Maðurinn sem ætlaði að fá lánaðan tjakkinn. Einar Helgason skrifar 9. júlí 2024 06:00 Hún er góð sagan af manninum sem ætlaði að fá lánaðan tjakkinn hjá bóndanum á sveitabænum. Reyndar geri ég ráð fyrir að margir af þeim sem lesa þessar línur hafi heyrt þennan brandara en ég læt hann samt flakka hérna. En það var þannig að það var maður á ferð í bíl sínum eftir fáförnum sveitavegi þegar það sprakk á einu dekki undir bílnum. Nú þegar maðurinn ætlaði að skipta um dekk kom í ljós að engin tjakkur var í bílnum. Nú voru góð ráð dýr en í fjarska sá maðurinn sveitabæ og hann ákvað að ganga þangað til þess að biðja bóndann á bænum að lána sér tjakk. Þetta var um það bil fimmtán mínútna gangur og maðurinn gekk af stað. Eftir að hann hóf gönguna heim að bænum fór hann að brjóta heilan um hvernig viðtökurnar yrði hjá þessum bónda sem þarna bjó. Hvað til dæmis ef hann hataði þetta andskotans Reykjavíkurpakk og það kæmi ekki til greina að hjálpa því á nokkurn hátt? Svo væri líka til í dæminu að hann væri fæddur ruddi og lánaði engum sín verkfæri og segði mönnum bara að fara til fjandans sem bæðu um slíkt. Svo hafði hann líka heyrt að þessir bændur væru á hausnum fjárhagslega og tækju okurverð fyrir allt sem þeir gerðu fyrir aðra, enda sæist það best á verðinu á lambakjötinu um þessar mundir. Þessar og aðrar hugsanaflækjur veltust um í kollinum á okkar manni þegar hann gekk heim að bænum. Og hann var orðin eiginlega alveg kolsjóðandi vitlaus í skapinu þegar hann loks náði heim á hlað á þessum sveitabæ og bankaði hraustlega á útihurðina. Og ekki lagaði það ástandið þegar þessi bóndadurgur var ekkert að flýta sér til dyra þá var suðan komin á alvarlegt stig í okkar manni þegar hann loksins opnaði. Hann horfði á þennan bónda sem ég heyrði um seinna að væri orðlagður fyrir greiðvirkni og gæði og hreytti út úr sér. „Taktu þennan andskotans tjakk og troddu honum upp í rassgatið á þér.“ Ástæðan fyrir því að ég er að rifja upp þennan gamla brandara er sú að mér dettur hann æ oftar í hug þegar ég les pistla eftir Hjört J Guðmundson sem hann birtir á Vísissíðunni. Þar fer þessi ágæti maður hamförum um hvað það yrði skelfilegt fyrir okkur Íslendinga að fara alla leið inn í ESB og hvað við yrðum niðurlægð af því að við erum svo fámenn þjóð. Og það sem Hjörtur á sameiginlegt með manninum sem ætlaði að fá lánaðan tjakkinn að hann á von á skelfilegum viðtökum ef Ísland leitaðist eftir inngöngu í ESB. Hins vegar hefur maðurinn sem vantaði tjakkinn það fram yfir Hjört að hann lagði það á sig að arka af stað þótt hann hafi svo sjálfur skitið upp á bak þarna í restina. En Hjörtur telur það fráleitt að reyna eitthvað í þá áttina að hefja samningaviðræður vegna þess að hann er með þau úrslit á hreinu. Hann þarf ekki annað en draga samningana sem hann geymir í sínu heilabúi fram og þá fer það ekkert á milli mála að þar yrðum við niðurlægð og jafnvel rænd okkar auðlindum. Ég veit reyndar ekki hvort það sé gerlegt að ræna sjávarauðlind sem þegar er búið að stela af venjulegum Íslendingum. Og ég held að Hjörtur viti það fullvel hverjir stóðu fyrir því og hver tekur ekki mark á manni sem bæði er sagnfræðingur og alþjóða stjórnmálafræðingur auk þess er hann sérfræðingur í einhverjum Evrópufræðum. Úff ekki get ég státað mig af því að vera sérfræðingur í neinu nema að keyra sendiferðabíl á sendibílastöð, ég var einu sinni