konu nokkurri, Belen Esteban að nafni, sem fjölmiðlamenn fylgdu eftir hvert fótmál. Vitanlega varð ég forvitinn að vita hvað hún hefði unnið sér til frægðar. Þarlendir sögðu mér þá að hún hefði verið gift nautabananum mikla Jesúlín í nokkur ár og hefði verið aðsópsmikil í spænskum fjölmiðlum allar götur síðan. Gerði ég nokkurt grín að þessu til að byrja með því þótt það geti vissulega talist nokkurt afrek að vera gift færum nautabana kvað ég þessa frægðarsól yndismeyjarinnar bera merki um ankannalega þjóðarsál á Íberíuskaganum og væru þeir því vel að því komnir að Íslendingar kvæðu við að eitthvað kæmi þeim spánskt fyrir sjónir þegar fáránleiki lífsins blasti við. En gamanið rann af mér þegar ég áttaði mig á því að hér á Íslandi, eins og víðast hvar, er fólk frægt fyrir hina furðulegustu hluti. Í nútíma fjölmiðlun virðist frægðarsólin nefnilega oft vera samningsatriði milli fjölmiðlamanna og síðan sjálfskipaðra stjarna. Þá þarf kannski ekki nema fræga kærustu, nektardansstað, útistöður við lögregluyfirvöld eða kjánaleg uppátæki til að fleyta sér inn í hringiðu dægurmálanna og tryggja sér þar fastasæti. Fyrir utan það er eftirtektarverðum þátttakendum í raunveruleikaþáttum þrykkt svo þyrmilega í þjóðina að hún fær ekki frið fyrr en hún veit hvað þessu fólki finnst best að borða og hvers konar blómavasa það vill hafa í stofunni. Miðað við þessar áherslur er það mér til efs að Van Gogh fengi að finna fyrir frægðarsólinni væri hann nú á lífi nema þá kannski fyrir afskorna eyrað. Það er þó alveg ástæðulaust að pirra sig út af þessu svo lengi sem maður minnist orða persneska skáldsins Múslí Úddín Sadí en hann orti: Þó burt sé dýrum demant fleygt í duftið, er hans gildi jafnt; og eins er duftið ávallt samt þó upp til skýja sé því feykt. Helgi Hálfdanarson þýddi ljóðið en fyrir tilstuðlan hans höfum við Íslendingar fengið að njóta helstu perlna heimsbókmenntanna. Ég minnist þess ekki að hafa séð hann í Séð og heyrt. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jón Sigurður Eyjólfsson Mest lesið Halldór 19.07.2025 Halldór Þetta er allt hinum að kenna! Helgi Brynjarsson Skoðun Opið bréf til fullorðna fólksins Úlfhildur Elísa Hróbjartsdóttir Skoðun Þjóðþrifamálin sem stjórnarandstaðan fórnaði á altari útgerðanna Heimir Már Pétursson Skoðun Sleppir ekki takinu svo auðveldlega aftur Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Vill Sjálfstæðisflokkurinn láta taka sig alvarlega? Dagbjört Hákonardóttir Skoðun Hví borgar útgerðin – ekki malarnáman? Guðmundur Edgarsson Skoðun Áfangasigur í baráttunni við hernaðinn gegn heimkynnum villta laxins Ingólfur Ásgeirsson,Árni Baldursson Skoðun Óður til opinberra starfsmanna Halla Hrund Logadóttir Skoðun Þjórsá í hættu – Hvammsvirkjun og rof á náttúrulegu ástandi árinnar Gunnar Þór Jónsson Skoðun
Ég reyndi eftir fremsta megni að fylgjast með fjölmiðlum á Spáni meðan ég dvaldist þar í sumarfríinu, svona til að þefa örlítið af þjóðarsálinni. Fljótlega tók ég eftir konu nokkurri, Belen Esteban að nafni, sem fjölmiðlamenn fylgdu eftir hvert fótmál. Vitanlega varð ég forvitinn að vita hvað hún hefði unnið sér til frægðar. Þarlendir sögðu mér þá að hún hefði verið gift nautabananum mikla Jesúlín í nokkur ár og hefði verið aðsópsmikil í spænskum fjölmiðlum allar götur síðan. Gerði ég nokkurt grín að þessu til að byrja með því þótt það geti vissulega talist nokkurt afrek að vera gift færum nautabana kvað ég þessa frægðarsól yndismeyjarinnar bera merki um ankannalega þjóðarsál á Íberíuskaganum og væru þeir því vel að því komnir að Íslendingar kvæðu við að eitthvað kæmi þeim spánskt fyrir sjónir þegar fáránleiki lífsins blasti við. En gamanið rann af mér þegar ég áttaði mig á því að hér á Íslandi, eins og víðast hvar, er fólk frægt fyrir hina furðulegustu hluti. Í nútíma fjölmiðlun virðist frægðarsólin nefnilega oft vera samningsatriði milli fjölmiðlamanna og síðan sjálfskipaðra stjarna. Þá þarf kannski ekki nema fræga kærustu, nektardansstað, útistöður við lögregluyfirvöld eða kjánaleg uppátæki til að fleyta sér inn í hringiðu dægurmálanna og tryggja sér þar fastasæti. Fyrir utan það er eftirtektarverðum þátttakendum í raunveruleikaþáttum þrykkt svo þyrmilega í þjóðina að hún fær ekki frið fyrr en hún veit hvað þessu fólki finnst best að borða og hvers konar blómavasa það vill hafa í stofunni. Miðað við þessar áherslur er það mér til efs að Van Gogh fengi að finna fyrir frægðarsólinni væri hann nú á lífi nema þá kannski fyrir afskorna eyrað. Það er þó alveg ástæðulaust að pirra sig út af þessu svo lengi sem maður minnist orða persneska skáldsins Múslí Úddín Sadí en hann orti: Þó burt sé dýrum demant fleygt í duftið, er hans gildi jafnt; og eins er duftið ávallt samt þó upp til skýja sé því feykt. Helgi Hálfdanarson þýddi ljóðið en fyrir tilstuðlan hans höfum við Íslendingar fengið að njóta helstu perlna heimsbókmenntanna. Ég minnist þess ekki að hafa séð hann í Séð og heyrt.
Áfangasigur í baráttunni við hernaðinn gegn heimkynnum villta laxins Ingólfur Ásgeirsson,Árni Baldursson Skoðun
Áfangasigur í baráttunni við hernaðinn gegn heimkynnum villta laxins Ingólfur Ásgeirsson,Árni Baldursson Skoðun