Hver er George Galloway? 17. maí 2005 00:01 Egill Helgason slær fram æði glannalegum fullyrðingum í pósti sínum á Vísi 12. maí þar sem hann víkur að George Galloway, sem var kosinn á þing fyrir vinstriflokkinn Respect í Bretlandi nú um daginn: „... Galloway naut annað slagið gistivináttu Saddams Hussein löngu eftir að hann var orðinn útlægur úr samfélagi þjóðanna; þingmaðurinn og einræðisherrann urðu miklir kumpánar.“ Og síðan er andófið gegn Íraksstríðinu gert tortryggilegt með fullyrðingunni: „Það eru einkennilegir tímar þegar marxistar á Vesturlöndum telja sig eiga sameiginlegan málstað með íslömskum vígamönnum.“ Hver er George Galloway? Hann varð ungur að árum virkur í Verkamannaflokknum, formaður flokksins í Skotlandi 1980, aðeins 26 ára gamall, og þingmaður 1987. Hann tilheyrði vinstri armi flokksins og styður samtök friðarsinna og kjarnorkuvopnaandstæðinga, Campaign for Nuclear Disarmament (CDN). Hann hefur skipt sér mikið af utanríkismálum með áherslu á Líbíu, Pakistan, Írak og Palestínu. Tvítugur að aldrei árið 1974 hóf hann þátttöku í samstöðustarfi með Palestínumönnum í heimabæ sínum, Dundee í Skotlandi. Hann hefur tekið þátt í rekstri útgáfufyrirtækja, svo sem Asian Voice sem hóf árið 1996 útgáfu tímarits sem kallaðist East. Hann var þá sakaður að hafa þegið allháar peningaupphæðir frá stjórnvöldum í Pakistan gegn jákvæðri umfjöllun um Pakistan en hann varði sig með því að þetta væru greiðslur fyrir auglýsingar. Galloway andæfði Persaflóaastríðinu 1991 og viðskiptabanninu á Írak í kjölfar þess. Hann fór nokkrum sinnum til Íraks og hitti ýmsa háttsetta menn. Árið 1994 hitti hann Saddam Hussein og var þá gagnrýndur fyrir að hafa ávarpað hann með orðunum: "Sir, I salute your courage, your strength, your indefatigability". Galloway sagði um misskilning að ræða, orðunum hefði veirð beint til írösku þjóðarinnar í heild. Þá var hann einnig gagnrýndur fyrir að hafa eytt jólunum 1999 með Tariq Aziz forsætisráðherra Íraks, en reyndar átti hann bara fund með Aziz á jóladag. Galloway hitti Saddam Hussein öðru sinni árið 2002 og reyndi þá að fá hann til að samþykkja að vopnaeftirlitsmenn SÞ kæmu aftur til Íraks (rétt er að geta þess að þeir voru ekki reknir frá Írak, eins og oft hefur verið haldið fram, heldur kallaðir heim árið 1998 að kröfu Bandaríkjamanna). Ásökunum um vinsamleg tengsl við Saddam Hussein hefur Galloway m.a. svarað með tilvísun til þátttöku í samtökum sem börðust gegn stjórn Saddams Hussein á níunda áratugnum og gagnrýni sinnar þá á stuðning Bretlands við stjórn Husseins og vopnasölu til Íraks á þeim tíma. Galloway fór ýmsar leiðir í baráttu sinni gegn viðskiptabanninu og stóð m.a. fyrir söfnun til kaupa á mat og lyfjum Írak. Árið 1998 átti hann þátt í stofnun Mariam Appeal sem var einshverskonar sambland af sjóði og samtökum sem beittu sér gegn viðskiptabanninu á Írak. Árið 2003 komu fram ásakanir um fjármálamisferli sem voru rannsakaðar af þartilbærri stofnun, Charity Commission. Niðurstaðan var að um vissa óreiðu hefði verið að ræða en ekkert misferli. M.a. var þarna um að ræða framlög fra jórdönskum athafnamanni, Fawaz Zuriekat, sem reyndar varð formaður sjóðsins árið 2001. 