Þöggun Guðbjörg Ása Jóns Huldudóttir, Margrét Kristín Blöndal, Margrét Rut Eddudóttir, Lukka Sigurðardóttir, Sigtryggur Ari Jóhannsson og Halldóra Jóhanna Hafsteins Âû skrifa 5. nóvember 2024 08:47 Síðastliðinn laugardag, 2.nóvember var alþjóðegur baráttudagur gegn refsileysi glæpa á blaðamönnum og mótmælti hópur fólks, af því tilefni, með táknrænum gjörningi fyrir utan Útvarpshúsið. Mótmælendur vöktu þar athygli á þeim gríðarlega fjölda blaðamanna sem skipulega hafa verið myrtir af Ísraelsher á undanförnum tólf mánuðum en 180 blaðamenn hafa verið drepnir á Gaza og hið minnsta 129 teknir til fanga á þessu tímabili. Mótmælendur, lögðust á jörðina, með alþjóðlegt merki blaðamanna og lágu þar hreyfingarlausir í 10 mínútur. Yfirlýsing var síðan lesin upp þar sem fram kom gagnrýni á fréttaflutning meginstraumsmiðla af þjóðarmorðinu. Sá fréttaflutningur sem almenningi hefur verið boðið upp á síðastliðið ár þykir villandi og ekki gefa raunsanna mynd af þeim veruleika sem heimsbyggðin þó verður vitni af utan meginstraumsmiðla af þeim hrottalegu stríðsglæpum sem Ísraelsher fremur og gereyðingu þeirra á Gaza. Í dag eru 395 dagar liðnir. 395 dagar, síðan sú hrina þjóðarmorðs sem hið svokallaða Ísraelsríki hefur með tryggum og dyggum stuðningi Bandaríkjanna og annarra Evrópuþjóða framkvæmt af fordæmalausri ómennsku, þar sem markmiðið er skýrt, útrýming Palestínsku þjóðarinnar. Sá glæpur, sem hefur verið eins og tryggt fylgitungl þessarar þjóðarmorðshrinu þ.e þöggunin, um þjóðarmorðið hefur verið með æ skýrari hætti að framkallast, eins og fjölmargir hafa bent á. Þöggunin sem megnið af vestrænum meginstraumsfjölmiðlum hafa gerst sekir um að beita á svívirðilegan hátt. Þöggun, sem beitt er með því að villa bæði meðvitað og ómeðvitað um fyrir almenningi, með umfjöllun og eða umfjöllunarleysi um hrottalega stríðsglæpi sem framdir eru í akkorði af Ísraelsher á Palestínskum almenningi, á Gaza sem og á Vesturbakkanum. Þōggunin er um glæp gegn mannkyni, sem framinn er fyrir augum okkar allra og meginstraumsfjōlmiðlar hafa valið meðvitað og ómeðvitað að taka sér stöðu með kúgaranum. Í félagi við stjórnvöld og aðrar ábyrgar samfélagsstofnanir hafa þeir “normalíserað” hryllinginn. Hvernig? Jú með því að beita aðferðum eins og "engri umfjöllun" t.d. á morðunum á öllum þessum fjölda blaðamanna sem skipulega hafa verið drepnir eða teknir til fanga og pyntaðir. Blaðamenn sem höfðu fram að því lifað við gengdarlausar hótanir um fyrirhuguð dráp, hvort heldur á þeim sjálfum og/eða fjölskyldum þeirra. „Að flytja ekki fréttina“ er önnur aðferð. Þegar Ísraelsher brenndi fólk lifandi með því að skjóta eldvörðum inn í spítala sem einnig var skjól fyrir flóttafólk, þá var fréttina um það hvergi að finna á fyrrnefndum miðlum. Það var ekki fyrr en viku síðar, líklega fyrir tilstilli gagnrýni almennings, sem yfirþyrmdur af hryllingi vakti athygli fréttastofu RÚV á atburðunum! Lét fréttastofan þá tilleiðast og tróð fréttinni af voðaverkinu inn í tíufréttir sjónvarps, viku síðar! "Að nefna aðeins hluta upplýsinga", "að veita rangar upplýsingar", "að leiðrétta ekki rangfærslur", samanber þá hryllingsfrétt sem RÚV flutti