Dýr dropi Bergsteinn Sigurðsson skrifar 13. júní 2008 06:00 Hvað rekur sjötugan hollenskan ferðamann á húsbíl til að smygla 190 kílóum af eiturlyfjum til Íslands? Mér finnst ekki ólíklegt að sá hollenski hafi kynnt sér bensínverðið á Íslandi áður en hann lagði í hann og komist að þeirri niðurstöðu að ef hann ætlaði að keyra hringveginn kæmi hann með þessu móti kannski út á sléttu. Endrum og eins erum við minnt á hversu mikil lífsgæði eru fólgin í að komast hratt og örugglega á milli staða. Síðast gerðist það líklega árið 1997, þegar bensínafgreiðslufólk fór í verkfall. Það var hins vegar tímabundið ástand. Allt bendir til að eldsneytishækkanir undanfarinna mánuða séu varanlegar og við sjáum ekki fyrir endann á afleiðingunum. Hækkanir á eldsneytisverði hafa sína kosti. Til margra magurra ára þjónaði jeppinn til dæmis því hlutverki fyrst og fremst að vera stöðutákn vel stæðra karla sem vildu bæta fyrir innra óöryggi með því að berast á. Þetta var gott ástand sem tryggði félagslegt gagnsæi. Í góðæri liðinna ára hefur hins vegar verið gengið rækilega á sérkenni hinna sterkefnuðu og hvalkynja bensínsvelgir eru nú til á öðru hverju heimili. Ef fer sem horfir færist ástandið hins vegar bráðum aftur í eðlilegt horf og það þarf enginn að velkjast í vafa um að þeir fáu sem aka áfram jeppa hafa efni á því. En ókostirnir eru hins vegar líka farnir að láta sé kræla. Bensín er til dæmis að ríða hinu opinbera á slig; það styttist í að lögreglan þurfi að meta hvert útkall eftir því hvort það svari bensínkostnaði og áður en langt um líður verða sjúkra- og slökkviliðsbílar skikkaðir til sparaksturs í neyðarútköllum. Það á eftir að verða bylting í samgöngumálum. Sjálfur hóf ég mína eigin byltingu í síðustu viku, þar sem ég stóð fyrir framan bensíndælu og gnísti tönnum. Það var ekki aðeins tankurinn sem var fullur heldur líka mælirinn - dropinn hafði holað steininn. Ég steytti hnefa í átt að fána olíufélagsins og strengdi þess heit að kaupa ekki aftur bensín. Í þessum mánuði. Mín litla ráðdeild má sín hins vegar lítils í hinu stóra samhengi, allir þurfa að leggja sitt af mörkum. Ég legg til að ríkisstjórnin, sem á víst í ímyndarkröggum í umhverfismálum, gangi á undan með góðu fordæmi. Hvað um að skipta ráðherrajeppunum út yfir sumarmánuðina fyrir ráðherravespur? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bergsteinn Sigurðsson Mest lesið Græðgin er komin út fyrir öll mörk Sigurjón Þórðarson Skoðun Fræðsluskylda í stað skólaskyldu Eldur Smári Kristinsson Skoðun Heilbrigðiskerfið logar og er að hrynja: Þú áttir betra skilið Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Þetta lítur ekki vel út Jón Ingi Hákonarson Skoðun Ungt fólk er að missa trúna á stjórnmálum – og um leið á framtíðinni París Anna Bergmann Skoðun Ríkisstjórn með útgjaldablæti er vandamál fyrir fólkið í landinu Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir Skoðun Glæðing vonar - ekki hjúkrunargreiningin Karen Ósk Björnsdóttir Skoðun Væri ekki í lagi að gefa Sjálfstæðisflokknum, Framsóknarflokknum og Vinstri-grænum frí? Kjartan Eggertsson Skoðun Máttur orðanna: Breyting á orðavali getur breytt hugarfarinu Ingrid Kuhlman Skoðun Grasker mannréttinda á degi hinna framliðnu Anna Kristín Jensdóttir Skoðun
Hvað rekur sjötugan hollenskan ferðamann á húsbíl til að smygla 190 kílóum af eiturlyfjum til Íslands? Mér finnst ekki ólíklegt að sá hollenski hafi kynnt sér bensínverðið á Íslandi áður en hann lagði í hann og komist að þeirri niðurstöðu að ef hann ætlaði að keyra hringveginn kæmi hann með þessu móti kannski út á sléttu. Endrum og eins erum við minnt á hversu mikil lífsgæði eru fólgin í að komast hratt og örugglega á milli staða. Síðast gerðist það líklega árið 1997, þegar bensínafgreiðslufólk fór í verkfall. Það var hins vegar tímabundið ástand. Allt bendir til að eldsneytishækkanir undanfarinna mánuða séu varanlegar og við sjáum ekki fyrir endann á afleiðingunum. Hækkanir á eldsneytisverði hafa sína kosti. Til margra magurra ára þjónaði jeppinn til dæmis því hlutverki fyrst og fremst að vera stöðutákn vel stæðra karla sem vildu bæta fyrir innra óöryggi með því að berast á. Þetta var gott ástand sem tryggði félagslegt gagnsæi. Í góðæri liðinna ára hefur hins vegar verið gengið rækilega á sérkenni hinna sterkefnuðu og hvalkynja bensínsvelgir eru nú til á öðru hverju heimili. Ef fer sem horfir færist ástandið hins vegar bráðum aftur í eðlilegt horf og það þarf enginn að velkjast í vafa um að þeir fáu sem aka áfram jeppa hafa efni á því. En ókostirnir eru hins vegar líka farnir að láta sé kræla. Bensín er til dæmis að ríða hinu opinbera á slig; það styttist í að lögreglan þurfi að meta hvert útkall eftir því hvort það svari bensínkostnaði og áður en langt um líður verða sjúkra- og slökkviliðsbílar skikkaðir til sparaksturs í neyðarútköllum. Það á eftir að verða bylting í samgöngumálum. Sjálfur hóf ég mína eigin byltingu í síðustu viku, þar sem ég stóð fyrir framan bensíndælu og gnísti tönnum. Það var ekki aðeins tankurinn sem var fullur heldur líka mælirinn - dropinn hafði holað steininn. Ég steytti hnefa í átt að fána olíufélagsins og strengdi þess heit að kaupa ekki aftur bensín. Í þessum mánuði. Mín litla ráðdeild má sín hins vegar lítils í hinu stóra samhengi, allir þurfa að leggja sitt af mörkum. Ég legg til að ríkisstjórnin, sem á víst í ímyndarkröggum í umhverfismálum, gangi á undan með góðu fordæmi. Hvað um að skipta ráðherrajeppunum út yfir sumarmánuðina fyrir ráðherravespur?
Ríkisstjórn með útgjaldablæti er vandamál fyrir fólkið í landinu Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir Skoðun
Væri ekki í lagi að gefa Sjálfstæðisflokknum, Framsóknarflokknum og Vinstri-grænum frí? Kjartan Eggertsson Skoðun
Ríkisstjórn með útgjaldablæti er vandamál fyrir fólkið í landinu Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir Skoðun
Væri ekki í lagi að gefa Sjálfstæðisflokknum, Framsóknarflokknum og Vinstri-grænum frí? Kjartan Eggertsson Skoðun