22. apríl 2003 birti Daily Telegraph gögn sem blaðið sagði fréttaritara sinn hafa fundið í rústum utanríkisráðuneytisins í Bagdad og sýndu að Galloway hefði átt fundi með íröskum leyniþjónustumönnum og fengið háar peningaupphæðir árlega út úr olíusölunni sem kennd hefur verið við „Oil for food“. Galloway neitaði þessum ásökunum, fór í mál við Daily Telegraph og vann málið. Christian Science Monitor birti einnig 25. apríl 2003 frétt um að Galloway hefði fengið meira en eina milljón dollara frá íröskum stjórnvöldum en tveim mánuðum seinna viðurkenndi blaðið að gögnin sem fréttin byggðist á hefðu verið fölsuð. Í janúar 2004 birtist frétt í blaðinu al-Mada í Írak um skjöl sem fundust í írösku olíufyrirtæki um að Galloway hefði tekið við miklum fjárupphæðum frá því. Galloway hefur ekki neitað því en sagt að hér hefði verið um að ræða eðlileg framlög til Mariam Appeal-sjóðsins. Iraq Survey Group (ISG) er rannsóknarhópur sem innrásraríkin settu á fót eftir innrásina 2003 til að leita gjöreyðingavopna. Það eru Pentagon og CIA sem skipuleggja starfsemi hópsins. Í október 2004 komu fram fullyrðingar frá ISG um að Galloway hefði tekið við peningum frá íröskum stjórnvöldum til að hafa áhrif á erlenda stjórnmálamenn. Galloway hefur neitað því. Og 12. maí birtist skýrsla rannsóknarnefndar bandarísku öldungadeildarinnar þar sem koma fram ásakanir á hendur Galloway og Charles Pasqua fyrrum utanríkisráðherra Frakka um að þeir hafi hagnast óeðlilega á olíuverslun í tengslum við „Oil for food“-prógrammið. Galloway hafnar þessum ásökunum. Ef marka má frétt í Guardian 13. maí er erfitt að hendar reiður á þessum ásökunum þingnefndarinnar, en inn í þetta blandast bersýnilega Mariam Appeal-sjóðurinn og athafnamaðurinn jórdanski, Fawaz Zuriekat. Að miklu leyti virðast þetta vera svipaðar ásakanir og raktar hafa verið hér að framan. Það er niðurstaða blaðamanns Guardian að engar sannanir séu fyrir því að neinir olíupeningar frá Írak hafi lent í vösum Galloways. En hvað um vinsamleg samskipti Galloways við Saddam Hussein og írösk stjórnvöld. Hér hefur verið vikið að nokkrum staðreyndum varðandi þau. Það hefur komið fram að Galloway var mjög gagnrýninn gagnvart Saddam Hussein fyrir 1990. Eftir að Persaflóastríðið og viðskiptabannið hefst og síðan Íraksstríðið 2003 breytast aðstæður nokkuð. Það er ekki bara Galloway sem hefur lent í klemmu, það á einnig við um fleiri sem hafa barist gegn þessum innrásum og viðskiptabanninu. Þessi klemma endurspeglast kannski í orðum Egils Helgasonar: „Það eru einkennilegir tímar þegar marxistar á Vesturlöndum telja sig eiga sameiginlegan málstað með íslömskum vígamönnum.“ Reyndar held ég að fæstir marxistar á Vesturlöndum telji sig eiga sameiginlegan málstað með íslömskum vígamönnum þó að svo geti virst um stund og reyndar er ekkert óvanalegt né óeðlilegt að fólk sem alla jafna er á öndverðum meiði eigi að einhverju leyti sameiginlegan málstað um tíma. Þess er skemmst að minnast að baráttumenn gegn Íraksstríðinu voru oft sakaðir að standa með Saddam Hussein og nú eru heilmiklar umræður innan hreyfingarinnar gegn stríðinu um afstöðuna til andstöðunnar í Írak – hvar eru t.d. skilin milli andspyrnuhreyfingar og hryðjuverkamanna? Og eigum við að styðja aðgerðir hernámsliðsins gegn hryðjuverkamönnum – erum við þar með að viðurkenna hernámið? Lýðræðisleg öfl í Írak, svo sem verkalýðshreyfingin og kvennahreyfingin, hafa