Anna and the Moods - fjórar stjörnur 11. febrúar 2007 00:01 Stórsniðugt en snjöll mynd með afbragðs tónlist og óvenjulegri sögu. Sagan um Önnu og skapsveiflurnar er blessunarlega laus við klassískan boðskap flestra teiknimynda enda er hlutverk hennar ekki að hvetja áhorfendur sína til að vera trúir sjálfum sér, trúa á mátt kærleikans eða vináttunnar heldur er þarna á ferð lítil saga um stórt og algengt vandamál. Myndin er ósköp litrík og ekkert sérlega sæt (sem er frábært því ekki vantar þær heldur) og sagan ætti að höfða til allra þeirra sem hafa gengið í gegnum hroða gelgjuskeiðsins eða eiga það eftir í náinni framtíð. Sagan er þó nokkuð sundurlaus sem skýrist að hluta til af lengd hennar sem ekki býður upp á miklar útskýringar. Persónurnar eru vel skapaðar en framvindan óvenjuhröð og undurfurðuleg eins og gerist og gengur í ævintýrum. Teikningarnar eru eftirminnilegar og útlitið fallega unnið frá öllum sjónarhornum. Tónlist Julians Nott vinnur afbragðsvel með öllu saman, hún er dillandi og drungaleg og nokkuð áberandi en það er jú ætlunin - að vekja eyru unga fólksins og fá þau til að hlusta á klassíska tónlist. Á frumsýningunni var boðið upp á bæði enska og íslenska útgáfu myndarinnar og var talsetning beggja þeirra til fyrirmyndar - reyndar held ég meira upp á þá íslensku því hún var ekki eins ýkt og sú enska, því fannst mér til dæmis Ólafía Hrönn Jónsdóttir skemmtilegri Anna heldur en Björk. Það var kærkomið að sjá myndina tvisvar því hún batnar með hverju áhorfi - smáatriði sem höfða til húmors hinna eldri eru fjölmörg. Vísanaheimur þessarar myndar er aðeins að hluta í hinni „barnalegu“ teiknimynd og spurning hvort yngstu íslensku áhorfendurnir nái að njóta hennar til fulls, einkum þeir sem ekki hafa enn lært að lesa ensku. Krökkum á þó vafalítið eftir að finnast þessi stuttmynd afar fyndin, eins og vel komi í ljós á frumsýningunni. Kristrún Heiða Hauksdóttir Mest lesið Sigmundur og hvolpurinn gleðjast yfir fylgi Miðflokksins Lífið „Það braut ísinn að við hefðum deitað sama gaurinn“ Lífið „Ég var heppinn. En ekki hann“ Lífið „Það er önnur hver gella með í vörunum“ Lífið Ólafur Ragnar skellti sér á sæþotu eftir langan dag Lífið Karlmennskuhlaðvarpið heyrir sögunni til Lífið Fréttatía vikunnar: Körfubolti, laxaastmi og stýrivextir Lífið Skrúfaði titrarann í sundur til að forða nágrönnum frá ónæði Lífið Gómsætar haustkökur að hætti Elenoru Lífið Super Happy Forever hlaut Gullna lundann Bíó og sjónvarp Fleiri fréttir Super Happy Forever hlaut Gullna lundann Fagnaðarfundir þegar Bong Joon-Ho hitti Dag Kára Óhappamynd Alec Baldwin brátt frumsýnd Ný kitla: Ellie og Joel komast aftur í hann krappan Hjem til jul aftur á skjáinn Segir Murphy gera lítið úr kynferðisofbeldi Frumsýning á Vísi: Helga Braga í kolsvartri kómedíu Tæpur helmingur íbúa hefur séð myndina Kynntu dagskrá RIFF 2024 Þakkaði fyrir sig á íslensku Shogun á spjöld sögunnar á Emmy verðlaunahátíðinni Snerting framlag Íslands til Óskarsins „Myndin byggir á minni eigin lífsreynslu“ Hlátur og grátur á Ljósvíkingum Ljósbrot valin besta norræna kvikmyndin Sjá meira
