Kvikmyndatónlist tilverunnar 22. júní 2004 00:01 Þórarinn Þórarinsson er byrjaður að nota tónlist til að kortleggja andlegt ástand sitt Eftir að ég hætti að eiga bíl hef ég farið allra minna ferða fótgangandi eða í strætó, sem er hið besta mál. Einn af mínum skárri kunningjum benti mér svo á það um daginn að ferðageislaspilari væri ómissandi öllum þeim sem ætla að fara gangandi í gegnum lífið. Það er víst svo gott að tapa sér í tónlistinni og hugsa í friði fyrir umhverfishljóðum og háværu áreiti hins daglega lífs. Ég kýldi á þetta en get ekki beinlínis sagt að ég hafi eignast athvarf frá umhverfinu með því að setja á mig heyrnartólin en ég stíg þó inn í nýjan heim í hvert skipti sem ég ýti á "play". Tónlistina vel ég auðvitað út frá andlegri líðan og þegar Morrison byrjaði að kyrja "Strange days have found us/And through their strange hours/We linger alone/Bodies confused/Memories misused/As we run from the day/To a strange night of stone" breytist ég í leikstjóra og aðalpersónu minnar eigin bíómyndar. Allt sem fyrir augu ber lýtur lögmálum frásagnarinnar sem stjórnast af tónlistinni. Vegfarendur verða handbendi hins alvitra sögumanns sem ferðast úr einu hugarfylgsni til annars og gerir fólki upp meiningar og langanir: "People are strange when you're a stranger/Faces look ugly when you're alone/Women seem wicked when you're unwanted/Streets are uneven when you're down." Það er auðvitað alltaf hægt að finna einhver lög sem fara vel við hvert einasta myndskeið í lífinu. Tónlistarvalið getur gefið mikilvægar vísbendingar um andlegt ástand þess sem velur og þegar The Doors drottna yfir lagalistanum veit maður að það er kominn tími til að skipta um takt og reyna aftur, hvort sem leiðin liggur yfir Esjuna eða til tunglsins. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Stuð milli stríða Mest lesið Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Heilbrigðiskerfið logar og er að hrynja: Þú áttir betra skilið Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Vitsmunaleg vanstilling í boði ungra Sjálfstæðiskvenna Erna Mist Skoðun Halldór 9.11.2024 Halldór Það sem má alls ekki tala um... Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Rekin út fyrir að vera kennari Álfhildur Leifsdóttir Skoðun Lenda menn í fangelsi eftir misheppnaða skólagöngu? Elinóra Inga Sigurðardóttir Skoðun Litlu fyrirtækin – kerfishyggja og skattlagning Eiríkur S. Svavarsson Skoðun Reiknileikni Sambandsins Ragnar Þór Pétursson Skoðun Við þurfum að tala um Bálstofuna Matthías Kormáksson Skoðun
Þórarinn Þórarinsson er byrjaður að nota tónlist til að kortleggja andlegt ástand sitt Eftir að ég hætti að eiga bíl hef ég farið allra minna ferða fótgangandi eða í strætó, sem er hið besta mál. Einn af mínum skárri kunningjum benti mér svo á það um daginn að ferðageislaspilari væri ómissandi öllum þeim sem ætla að fara gangandi í gegnum lífið. Það er víst svo gott að tapa sér í tónlistinni og hugsa í friði fyrir umhverfishljóðum og háværu áreiti hins daglega lífs. Ég kýldi á þetta en get ekki beinlínis sagt að ég hafi eignast athvarf frá umhverfinu með því að setja á mig heyrnartólin en ég stíg þó inn í nýjan heim í hvert skipti sem ég ýti á "play". Tónlistina vel ég auðvitað út frá andlegri líðan og þegar Morrison byrjaði að kyrja "Strange days have found us/And through their strange hours/We linger alone/Bodies confused/Memories misused/As we run from the day/To a strange night of stone" breytist ég í leikstjóra og aðalpersónu minnar eigin bíómyndar. Allt sem fyrir augu ber lýtur lögmálum frásagnarinnar sem stjórnast af tónlistinni. Vegfarendur verða handbendi hins alvitra sögumanns sem ferðast úr einu hugarfylgsni til annars og gerir fólki upp meiningar og langanir: "People are strange when you're a stranger/Faces look ugly when you're alone/Women seem wicked when you're unwanted/Streets are uneven when you're down." Það er auðvitað alltaf hægt að finna einhver lög sem fara vel við hvert einasta myndskeið í lífinu. Tónlistarvalið getur gefið mikilvægar vísbendingar um andlegt ástand þess sem velur og þegar The Doors drottna yfir lagalistanum veit maður að það er kominn tími til að skipta um takt og reyna aftur, hvort sem leiðin liggur yfir Esjuna eða til tunglsins.