haft nokkuð tvíbenta afstöðu þar sem þau hafa fagnað falli Saddams Hussein en jafnframt gagnrýnt innrásina og hernámið. Það hafa ekki allir svarað þessum spurningum á sama veg. Á hitt ber líka að líta að í baráttu sinni gegn viðskiptabanninu og þegar hann var að nýta aðstöðu sína sem þingmaður til að hitta íraska ráðamenn, m.a. til að fá þá til að taka aftur við vopnaeftirlitsmönnum, þá varð hann að vera diplómatískur, sýna ákveðna kurteisi. Ef við ættum að tína til alla þá kurteisi sem vestrænir ráðamenn hafa sýnt ýmiskonar harðstjórum, þá mundi það víst æra óstöðugan. En það eru oftast gerðar strangari siðferðiskröfur til róttækra vinstrimanna en annarra. Það er sjálfsagt eðlilegt. Ég þekki málfluting George Galloways ekki til hlítar og má vera að eitthvað megi að honum finna, en ég hef ekki séð að hægt sé að kalla hann eitthvert handbendi eða sérstakan kumpána Saddams Hussein. Einar Ólafsson Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Silfur Egils Silfur-Bréf Mest lesið Villtur lax eða villt græðgi – sveitin í skotlínu Jóhann Helgi Stefánsson Skoðun Aðför ríkisstjórnar Kristrúnar Frostadóttur að flóttafólki Hópur stjórnarkvenna í Solaris Skoðun Hanna Katrín og Co, koma til bjargar Björn Ólafsson Skoðun Reykjavíkurborg á flestar félagslegar íbúðir en Garðabær rekur lestina Heimir Már Pétursson Skoðun Sigrar og raunir íslenska hestsins Elín Íris Fanndal Skoðun Fyrst flúðu þau Reykjavíkurborg… Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Vladímír Pútín: Hvað er að marka hann? Steinar Björgvinsson Skoðun Góðir grannar Landsvirkjunar og við hin Kjartan Ágústsson Skoðun Þegar innflutningurinn ræður ríkjum Anton Guðmundsson Skoðun Konur og menntun Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun Skoðun Skoðun Ilmurinn af jarðolíu er svo lokkandi Sævar Helgi Lárusson skrifar Skoðun Hvað er að frétta af humrinum? Jónas Páll Jónasson skrifar Skoðun Þeir greiða sem njóta, eða hvað? Jóhannes Þór Skúlason,Pálmi Viðar Snorrason skrifar Skoðun Samskiptasáttmáli; skúffuskjal eða stórgott verkfæri Helena Katrín Hjaltadóttir,Íris Helga G. Baldursdóttir skrifar Skoðun Sigrar og raunir íslenska hestsins Elín Íris Fanndal skrifar Skoðun Reykjavíkurborg á flestar félagslegar íbúðir en Garðabær rekur lestina Heimir Már Pétursson skrifar Skoðun Góðir grannar Landsvirkjunar og við hin Kjartan Ágústsson skrifar Skoðun Hittumst á rauðum sokkum 1. maí Finnbjörn A. Hermannsson,Kolbrún Halldórsdóttir,Magnús Þór Jónsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Mikilvægi orkuspáa Ingvar Júlíus Baldursson skrifar Skoðun Þegar innflutningurinn ræður ríkjum Anton Guðmundsson skrifar Skoðun Vladímír Pútín: Hvað er að marka hann? Steinar Björgvinsson skrifar Skoðun Örlög Úkraínu varða frið og öryggi á Íslandi Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Vegamál á tímum skattahækkana og vantrausts Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Konur og menntun Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Aðför ríkisstjórnar Kristrúnar Frostadóttur að flóttafólki Hópur stjórnarkvenna í Solaris skrifar Skoðun Hanna Katrín og Co, koma til bjargar Björn Ólafsson skrifar Skoðun Villtur lax eða villt græðgi – sveitin í skotlínu Jóhann Helgi Stefánsson skrifar Skoðun Fyrst flúðu þau