Sagan um Önnu og skapsveiflurnar er blessunarlega laus við klassískan boðskap flestra teiknimynda enda er hlutverk hennar ekki að hvetja áhorfendur sína til að vera trúir sjálfum sér, trúa á mátt kærleikans eða vináttunnar heldur er þarna á ferð lítil saga um stórt og algengt vandamál. Myndin er ósköp litrík og ekkert sérlega sæt (sem er frábært því ekki vantar þær heldur) og sagan ætti að höfða til allra þeirra sem hafa gengið í gegnum hroða gelgjuskeiðsins eða eiga það eftir í náinni framtíð. Sagan er þó nokkuð sundurlaus sem skýrist að hluta til af lengd hennar sem ekki býður upp á miklar útskýringar. Persónurnar eru vel skapaðar en framvindan óvenjuhröð og undurfurðuleg eins og gerist og gengur í ævintýrum. Teikningarnar eru eftirminnilegar og útlitið fallega unnið frá öllum sjónarhornum. Tónlist Julians Nott vinnur afbragðsvel með öllu saman, hún er dillandi og drungaleg og nokkuð áberandi en það er jú ætlunin - að vekja eyru unga fólksins og fá þau til að hlusta á klassíska tónlist. Á frumsýningunni var boðið upp á bæði enska og íslenska útgáfu myndarinnar og var talsetning beggja þeirra til fyrirmyndar - reyndar held ég meira upp á þá íslensku því hún var ekki eins ýkt og sú enska, því fannst mér til dæmis Ólafía Hrönn Jónsdóttir skemmtilegri Anna heldur en Björk. Það var kærkomið að sjá myndina tvisvar því hún batnar með hverju áhorfi - smáatriði sem höfða til húmors hinna eldri eru fjölmörg. Vísanaheimur þessarar myndar er aðeins að hluta í hinni „barnalegu“ teiknimynd og spurning hvort yngstu íslensku áhorfendurnir nái að njóta hennar til fulls, einkum þeir sem ekki hafa enn lært að lesa ensku. Krökkum á þó vafalítið eftir að finnast þessi stuttmynd afar fyndin, eins og vel komi í ljós á frumsýningunni. Kristrún Heiða Hauksdóttir
Mest lesið Sigmundur og hvolpurinn gleðjast yfir fylgi Miðflokksins Lífið „Það braut ísinn að við hefðum deitað sama gaurinn“ Lífið „Ég var heppinn. En ekki hann“ Lífið „Það er önnur hver gella með í vörunum“ Lífið Ólafur Ragnar skellti sér á sæþotu eftir langan dag Lífið Karlmennskuhlaðvarpið heyrir sögunni til Lífið Fréttatía vikunnar: Körfubolti, laxaastmi og stýrivextir Lífið Skrúfaði titrarann í sundur til að forða nágrönnum frá ónæði Lífið Gómsætar haustkökur að hætti Elenoru Lífið Super Happy Forever hlaut Gullna lundann Bíó og sjónvarp Fleiri fréttir Super Happy Forever hlaut Gullna lundann Fagnaðarfundir þegar Bong Joon-Ho hitti Dag Kára Óhappamynd Alec Baldwin brátt frumsýnd Ný kitla: Ellie og Joel komast aftur í hann krappan Hjem til jul aftur á skjáinn Segir Murphy gera lítið úr kynferðisofbeldi Frumsýning á Vísi: Helga Braga í kolsvartri kómedíu Tæpur helmingur íbúa hefur séð myndina Kynntu dagskrá RIFF 2024 Þakkaði fyrir sig á íslensku Shogun á spjöld sögunnar á Emmy verðlaunahátíðinni Snerting framlag Íslands til Óskarsins „Myndin byggir á minni eigin lífsreynslu“ Hlátur og grátur á Ljósvíkingum Ljósbrot valin besta norræna kvikmyndin Sjá meira