góður í því. En svo kemur líka í ljós að Hjörtur J Guðmundson er launaður blaðamaður hjá Mogganum sem við vitum öll að er áróðurssnepill á framfæri helstu útgerðarisa í Íslensku samfélagi og sömu aðila og stálu sjávarauðlindina okkar. Og það sem kannski er enn merkilegra að Íslensk útgerðafyrirtæki eru þeir aðilar sem hafa mestan hag af því að vera næstum fullgildir meðlimir í Evrópusambandinu. Þar hafa þeir ákveðin tollfríðindi inn á þann stóra markað og þar hafa þeir frelsi til að reka fyrirtæki sem þeir hafa svo sannarlega nýtt sér. Auk þess gátu þau yfirgefið Íslensku krónuna sem er einhver mesti skaðvaldur fyrir venjulegt fólk á Íslandi og hreiðrað um sig í skjóli evrunnar. (Hjörtur fær kannski borgað í evrum fyrir alla áróðurspistlanna.) Nú ætla ég ekki að fara út í það að lýsa því í smáatriðum hvað muni standa í samningum milli Íslands og Evrópusambandsins, enda hef ég ekki hugmynd um það. Þær samningaviðræður munu standa jafnvel í einhver ár og ég ætla að fullyrða að Hjörtur veit ekkert um það heldur hvað þar stendur þótt hann telji sig vita það. Það versta er að það eru eftir einhverjir örfáir bjánar en þarna úti sem trúa því líka. Nú geri ég ráð fyrir því að einhverjir furði sig á því að ég skuli vera að velta þessum hlutum fyrir mér og skrifa þessar línur en ástæðan er einfaldlega þessi. Á minni löngu ævi í Íslensku samfélagi hef ég komst að því að það eru ákveðin öfl í okkar landi sem velta sér upp auðævum sem hægt er að viðhalda með því að halda alþýðu fólks í skefjum. Og það er gert meðal annars með því að koma í veg fyrir að við göngum í Evrópusambandið og tökum upp evru því þá missa peningaöflin tökin sem þeir hafa á fólki með Íslensku krónunni. Eða hvar í veröldinni er það hægt að láta fólk taka lán með þröngum skilyrðum um greiðslugetu sem svo afborganir tvöfaldast eða jafnvel þrefaldast að nokkrum mánuðum liðnum? Mér dettur engin í hug sem gæti staðið fyrir svona gjörningi nema kannski félagsskapur sem heitir Mafía og er ættuð frá Sikiley enda væri ég ekki hissa þótt þeir dauðöfunduðu peningaöflin á Íslandi að búa við þessi gróðatækifæri. Eða finnst fólki það ekkert skrítið að þegar krónan fellur og hinn venjulegi maður þarf að taka á sig auknar byrðar þá græða fjármálafyrirtækin eins og engin sé morgundagurinn Við þurfum ekki annað en að horfa til Færeyja sem tengjast evrunni til þess að vita hvað ég er að meina. Síðan kaupa þessi öfl mann með nógu skrautlega titla til þess að skreyta sig með, sjálfsagt í þeirri von að hann verði trúverðugri, til þess skrifa á nokkurra daga fresti áróðurspistla í þeirri von að viðhalda skepnuskapnum. Kannski má þakka fyrir að sá sem ritar þessar línur er kurteis að eðlisfari og lætur ekki allt flakka. En ég get ekki af því gert að mér dettur fyllilega í hug að þessir áróðurspistlar eigi að fara á svipaðan stað og manninum fannst að tjakkurinn ætti heima. Höfundur var sérfræðingur í því að keyra sendiferðabíl og er auk þess með stýrimansréttindi. Hann er líka það fróður að hann veit til þess að fólk í löndunum sem við viljum bera okkur saman við getur tekið lán þar sem það veit upp á hár hvað afborguninn er há allt til enda lánstímans. Ef það breytist á lánstímanum lánveitanda í hag þá er það sakamál. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Grafið undan trúverðugleika ákæruvaldsins Róbert Spanó Skoðun „Spilaborgin hrynur einn daginn“ Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun „Bullið sem vellur upp úr þessu ágæta fólki“ Kristófer Már Maronsson Skoðun Halló! Er einhver til í að hlusta? Vilborg Gunnarsdóttir Skoðun Risið er flott en kjallarinn molnar Davíð Bergmann Skoðun Að vinna með fræðafólki úr landránsnýlenduríki Ingólfur Gíslason Skoðun Látið sjóði verkafólks vera Jóhann Páll Jóhannsson Skoðun Lofsvert framtak ÖBÍ, BSRB og ASÍ Ögmundur Jónasson Skoðun Reykjavíkurborg leikur stórt hlutverk í verðbólgustöðunni Elliði Vignisson Skoðun Hugrenningar forstöðumanns Dögg Þrastardóttir Skoðun Skoðun Skoðun Hugrenningar forstöðumanns Dögg Þrastardóttir skrifar Skoðun Reykjavíkurborg leikur stórt hlutverk í verðbólgustöðunni Elliði Vignisson skrifar Skoðun Grafið undan trúverðugleika ákæruvaldsins Róbert Spanó skrifar Skoðun Að vinna með fræðafólki úr landránsnýlenduríki Ingólfur Gíslason skrifar Skoðun Hvalir, lög og líf: Ísland á siðferðilegum krossgötum Anahita Babaei,Elissa Phillips skrifar Skoðun Halló! Er einhver til í að hlusta? Vilborg Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Eftirfylgni og hagrænir hvatar í loftslagsmálum Sigurpáll Ingibergsson skrifar Skoðun „Spilaborgin hrynur einn daginn“ Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Risið er flott en kjallarinn molnar Davíð Bergmann skrifar Skoðun Lofsvert framtak ÖBÍ, BSRB og ASÍ Ögmundur Jónasson skrifar Skoðun Látið sjóði verkafólks vera Jóhann Páll Jóhannsson skrifar Skoðun „Bullið sem vellur upp úr þessu ágæta fólki“ Kristófer Már Maronsson skrifar Skoðun Gögn sem ekki er hægt að TReysta Kristófer Már Maronsson skrifar Skoðun Fimm ráð um hvernig þinn hópur getur stutt við þann sem greinist með krabbamein Hólmfríður Einarsdóttir skrifar Skoðun Alþjóðlegar kröfur um króknandi en velupplýsta leikmenn Pawel Bartoszek skrifar Skoðun Í orði en ekki á borði Áslaug Inga Kristinsdóttir skrifar Skoðun „Hvers virði er ég?“ – Áskorun til barna- og unglingabókahöfunda Friðrik Erlingsson skrifar Skoðun Að draga ályktanir af þrettán ára frétt Hörður Arnarson skrifar Skoðun Jafnlaunavottunin: Það er þörf á breytingum Drífa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Við verðum að ræða um Reykjavíkurflugvöll Daði Rafnsson,Margrét Manda Jónsdóttir,Kristján Vigfússon skrifar Skoðun Verndum íslenskuna! (Nema það kosti pening) Vilhelm Þór Neto skrifar Skoðun Áhöfnin sér loksins til lands Sigurður Páll Jónsson skrifar Skoðun Þið mótmælið... afleiðingum eigin gjörða Kristófer Már Maronsson skrifar Skoðun Sjö ára kláðinn: Engin vandamál, bara lausnir Jakob Frímann Magnússon skrifar Skoðun Stéttaskipt tjáningarfrelsi Tanja M. Ísfjörð Magnúsdóttir,Ólöf Tara Harðardóttir,Hulda Hrund Guðrúnar Sigmundsdóttir skrifar Skoðun Stjórnlaus heimur Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Ég er eiginlega alveg hætt að borða sykur Þorgerður María Þorbjarnardóttir skrifar Skoðun Að kjósa með sjálfum sér Sveinn Ólafsson skrifar Skoðun Alþjóðadagur sjálfsvígsforvarna Alma D. Möller skrifar Skoðun Stjórnarskipti og húsnæðisöryggi fyrir alla Sandra B. Franks skrifar Sjá meira