sannarlega um afhöfðuð börn í bakaraofnum frá 7.október, frétt sem fyrir löngu hefur verið hrakin með ítarlegum réttarrannsóknum. Frétt sem að var uppspunnin frá rótum og fyrrgreindir miðlar, þ.a.m RÚV lapti upp, beint upp úr áróðursmaskínu ísraelskra stjórnvalda. "Orðalag", það að notast stanslaust við orðið stríð (sem þetta er ekki), átök og hryðjuverkasamtök í fréttaflutningi. Þar að auki er það regla fremur en tilhneiging hjá þessum fréttastofum að nota annars vegar orðið gísl, þegar talað er um ísraela sem teknir hafa verið höndum, en hins vegar er orðið fangi notað þegar dæminu er snúið við. "Að nefna 7.október statt og stöðugt sem upphaf þjóðarmorðsins". Þessi atriði, ein og sér, gera það að verkum að afbōkuð mynd er gefin af þjóðarmorðinu. Með þessum aðferðum er búin til frásagnarmynd fyrir almenning sem ekki á við rök að styðjast. Það er ábyrgðarhluti. Fréttastjóri RÚV, Heiðar Örn Sigurfinnsson, hefur borið því við aðspurður í viðtali að engir fréttamenn séu á þeirra vegum Gaza og þess vegna sé erfitt að flytja "traustar fréttir" þaðan. Fréttastofan verði bara að reiða sig á þær "traustu" fréttaveitur sem hún sé með "samninga" við því au telji sig ekki geta sannreynt myndefni þeirra fréttamanna sem staddir eru á vettvangi. Nú er erfitt að ráða í hvað hann á við, einkum þegar ljóst er að fréttastofa Al Jazeera er ein þeirra fréttaveitna sem RÚV hefur "samninga" við og sú fréttstofa hefur sannarlega verið með fréttamenn á Gaza þótt Ísraelsher hafi drepið þrjá þeirra og tveir í viðbót séu í lífshættu eftir morðtilraunir þeirra. Á fréttastjóri Ríkisútvarpsins mögulega við að fréttum úr ōðrum heimshlutum sé ekki treystandi? Að myndefni fréttafólks á Gaza sé ekki trúverðugt? Meginþorri almennings hefur horft í 395 daga á börnum og foreldrum þeirra slátrað í umvörpum. Fólk er svelt til bana með skipulögðum hætti, tekið til fanga pyntað á ólýsanlegan hrottafenginn hátt. Sjúkrahús, grunnskólar háskólar, moskur, kirkjur, bakarí, allt jafnað við jörðu. Vatnslagnir eyðilagðar, kirkjugarðar eyðilagðir, rafmagn tekið, Allir innviðir, allt samfélagslegt grunnkerfi Gaza hefur verið sprengt í loft upp. ÞVÍ EYTT. ÖLLU EYTT. Ōllu eytt samkvæmt nákvæmri áætlun ísraelskra stjórnvalda, og allt í beinni útsendingu! Um 1000 fjölskyldur hafa með skipulögðum hætti verið þurrkaðar út af þjóðskrá Palestínu! Til viðbótar öllum þessum hryllingi hōfum við orðið vitni að því hvernig Ísrael og Bandaríkin lítilsvirða alþjóðastofnanir og gera að engu, alþjóðalōg, samþykktir og tilskipanir þeirra. Fótunum hefur vísvitandi verið kippt undan ōryggi heimsins vegna þessa. Þetta eru einfaldlega stærstu og hryllilegustu atburðir sem heimurinn hefur orðið vitni að! Hver er eiginlega hvatinn á bak við það að fjalla ekki um þá á raunsannan hátt? Um þessa helför í beinu streymi sem enginn stöðvar. Um þessa helför og útrýmingu og viðbrögð heimsins við henni þar sem almenningur mótmælir stöðugt því hann þolir ekki viðbjóðslegt óréttlætið, hrottalegt ofbeldið og gengdarlaus drápin á hundruðum þúsunda saklauss fólks en valdhafar heimsins virðast vera á þeim djöfuls buxum að Palestínsku þjóðinni megi fórna og á