Úr klikkaðri kynlífsþrá í alls enga

Þetta er ekki óalgengt, ekki óeðlilegt og alls ekki eitthvað sem þarf endilega að laga. En það er áhugavert að skoða þessar sveiflur því þær geta kennt okkur ýmislegt um hvernig kynlöngun virkar.

Þegar við hugsum um kynlöngun hugsum við mörg um hana sem nokkuð stöðuga og fyrirsjáanlega. Við teljum okkur eiga að finna fyrir henni nokkuð reglulega í hverri viku eða mánuði. En í raun er hún sveiflukennd. 

Kynlöngun getur kviknað við minnsta áreiti eða kviknað hægt og rólega með snertingu, hljóðum, fantasíum eða hugsunum. Hún getur líka horfið tímabundið.

Kynlöngun okkar getur líka verið háð því hvernig við hugsum almennt um kynlíf, hvaða væntingar við höfum til þess og það pláss sem við gefum kynverund okkar í lífinu.

Hvað kemur á undan kynlöngun?

Við erum líka mörg vön að hugsa að kynlöngun eigi að kvikna skyndilega. Við erum svo oft að bíða eftir einhvers konar sprengju; sterku merki frá líkamanum sem segir „nú langar mig!“ En sjaldnast virkar þetta þannig, sérstaklega ekki þegar við erum í langtímasambandi, finnum fyrir mikilli streitu eða erum þreytt.

Það sem kemur á undan kynlöngun er eftirvænting. Stundum er það ekki kynlöngunin sjálf sem vantar heldur skortur á eftirvæntingu. Kynlöngun kviknar hægt og rólega sem viðbragð við eftirvæntingu og öllu því sem við gerum þegar við erum að leyfa okkur að hlakka til.

Forleikurinn er það sem gerist löngu áður en eitthvað kynferðislegt gerist. 

Að hugsa um væntanlegt kynlíf eða sjálfsfróun, senda skilaboð sem kitla kynlöngunina, augnaráð, dans, tónlist, kertaljós, heitir kossar eða hvísluð orð í eyra. 

En við getum líka notað ímyndunaraflið; fantaserað eða hlustað á bækur sem byrja að kveikja á kynlöngun. Það þarf ekki alltaf að leiða til kynlífs en það býr til tengingu og kveikir neista sem mögulega getur orðið að einhverju síðar.

Kynlíf er stundum ekki í forgangi og það er allt í lagi

Það koma líka tímabil þar sem við erum bara ekki til í kynlíf. Hvort sem við erum í sambandi eða ein, hvort sem það er vegna þess að við séum upptekin að sinna sköpunargleðinni eða erum að drukkna úr streitu. 

Það þýðir ekki að við séum búin að missa kynlöngunina fyrir fullt og allt eða að sambandið sé ónýtt. Þetta eru bara sveiflur og þær eru eðlilegur hluti af kynverund flestra.

Stundum virkar best að vera ekki að reyna að laga kynlöngunina, heldur leyfa henni að vera eins og hún er. Það er hægt að flæða með henni, nýta sér þá glugga þegar þú finnur fyrir meiri löngun hvort sem það er í kringum egglos, frídafa eða hvað! 

Ef við viljum gera breytingar og byrja að hafa áhrif á kynlöngunina er gott að skoða hvað er öðruvísi þegar þú finnur fyrir mikilli kynlöngun og svo lítilli.

Oft finnum við fyrir meiri kynlöngun þegar okkur líður betur í eigin skinni, okkur gengur vel í vinnunni og/eða fjölskyldulífinu. Kannski er það tengt því að hlúa vel að eigin þörfum og hugsa vel um líkamann. 

Er það tengt aukinni nánd og þegar þér líður vel í sambandinu þínu? Hvað er það sem einkennir þann tíma þar sem þú finnur fyrir meiri kynlöngun? Getur þú gert meira af því allt árið?

Gangi þér vel <3