Hún er góð sagan af manninum sem ætlaði að fá lánaðan tjakkinn hjá bóndanum á sveitabænum. Reyndar geri ég ráð fyrir að margir af þeim sem lesa þessar línur hafi heyrt þennan brandara en ég læt hann samt flakka hérna. En það var þannig að það var maður á ferð í bíl sínum eftir fáförnum sveitavegi þegar það sprakk á einu dekki undir bílnum. Nú þegar maðurinn ætlaði að skipta um dekk kom í ljós að engin tjakkur var í bílnum. Nú voru góð ráð dýr en í fjarska sá maðurinn sveitabæ og hann ákvað að ganga þangað til þess að biðja bóndann á bænum að lána sér tjakk. Þetta var um það bil fimmtán mínútna gangur og maðurinn gekk af stað. Eftir að hann hóf gönguna heim að bænum fór hann að brjóta heilan um hvernig viðtökurnar yrði hjá þessum bónda sem þarna bjó. Hvað til dæmis ef hann hataði þetta andskotans Reykjavíkurpakk og það kæmi ekki til greina að hjálpa því á nokkurn hátt? Svo væri líka til í dæminu að hann væri fæddur ruddi og lánaði engum sín verkfæri og segði mönnum bara að fara til fjandans sem bæðu um slíkt. Svo hafði hann líka heyrt að þessir bændur væru á hausnum fjárhagslega og tækju okurverð fyrir allt sem þeir gerðu fyrir aðra, enda sæist það best á verðinu á lambakjötinu um þessar mundir. Þessar og aðrar hugsanaflækjur veltust um í kollinum á okkar manni þegar hann gekk heim að bænum. Og hann var orðin eiginlega alveg kolsjóðandi vitlaus í skapinu þegar hann loks náði heim á hlað á þessum sveitabæ og bankaði hraustlega á útihurðina. Og ekki lagaði það ástandið þegar þessi bóndadurgur var ekkert að flýta sér til dyra þá var suðan komin á alvarlegt stig í okkar manni þegar hann loksins opnaði. Hann horfði á þennan bónda sem ég heyrði um seinna að væri orðlagður fyrir greiðvirkni og gæði og hreytti út úr sér. „Taktu þennan andskotans tjakk og troddu honum upp í rassgatið á þér.“ Ástæðan fyrir því að ég er að rifja upp þennan gamla brandara er sú að mér dettur hann æ oftar í hug þegar ég les pistla eftir Hjört J Guðmundson sem hann birtir á Vísissíðunni. Þar fer þessi ágæti maður hamförum um hvað það yrði skelfilegt fyrir okkur Íslendinga að fara alla leið inn í ESB og hvað við yrðum niðurlægð af því að við erum svo fámenn þjóð. Og það sem Hjörtur á sameiginlegt með manninum sem ætlaði að fá lánaðan tjakkinn að hann á von á skelfilegum viðtökum ef Ísland leitaðist eftir inngöngu í ESB. Hins vegar hefur maðurinn sem vantaði tjakkinn það fram yfir Hjört að hann lagði það á sig að arka af stað þótt hann hafi svo sjálfur skitið upp á bak þarna í restina. En Hjörtur telur það fráleitt að reyna eitthvað í þá áttina að hefja samningaviðræður vegna þess að hann er með þau úrslit á hreinu. Hann þarf ekki annað en draga samningana sem hann geymir í sínu heilabúi fram og þá fer það ekkert á milli mála að þar yrðum við niðurlægð og jafnvel rænd okkar auðlindum. Ég veit reyndar ekki hvort það sé gerlegt að ræna sjávarauðlind sem þegar er búið að stela af venjulegum Íslendingum. Og ég held að Hjörtur viti það fullvel hverjir stóðu fyrir því og hver tekur ekki mark á manni sem bæði er sagnfræðingur og alþjóða stjórnmálafræðingur auk þess er hann sérfræðingur í einhverjum Evrópufræðum. Úff ekki get ég státað mig af því að vera sérfræðingur í neinu nema að keyra sendiferðabíl á sendibílastöð, ég var einu sinni góður í því. En svo kemur líka í ljós að Hjörtur J Guðmundson er launaður blaðamaður hjá Mogganum sem við vitum öll að er áróðurssnepill á framfæri helstu útgerðarisa í Íslensku samfélagi og sömu aðila og stálu sjávarauðlindina okkar. Og það sem kannski er enn merkilegra að Íslensk útgerðafyrirtæki eru þeir aðilar sem hafa mestan hag