mótmælendur, sem vilja fyrst og síðast frelsi og frið fyrir Palestínu, siga þeir ofbeldisfullri vopnaðri lögreglu. Staðreyndin um að aldrei hafi fleiri blaðamenn verið drepnir á stríðstímum frá upphafi mælinga, að blóðtaka í blaðamannastétt hafi aldrei nokkurn tímann verið meiri virðist ekki kalla á aukna umfjöllun fjölmiðla. Eða aðgerðir að hálfu blaðamanna? Er það, eðlilegt? Eðlilegt hefði manni þótt að það hefðu verið kollegar þeirra fréttamanna sem drepnir hafa verið sem mótmæltu fjöldamorðunum, en svo var alls ekki. Eðlilegt hefði verið að fjölmiðlar fjölluðu um þessa fordæmalausu aðför að frjálsri blaðamennsku en svo var alls ekki. Það er stríðsglæpur að myrða blaðamenn og það er brot á alþjóðasamþykktum að hindra fréttaflutning. Það er ár, síðan að Blaðamannfélag Íslands sendi frá sér yfirlýsingu þar sem félagið fordæmdi dráp á blaðamönnum í því sem það kallaði, átök Ísraelsmanna og Hamas þar sem þá 39 blaðamenn höfðu "látið lífið", í loftárásum Ísraelshers á Gaza. Síðan þá hefur ekki spurst til Blaðamannafélagsins. Þrátt fyrir að fréttamenn á Gaza séu yfirlýst skotmörk Ísraelshers í þeirri skipulögðu herferð þeirra, sem er þáttur í þjóðarmorðinu, sem gengur út á að þagga niður í þeim sem þora að skrásetja raunveruleika eyðileggingarinnar. Þannig gera þeir beina árás á grundvallarrétt okkar til upplýsinga, og eyða sögunni. Umfjöllun fyrrgreindra fjölmiðla hér um þjóðarmorðið fær engu að síður ámóta eða jafnvel minna vægi en listalífið í Reykjavík eða íþróttaafrek knattspyrnumanna í Evrópu. Guðbjörg Ása Jóns Huldudóttir Margrét Kristín Blöndal Margrét Rut Eddudóttir Lukka Sigurðardóttir Sigtryggur Ari Jóhannsson Halldóra Jóhanna Hafsteins Âû Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Margrét Kristín Blöndal Átök í Ísrael og Palestínu Mest lesið Halldór 4. 10. 2025 Halldór Barnafjölskyldur í Reykjavík eiga betra skilið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir Skoðun Þorgerður og erlendu dómstólarnir Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Kæra Epli, skilur þú mig? Lilja Dögg Jónsdóttir Skoðun Lyftum umræðunni á örlítið hærra plan Jóna Hlíf Halldórsdóttir Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason Skoðun Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson Skoðun Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Leikskólar eru ekki munaður Íris Eva Gísladóttir Skoðun Skoðun Skoðun Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Kæra Epli, skilur þú mig? Lilja Dögg Jónsdóttir skrifar Skoðun Þorgerður og erlendu dómstólarnir Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Barnafjölskyldur í Reykjavík eiga betra skilið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Lyftum umræðunni á örlítið hærra plan Jóna Hlíf Halldórsdóttir skrifar Skoðun Lykillinn að hamingju og heilbrigði skrifar Skoðun Staða bænda styrkt Hanna Katrín Friðriksson skrifar Skoðun Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson skrifar Skoðun Leikskólar eru ekki munaður Íris Eva Gísladóttir skrifar Skoðun Vísindarannsóknir og þróun – til umhugsunar í tiltekt Þorgerður J. Einarsdóttir skrifar Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason skrifar Skoðun Foreldrar þurfa bara að vera duglegri Björg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar Skoðun Dýrkeypt eftirlitsleysi Lilja Björk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Svindl eða sjálfsvernd? Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir skrifar Skoðun Mannauðurinn á vinnustaðnum þarf góða innivist til að dafna Ásta Logadóttir skrifar Skoðun Þetta er námið sem lifir áfram Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Árborg - spennandi kostur fyrir öll Guðný Björk Pálmadóttir skrifar Skoðun Tökum á glæpahópum af meiri þunga Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Minntist ekkert á Evrópusambandið Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hugsum stórt í skipulags- og samgöngumálum Hilmar Ingimundarson skrifar Skoðun Eitt eilífðar smáblóm Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Betri mönnun er lykillinn Skúli Helgason,Sabine Leskopf skrifar Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Hversu oft á að fresta framtíðinni? Erna Magnúsdóttir,Stefán Þórarinn Sigurðsson skrifar Skoðun Getur Ísland staðið fremst í heilsutækni? Arna Harðardóttir skrifar Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar Sjá meira
Síðastliðinn laugardag, 2.nóvember var alþjóðegur baráttudagur gegn refsileysi glæpa á blaðamönnum og mótmælti hópur fólks, af því tilefni, með táknrænum gjörningi fyrir utan Útvarpshúsið. Mótmælendur vöktu þar athygli á þeim gríðarlega fjölda blaðamanna sem skipulega hafa verið myrtir af Ísraelsher á undanförnum tólf mánuðum en 180 blaðamenn hafa verið drepnir á Gaza og hið minnsta 129 teknir til fanga á þessu tímabili. Mótmælendur, lögðust á jörðina, með alþjóðlegt merki blaðamanna og lágu þar hreyfingarlausir í 10 mínútur. Yfirlýsing var síðan lesin upp þar sem fram kom gagnrýni á fréttaflutning meginstraumsmiðla af þjóðarmorðinu. Sá fréttaflutningur sem almenningi hefur verið boðið upp á síðastliðið ár þykir villandi og ekki gefa raunsanna mynd af þeim veruleika sem heimsbyggðin þó verður vitni af utan meginstraumsmiðla af þeim hrottalegu stríðsglæpum sem Ísraelsher fremur og gereyðingu þeirra á Gaza. Í dag eru 395 dagar liðnir. 395 dagar, síðan sú hrina þjóðarmorðs sem hið svokallaða Ísraelsríki hefur með tryggum og dyggum stuðningi Bandaríkjanna og annarra Evrópuþjóða framkvæmt af fordæmalausri ómennsku, þar sem markmiðið er skýrt, útrýming Palestínsku þjóðarinnar. Sá glæpur, sem hefur verið eins og tryggt fylgitungl þessarar þjóðarmorðshrinu þ.e þöggunin, um þjóðarmorðið hefur verið með æ skýrari hætti að framkallast, eins og fjölmargir hafa bent á. Þöggunin sem megnið af vestrænum meginstraumsfjölmiðlum hafa gerst sekir um að beita á svívirðilegan hátt. Þöggun, sem beitt er með því að villa bæði meðvitað og ómeðvitað um fyrir almenningi, með umfjöllun og eða umfjöllunarleysi um hrottalega stríðsglæpi sem framdir eru í akkorði af Ísraelsher á Palestínskum almenningi, á Gaza sem og á Vesturbakkanum. Þōggunin er um glæp gegn mannkyni, sem framinn er fyrir augum okkar allra og meginstraumsfjōlmiðlar hafa valið meðvitað og ómeðvitað að taka sér stöðu með kúgaranum. Í