Reykjavíkurborg… Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Fyrst flúðu þau Reykjavíkurborg… Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Er útlegð á innleið? Reyn Alpha Magnúsdóttir skrifar Skoðun Leiðsögundurinn Gaur gerir mig að betri manneskju Þorkell J. Steindal skrifar Skoðun Börn á flótta – nýtt líf, nýtt tungumál og nýtt tækifæri í íslenskum grunnskólum Friðþjófur Helgi Karlsson skrifar Skoðun Skólarnir lokaðir - myglan vinnur Guðmundur Þórir Sigurðsson skrifar Skoðun Flokkur fólksins eða flokkun fólksins? Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Betri nýting á tíma og fjármunum Reykjavíkurborgar 2/3 Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Hver ætlar að bera ábyrgð á mannslífi? Sævar Þór Jónsson skrifar Skoðun Horfumst í augu Kristín Thoroddsen skrifar Skoðun 30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Iðjuþjálfar – mikilvægur mannauður í geðheilbrigðisþjónustu framtíðarinnar Erna Rut Elvarsdóttir,Lilja Logadóttir, Rebekka Lind Hjaltadóttir,Sandra Dís Sigurðardóttir skrifar Skoðun Saga Israa á Gaza og hvernig hægt er að verða að liði Katrín Harðardóttir,Israa Saed skrifar Sjá meira
Egill Helgason slær fram æði glannalegum fullyrðingum í pósti sínum á Vísi 12. maí þar sem hann víkur að George Galloway, sem var kosinn á þing fyrir vinstriflokkinn Respect í Bretlandi nú um daginn: „... Galloway naut annað slagið gistivináttu Saddams Hussein löngu eftir að hann var orðinn útlægur úr samfélagi þjóðanna; þingmaðurinn og einræðisherrann urðu miklir kumpánar.“ Og síðan er andófið gegn Íraksstríðinu gert tortryggilegt með fullyrðingunni: „Það eru einkennilegir tímar þegar marxistar á Vesturlöndum telja sig eiga sameiginlegan málstað með íslömskum vígamönnum.“ Hver er George Galloway? Hann varð ungur að árum virkur í Verkamannaflokknum, formaður flokksins í Skotlandi 1980, aðeins 26 ára gamall, og þingmaður 1987. Hann tilheyrði vinstri armi flokksins og styður samtök friðarsinna og kjarnorkuvopnaandstæðinga, Campaign for Nuclear Disarmament (CDN). Hann hefur skipt sér mikið af utanríkismálum með áherslu á Líbíu, Pakistan, Írak og Palestínu. Tvítugur að aldrei árið 1974 hóf hann þátttöku í samstöðustarfi með Palestínumönnum í heimabæ sínum, Dundee í Skotlandi. Hann hefur tekið þátt í rekstri útgáfufyrirtækja, svo sem Asian Voice sem hóf árið 1996 útgáfu tímarits sem kallaðist East. Hann var þá sakaður að hafa þegið allháar peningaupphæðir frá stjórnvöldum í Pakistan gegn jákvæðri umfjöllun um Pakistan en hann varði sig með því að þetta væru greiðslur fyrir auglýsingar. Galloway andæfði Persaflóaastríðinu 1991 og viðskiptabanninu á Írak í kjölfar þess. Hann fór nokkrum sinnum til Íraks og hitti ýmsa háttsetta menn. Árið 1994 hitti hann Saddam Hussein og var þá gagnrýndur fyrir að hafa ávarpað hann með orðunum: "Sir, I salute your courage, your strength, your indefatigability". Galloway sagði um misskilning að ræða, orðunum hefði veirð beint til írösku þjóðarinnar í heild. Þá var hann einnig gagnrýndur fyrir að hafa eytt jólunum 1999 með Tariq Aziz forsætisráðherra Íraks, en reyndar átti hann bara fund með Aziz á jóladag. Galloway hitti Saddam Hussein öðru sinni árið 2002 og reyndi þá að fá hann til að samþykkja að vopnaeftirlitsmenn SÞ kæmu aftur til Íraks (rétt er