af því að vera næstum fullgildir meðlimir í Evrópusambandinu. Þar hafa þeir ákveðin tollfríðindi inn á þann stóra markað og þar hafa þeir frelsi til að reka fyrirtæki sem þeir hafa svo sannarlega nýtt sér. Auk þess gátu þau yfirgefið Íslensku krónuna sem er einhver mesti skaðvaldur fyrir venjulegt fólk á Íslandi og hreiðrað um sig í skjóli evrunnar. (Hjörtur fær kannski borgað í evrum fyrir alla áróðurspistlanna.) Nú ætla ég ekki að fara út í það að lýsa því í smáatriðum hvað muni standa í samningum milli Íslands og Evrópusambandsins, enda hef ég ekki hugmynd um það. Þær samningaviðræður munu standa jafnvel í einhver ár og ég ætla að fullyrða að Hjörtur veit ekkert um það heldur hvað þar stendur þótt hann telji sig vita það. Það versta er að það eru eftir einhverjir örfáir bjánar en þarna úti sem trúa því líka. Nú geri ég ráð fyrir því að einhverjir furði sig á því að ég skuli vera að velta þessum hlutum fyrir mér og skrifa þessar línur en ástæðan er einfaldlega þessi. Á minni löngu ævi í Íslensku samfélagi hef ég komst að því að það eru ákveðin öfl í okkar landi sem velta sér upp auðævum sem hægt er að viðhalda með því að halda alþýðu fólks í skefjum. Og það er gert meðal annars með því að koma í veg fyrir að við göngum í Evrópusambandið og tökum upp evru því þá missa peningaöflin tökin sem þeir hafa á fólki með Íslensku krónunni. Eða hvar í veröldinni er það hægt að láta fólk taka lán með þröngum skilyrðum um greiðslugetu sem svo afborganir tvöfaldast eða jafnvel þrefaldast að nokkrum mánuðum liðnum? Mér dettur engin í hug sem gæti staðið fyrir svona gjörningi nema kannski félagsskapur sem heitir Mafía og er ættuð frá Sikiley enda væri ég ekki hissa þótt þeir dauðöfunduðu peningaöflin á Íslandi að búa við þessi gróðatækifæri. Eða finnst fólki það ekkert skrítið að þegar krónan fellur og hinn venjulegi maður þarf að taka á sig auknar byrðar þá græða fjármálafyrirtækin eins og engin sé morgundagurinn Við þurfum ekki annað en að horfa til Færeyja sem tengjast evrunni til þess að vita hvað ég er að meina. Síðan kaupa þessi öfl mann með nógu skrautlega titla til þess að skreyta sig með, sjálfsagt í þeirri von að hann verði trúverðugri, til þess skrifa á nokkurra daga fresti áróðurspistla í þeirri von að viðhalda skepnuskapnum. Kannski má þakka fyrir að sá sem ritar þessar línur er kurteis að eðlisfari og lætur ekki allt flakka. En ég get ekki af því gert að mér dettur fyllilega í hug að þessir áróðurspistlar eigi að fara á svipaðan stað og manninum fannst að tjakkurinn ætti heima. Höfundur var sérfræðingur í því að keyra sendiferðabíl og er auk þess með stýrimansréttindi. Hann er líka það fróður að hann veit til þess að fólk í löndunum sem við viljum bera okkur saman við getur tekið lán þar sem það veit upp á hár hvað afborguninn er há allt til enda lánstímans. Ef það breytist á lánstímanum lánveitanda í hag þá er það sakamál.
Skoðun Hvalir, lög og líf: Ísland á siðferðilegum krossgötum Anahita Babaei,Elissa Phillips skrifar
Skoðun Fimm ráð um hvernig þinn hópur getur stutt við þann sem greinist með krabbamein Hólmfríður Einarsdóttir skrifar
Skoðun Við verðum að ræða um Reykjavíkurflugvöll Daði Rafnsson,Margrét Manda Jónsdóttir,Kristján Vigfússon skrifar
Skoðun Stéttaskipt tjáningarfrelsi Tanja M. Ísfjörð Magnúsdóttir,Ólöf Tara Harðardóttir,Hulda Hrund Guðrúnar Sigmundsdóttir skrifar