Air: Pocket Symphony - fjórar stjörnur 13. mars 2007 08:45 Air heldur áfram á sömu braut og áður með Pocket Symphony. Enn ein frábær plata frá einni merkilegustu hljómsveit Frakka. Ef tilvera ykkar í stórborginni Reykjavík heldur ykkur of föstum tökum til þess að þið getið fundið tækifæri til þess að flýja í rólega helgarferð í sumarbústaðinn er alveg óhætt að mæla með þessari nýju Air-plötu sem sárabót. Hún snertir svipaða sálarstrengi og svoleiðis aftenging og gerir hlustandanum það kleift að flýja inn í rólegri veröld í smá stund til þess að flýja stress hversdagsleikans. Þótt heimsóknin endist ekki nema í þær tæpu 50 mínútur sem það tekur plötuna að renna í gegn, er varla hægt að ímynda sér betra andlegt nudd. Pocket Symphony hefur svo þægilega róandi áhrif að um stund er hægt að gleyma því að Air er ein af þessum fáu sveitum sem taka engum stökkbreytingum á milli platna hvað varðar stíl eða nálgun. Hljómheimur frönsku forleikskónganna er hér nákvæmlega sá sami og áður. Fáar hljómsveitir komast upp með þetta, en Air nær einhvern veginn alltaf tökum á mér. Stíllinn er líka svo gjörsamlega þeirra eigin að ef þeir skiptu um stíl væri jafn ómögulegt að aðlagast því og ef kóka kóla yrði allt í einu gert glært og selt í gulum umbúðum. Kassagítarinn er áberandi, sem gerir það að verkum að sum lögin minna örlítið á Space Oddity með Bowie, en áhrif frá Gainsbourg og Jean-Michel Jarre eru ennþá sterk. Kassagítarinn færir líka notalegan blómabarnablæ sem á vel við. Þannig minnir þessi plata Air svolítið á síðustu plötu Zero 7 sem er undarlegt í ljósi þess að sú sveit hefur alltaf verið undir sterkum áhrifum frá þessari. Þannig heldur Air þeim eilífu vangaveltum um hænuna og eggið lifandi. Jarvis Cocker úr Pulp og Neil Hannon koma báðir við sögu, en flest lögin eru sungin af Fransmönnunum sjálfum. Eitthvað sem þeir hófu að gera af alvöru á síðustu plötu, meistarastykkinu Talkie Walkie, mér til mikillar ánægju. Ég myndi seint skrifa undir það að Jarvis sé góður söngvari, en hann hefur áru og nærveru sem fáir geta falsað. Hann syngur eitt besta lag plötunnar, One Hell of a Party, og þó að ég hafi ótæmandi virðingu fyrir manninum held ég að það hefði hljómað betur með söngvara sem syngur meira en hann muldrar. Pocket Symphony er enn ein frábær plata frá Air og ég hef það á tilfinningunni að hún eigi eftir að eiga langan líftíma í græjunum mínum. Að lokum leyfi ég mér að fullyrða að fleiri börn hafa komið undir í heiminum við tóna Air en nokkurrar annarrar franskrar hljómsveitar frá upphafi. Air er ekki blaðra full af lofti, heldur ást í poka sem ekki má loka. Nóg til handa öllum sem vilja. Birgir Örn Steinarsson Mest lesið Stormur fellur á prófinu Gagnrýni Ástin blómstrar hjá Steinunni Lífið Foreldrar mæti með lögfræðing með sér í skólann Lífið Strípibúlluást sem hleypir öllu í háaloft Gagnrýni Miðpunktur kvöldsins í gegnsæjum samfestingi á árshátíð RÚV Lífið Stórafmælið hefur afleiðingar Lífið Íslensku tónlistarverðlaunin: Damon Albarn lét óvænt sjá sig Tónlist Skaust fyrr af æfingu og sótti milljónir í verðlaunafé Lífið Tugtaður til í kaþólskum einkaskóla Lífið „Var mjög sár og reið út í hann þegar ég sá hann“ Lífið Fleiri fréttir Íslensku tónlistarverðlaunin: Damon Albarn lét óvænt sjá sig Útskrifaðist úr verkfræði og gerðist tónlistarmaður Samstarfsverkefni Loreen og Ólafs Arnalds lítur dagsins ljós Dusta rykið af danssokkunum Daniil og Birnir í eina sæng Angie Stone lést í bílslysi „Frelsi til að gera allt sem þig langar til“ Þessi eru tilnefnd til Íslensku tónlistarverðlaunanna Bein útsending: Tilnefningar til Íslensku tónlistarverðlaunanna Draumurinn rættist að syngja með Bubba Gekk 20 metra á 35 mínútum í tíu gráðu frosti The Smashing Pumpkins til Íslands Þau fóru áfram í úrslit söngvakeppninnar Sjá meira