að geta þess að þeir voru ekki reknir frá Írak, eins og oft hefur verið haldið fram, heldur kallaðir heim árið 1998 að kröfu Bandaríkjamanna). Ásökunum um vinsamleg tengsl við Saddam Hussein hefur Galloway m.a. svarað með tilvísun til þátttöku í samtökum sem börðust gegn stjórn Saddams Hussein á níunda áratugnum og gagnrýni sinnar þá á stuðning Bretlands við stjórn Husseins og vopnasölu til Íraks á þeim tíma. Galloway fór ýmsar leiðir í baráttu sinni gegn viðskiptabanninu og stóð m.a. fyrir söfnun til kaupa á mat og lyfjum Írak. Árið 1998 átti hann þátt í stofnun Mariam Appeal sem var einshverskonar sambland af sjóði og samtökum sem beittu sér gegn viðskiptabanninu á Írak. Árið 2003 komu fram ásakanir um fjármálamisferli sem voru rannsakaðar af þartilbærri stofnun, Charity Commission. Niðurstaðan var að um vissa óreiðu hefði verið að ræða en ekkert misferli. M.a. var þarna um að ræða framlög fra jórdönskum athafnamanni, Fawaz Zuriekat, sem reyndar varð formaður sjóðsins árið 2001. 22. apríl 2003 birti Daily Telegraph gögn sem blaðið sagði fréttaritara sinn hafa fundið í rústum utanríkisráðuneytisins í Bagdad og sýndu að Galloway hefði átt fundi með íröskum leyniþjónustumönnum og fengið háar peningaupphæðir árlega út úr olíusölunni sem kennd hefur verið við „Oil for food“. Galloway neitaði þessum ásökunum, fór í mál við Daily Telegraph og vann málið. Christian Science Monitor birti einnig 25. apríl 2003 frétt um að Galloway hefði fengið meira en eina milljón dollara frá íröskum stjórnvöldum en tveim mánuðum seinna viðurkenndi blaðið að gögnin sem fréttin byggðist á hefðu verið fölsuð. Í janúar 2004 birtist frétt í blaðinu al-Mada í Írak um skjöl sem fundust í írösku olíufyrirtæki um að Galloway hefði tekið við miklum fjárupphæðum frá því. Galloway hefur ekki neitað því en sagt að hér hefði verið um að ræða eðlileg framlög til Mariam Appeal-sjóðsins. Iraq Survey Group (ISG) er rannsóknarhópur sem innrásraríkin settu á fót eftir innrásina 2003 til að leita gjöreyðingavopna. Það eru Pentagon og CIA sem skipuleggja starfsemi hópsins. Í október 2004 komu fram fullyrðingar frá ISG um að Galloway hefði tekið við peningum frá íröskum stjórnvöldum til að hafa áhrif á erlenda stjórnmálamenn. Galloway hefur neitað því. Og 12. maí birtist skýrsla rannsóknarnefndar bandarísku öldungadeildarinnar þar sem koma fram ásakanir á hendur Galloway og Charles Pasqua fyrrum utanríkisráðherra Frakka um að þeir hafi hagnast óeðlilega á olíuverslun í tengslum við „Oil for food“-prógrammið. Galloway hafnar þessum ásökunum. Ef marka má frétt í Guardian 13. maí er erfitt að hendar reiður á þessum ásökunum þingnefndarinnar, en inn í þetta blandast bersýnilega Mariam Appeal-sjóðurinn og athafnamaðurinn jórdanski, Fawaz Zuriekat. Að miklu leyti virðast þetta vera svipaðar ásakanir og raktar hafa verið hér að framan. Það er niðurstaða blaðamanns Guardian að engar sannanir séu fyrir því að neinir olíupeningar frá Írak hafi lent í vösum Galloways. En hvað um vinsamleg samskipti Galloways við Saddam Hussein og írösk stjórnvöld. Hér hefur verið vikið að nokkrum staðreyndum varðandi þau. Það hefur komið fram að Galloway var mjög gagnrýninn gagnvart Saddam Hussein fyrir 1990. Eftir að Persaflóastríðið og viðskiptabannið hefst og síðan Íraksstríðið 2003 breytast aðstæður nokkuð. Það er ekki bara Galloway sem hefur lent í klemmu, það á einnig við um fleiri sem hafa barist gegn þessum innrásum og viðskiptabanninu. Þessi klemma endurspeglast kannski í orðum Egils Helgasonar: „Það eru einkennilegir tímar þegar marxistar á Vesturlöndum telja sig eiga sameiginlegan málstað með íslömskum vígamönnum.