félagi við stjórnvöld og aðrar ábyrgar samfélagsstofnanir hafa þeir “normalíserað” hryllinginn. Hvernig? Jú með því að beita aðferðum eins og "engri umfjöllun" t.d. á morðunum á öllum þessum fjölda blaðamanna sem skipulega hafa verið drepnir eða teknir til fanga og pyntaðir. Blaðamenn sem höfðu fram að því lifað við gengdarlausar hótanir um fyrirhuguð dráp, hvort heldur á þeim sjálfum og/eða fjölskyldum þeirra. „Að flytja ekki fréttina“ er önnur aðferð. Þegar Ísraelsher brenndi fólk lifandi með því að skjóta eldvörðum inn í spítala sem einnig var skjól fyrir flóttafólk, þá var fréttina um það hvergi að finna á fyrrnefndum miðlum. Það var ekki fyrr en viku síðar, líklega fyrir tilstilli gagnrýni almennings, sem yfirþyrmdur af hryllingi vakti athygli fréttastofu RÚV á atburðunum! Lét fréttastofan þá tilleiðast og tróð fréttinni af voðaverkinu inn í tíufréttir sjónvarps, viku síðar! "Að nefna aðeins hluta upplýsinga", "að veita rangar upplýsingar", "að leiðrétta ekki rangfærslur", samanber þá hryllingsfrétt sem RÚV flutti sannarlega um afhöfðuð börn í bakaraofnum frá 7.október, frétt sem fyrir löngu hefur verið hrakin með ítarlegum réttarrannsóknum. Frétt sem að var uppspunnin frá rótum og fyrrgreindir miðlar, þ.a.m RÚV lapti upp, beint upp úr áróðursmaskínu ísraelskra stjórnvalda. "Orðalag", það að notast stanslaust við orðið stríð (sem þetta er ekki), átök og hryðjuverkasamtök í fréttaflutningi. Þar að auki er það regla fremur en tilhneiging hjá þessum fréttastofum að nota annars vegar orðið gísl, þegar talað er um ísraela sem teknir hafa verið höndum, en hins vegar er orðið fangi notað þegar dæminu er snúið við. "Að nefna 7.október statt og stöðugt sem upphaf þjóðarmorðsins". Þessi atriði, ein og sér, gera það að verkum að afbōkuð mynd er gefin af þjóðarmorðinu. Með þessum aðferðum er búin til frásagnarmynd fyrir almenning sem ekki á við rök að styðjast. Það er ábyrgðarhluti. Fréttastjóri RÚV, Heiðar Örn Sigurfinnsson, hefur borið því við aðspurður í viðtali að engir fréttamenn séu á þeirra vegum Gaza og þess vegna sé erfitt að flytja "traustar fréttir" þaðan. Fréttastofan verði bara að reiða sig á þær "traustu" fréttaveitur sem hún sé með "samninga" við því au telji sig ekki geta sannreynt myndefni þeirra fréttamanna sem staddir eru á vettvangi. Nú er erfitt að ráða í hvað hann á við, einkum þegar ljóst er að fréttastofa Al Jazeera er ein þeirra fréttaveitna sem RÚV hefur "samninga" við og sú fréttstofa hefur sannarlega verið með fréttamenn á Gaza þótt Ísraelsher hafi drepið þrjá þeirra og tveir í viðbót séu í lífshættu eftir morðtilraunir þeirra. Á fréttastjóri Ríkisútvarpsins mögulega við að fréttum úr ōðrum heimshlutum sé ekki treystandi? Að myndefni fréttafólks á Gaza sé ekki trúverðugt? Meginþorri almennings hefur horft í 395 daga á börnum og foreldrum þeirra slátrað í umvörpum. Fólk er svelt til bana með skipulögðum hætti, tekið til fanga pyntað á ólýsanlegan hrottafenginn hátt. Sjúkrahús, grunnskólar háskólar, moskur, kirkjur, bakarí, allt jafnað við jörðu. Vatnslagnir eyðilagðar, kirkjugarðar eyðilagðir, rafmagn tekið, Allir innviðir, allt samfélagslegt grunnkerfi