Ef tilvera ykkar í stórborginni Reykjavík heldur ykkur of föstum tökum til þess að þið getið fundið tækifæri til þess að flýja í rólega helgarferð í sumarbústaðinn er alveg óhætt að mæla með þessari nýju Air-plötu sem sárabót. Hún snertir svipaða sálarstrengi og svoleiðis aftenging og gerir hlustandanum það kleift að flýja inn í rólegri veröld í smá stund til þess að flýja stress hversdagsleikans. Þótt heimsóknin endist ekki nema í þær tæpu 50 mínútur sem það tekur plötuna að renna í gegn, er varla hægt að ímynda sér betra andlegt nudd. Pocket Symphony hefur svo þægilega róandi áhrif að um stund er hægt að gleyma því að Air er ein af þessum fáu sveitum sem taka engum stökkbreytingum á milli platna hvað varðar stíl eða nálgun. Hljómheimur frönsku forleikskónganna er hér nákvæmlega sá sami og áður. Fáar hljómsveitir komast upp með þetta, en Air nær einhvern veginn alltaf tökum á mér. Stíllinn er líka svo gjörsamlega þeirra eigin að ef þeir skiptu um stíl væri jafn ómögulegt að aðlagast því og ef kóka kóla yrði allt í einu gert glært og selt í gulum umbúðum. Kassagítarinn er áberandi, sem gerir það að verkum að sum lögin minna örlítið á Space Oddity með Bowie, en áhrif frá Gainsbourg og Jean-Michel Jarre eru ennþá sterk. Kassagítarinn færir líka notalegan blómabarnablæ sem á vel við. Þannig minnir þessi plata Air svolítið á síðustu plötu Zero 7 sem er undarlegt í ljósi þess að sú sveit hefur alltaf verið undir sterkum áhrifum frá þessari. Þannig heldur Air þeim eilífu vangaveltum um hænuna og eggið lifandi. Jarvis Cocker úr Pulp og Neil Hannon koma báðir við sögu, en flest lögin eru sungin af Fransmönnunum sjálfum. Eitthvað sem þeir hófu að gera af alvöru á síðustu plötu, meistarastykkinu Talkie Walkie, mér til mikillar ánægju. Ég myndi seint skrifa undir það að Jarvis sé góður söngvari, en hann hefur áru og nærveru sem fáir geta falsað. Hann syngur eitt besta lag plötunnar, One Hell of a Party, og þó að ég hafi ótæmandi virðingu fyrir manninum held ég að það hefði hljómað betur með söngvara sem syngur meira en hann muldrar. Pocket Symphony er enn ein frábær plata frá Air og ég hef það á tilfinningunni að hún eigi eftir að eiga langan líftíma í græjunum mínum. Að lokum leyfi ég mér að fullyrða að fleiri börn hafa komið undir í heiminum við tóna Air en nokkurrar annarrar franskrar hljómsveitar frá upphafi. Air er ekki blaðra full af lofti, heldur ást í poka sem ekki má loka. Nóg til handa öllum sem vilja. Birgir Örn Steinarsson
Mest lesið Stormur fellur á prófinu Gagnrýni Ástin blómstrar hjá Steinunni Lífið Foreldrar mæti með lögfræðing með sér í skólann Lífið Strípibúlluást sem hleypir öllu í háaloft Gagnrýni Miðpunktur kvöldsins í gegnsæjum samfestingi á árshátíð RÚV Lífið Stórafmælið hefur afleiðingar Lífið Íslensku tónlistarverðlaunin: Damon Albarn lét óvænt sjá sig Tónlist Skaust fyrr af æfingu og sótti milljónir í verðlaunafé Lífið Tugtaður til í kaþólskum einkaskóla Lífið „Var mjög sár og reið út í hann þegar ég sá hann“ Lífið Fleiri fréttir Íslensku tónlistarverðlaunin: Damon Albarn lét óvænt sjá sig Útskrifaðist úr verkfræði og gerðist tónlistarmaður Samstarfsverkefni Loreen og Ólafs Arnalds lítur dagsins ljós Dusta rykið af danssokkunum Daniil og Birnir í eina sæng Angie Stone lést í bílslysi „Frelsi til að gera allt sem þig langar til“ Þessi eru tilnefnd til Íslensku tónlistarverðlaunanna Bein útsending: Tilnefningar til Íslensku tónlistarverðlaunanna Draumurinn rættist að syngja með Bubba Gekk 20 metra á 35 mínútum í tíu gráðu frosti The Smashing Pumpkins til Íslands Þau fóru áfram í úrslit söngvakeppninnar Sjá meira