“ Reyndar held ég að fæstir marxistar á Vesturlöndum telji sig eiga sameiginlegan málstað með íslömskum vígamönnum þó að svo geti virst um stund og reyndar er ekkert óvanalegt né óeðlilegt að fólk sem alla jafna er á öndverðum meiði eigi að einhverju leyti sameiginlegan málstað um tíma. Þess er skemmst að minnast að baráttumenn gegn Íraksstríðinu voru oft sakaðir að standa með Saddam Hussein og nú eru heilmiklar umræður innan hreyfingarinnar gegn stríðinu um afstöðuna til andstöðunnar í Írak – hvar eru t.d. skilin milli andspyrnuhreyfingar og hryðjuverkamanna? Og eigum við að styðja aðgerðir hernámsliðsins gegn hryðjuverkamönnum – erum við þar með að viðurkenna hernámið? Lýðræðisleg öfl í Írak, svo sem verkalýðshreyfingin og kvennahreyfingin, hafa haft nokkuð tvíbenta afstöðu þar sem þau hafa fagnað falli Saddams Hussein en jafnframt gagnrýnt innrásina og hernámið. Það hafa ekki allir svarað þessum spurningum á sama veg. Á hitt ber líka að líta að í baráttu sinni gegn viðskiptabanninu og þegar hann var að nýta aðstöðu sína sem þingmaður til að hitta íraska ráðamenn, m.a. til að fá þá til að taka aftur við vopnaeftirlitsmönnum, þá varð hann að vera diplómatískur, sýna ákveðna kurteisi. Ef við ættum að tína til alla þá kurteisi sem vestrænir ráðamenn hafa sýnt ýmiskonar harðstjórum, þá mundi það víst æra óstöðugan. En það eru oftast gerðar strangari siðferðiskröfur til róttækra vinstrimanna en annarra. Það er sjálfsagt eðlilegt. Ég þekki málfluting George Galloways ekki til hlítar og má vera að eitthvað megi að honum finna, en ég hef ekki séð að hægt sé að kalla hann eitthvert handbendi eða sérstakan kumpána Saddams Hussein. Einar Ólafsson
Aðför ríkisstjórnar Kristrúnar Frostadóttur að flóttafólki Hópur stjórnarkvenna í Solaris Skoðun
Reykjavíkurborg á flestar félagslegar íbúðir en Garðabær rekur lestina Heimir Már Pétursson Skoðun
Skoðun Samskiptasáttmáli; skúffuskjal eða stórgott verkfæri Helena Katrín Hjaltadóttir,Íris Helga G. Baldursdóttir skrifar
Skoðun Reykjavíkurborg á flestar félagslegar íbúðir en Garðabær rekur lestina Heimir Már Pétursson skrifar
Skoðun Hittumst á rauðum sokkum 1. maí Finnbjörn A. Hermannsson,Kolbrún Halldórsdóttir,Magnús Þór Jónsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar
Skoðun Aðför ríkisstjórnar Kristrúnar Frostadóttur að flóttafólki Hópur stjórnarkvenna í Solaris skrifar
Skoðun Börn á flótta – nýtt líf, nýtt tungumál og nýtt tækifæri í íslenskum grunnskólum Friðþjófur Helgi Karlsson skrifar
Skoðun 30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Iðjuþjálfar – mikilvægur mannauður í geðheilbrigðisþjónustu framtíðarinnar Erna Rut Elvarsdóttir,Lilja Logadóttir, Rebekka Lind Hjaltadóttir,Sandra Dís Sigurðardóttir skrifar
Aðför ríkisstjórnar Kristrúnar Frostadóttur að flóttafólki Hópur stjórnarkvenna í Solaris Skoðun
Reykjavíkurborg á flestar félagslegar íbúðir en Garðabær rekur lestina Heimir Már Pétursson Skoðun