Gaza hefur verið sprengt í loft upp. ÞVÍ EYTT. ÖLLU EYTT. Ōllu eytt samkvæmt nákvæmri áætlun ísraelskra stjórnvalda, og allt í beinni útsendingu! Um 1000 fjölskyldur hafa með skipulögðum hætti verið þurrkaðar út af þjóðskrá Palestínu! Til viðbótar öllum þessum hryllingi hōfum við orðið vitni að því hvernig Ísrael og Bandaríkin lítilsvirða alþjóðastofnanir og gera að engu, alþjóðalōg, samþykktir og tilskipanir þeirra. Fótunum hefur vísvitandi verið kippt undan ōryggi heimsins vegna þessa. Þetta eru einfaldlega stærstu og hryllilegustu atburðir sem heimurinn hefur orðið vitni að! Hver er eiginlega hvatinn á bak við það að fjalla ekki um þá á raunsannan hátt? Um þessa helför í beinu streymi sem enginn stöðvar. Um þessa helför og útrýmingu og viðbrögð heimsins við henni þar sem almenningur mótmælir stöðugt því hann þolir ekki viðbjóðslegt óréttlætið, hrottalegt ofbeldið og gengdarlaus drápin á hundruðum þúsunda saklauss fólks en valdhafar heimsins virðast vera á þeim djöfuls buxum að Palestínsku þjóðinni megi fórna og á mótmælendur, sem vilja fyrst og síðast frelsi og frið fyrir Palestínu, siga þeir ofbeldisfullri vopnaðri lögreglu. Staðreyndin um að aldrei hafi fleiri blaðamenn verið drepnir á stríðstímum frá upphafi mælinga, að blóðtaka í blaðamannastétt hafi aldrei nokkurn tímann verið meiri virðist ekki kalla á aukna umfjöllun fjölmiðla. Eða aðgerðir að hálfu blaðamanna? Er það, eðlilegt? Eðlilegt hefði manni þótt að það hefðu verið kollegar þeirra fréttamanna sem drepnir hafa verið sem mótmæltu fjöldamorðunum, en svo var alls ekki. Eðlilegt hefði verið að fjölmiðlar fjölluðu um þessa fordæmalausu aðför að frjálsri blaðamennsku en svo var alls ekki. Það er stríðsglæpur að myrða blaðamenn og það er brot á alþjóðasamþykktum að hindra fréttaflutning. Það er ár, síðan að Blaðamannfélag Íslands sendi frá sér yfirlýsingu þar sem félagið fordæmdi dráp á blaðamönnum í því sem það kallaði, átök Ísraelsmanna og Hamas þar sem þá 39 blaðamenn höfðu "látið lífið", í loftárásum Ísraelshers á Gaza. Síðan þá hefur ekki spurst til Blaðamannafélagsins. Þrátt fyrir að fréttamenn á Gaza séu yfirlýst skotmörk Ísraelshers í þeirri skipulögðu herferð þeirra, sem er þáttur í þjóðarmorðinu, sem gengur út á að þagga niður í þeim sem þora að skrásetja raunveruleika eyðileggingarinnar. Þannig gera þeir beina árás á grundvallarrétt okkar til upplýsinga, og eyða sögunni. Umfjöllun fyrrgreindra fjölmiðla hér um þjóðarmorðið fær engu að síður ámóta eða jafnvel minna vægi en listalífið í Reykjavík eða íþróttaafrek knattspyrnumanna í Evrópu. Guðbjörg Ása Jóns Huldudóttir Margrét Kristín Blöndal Margrét Rut Eddudóttir Lukka Sigurðardóttir Sigtryggur Ari Jóhannsson Halldóra Jóhanna Hafsteins Âû
Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman Skoðun
Skoðun Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman skrifar
Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar
Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar
Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar
Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar
Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman Skoðun