„Glimmerkjóll og pinnahælar henta því miður ekki á róló“

Tískutal er fastur liður á Vísi þar sem rætt er við ólíka einstaklinga um þeirra persónulega stíl og hvernig tíska nýtist þeim í daglegu lífi. Klæðaburður er sannarlega fjölbreytt listform en við fáum að skyggnast inn í ólíka fataskápa og fræðast nánar um það merkilega tjáningarform sem tíska er fyrir hverjum og einum viðmælanda.

Hvað finnst þér skemmtilegast við tískuna?

Það er fátt sem er einkennir einstakling meira en klæðaburður hans og mér þykir magnað að sjá hvaða áhrif föt hafa á sjálfstraust og nærveru einstaklinga.

Tíska er alþjóðlegt tjáningarform sem leyfir sköpunargáfu einstaklinga að skína og trúi ég að með því að klæða sig fyrir daginn, ertu að setja tóninn og „dress the part you want“, eða klæða þig fyrir hlutverkið sem þig langar í. 

Tíska er stór partur af mínu lífi og ég fæ eitthvað þaðan sem ég nálgast ekki neins staðar annars staðar. 

Það veitir mér svo mikla orku að sjá hvernig annað fólk notar tísku til þess að skilgreina sig og sinn persónuleika, og leika sér með flíkur og fylgihluti. Svo er bara fátt skemmtilegra en að skvísa sig aðeins.

Hver er uppáhalds flíkin þín og af hverju?

Það er alltaf erfitt að gera upp á milli barnanna sinna en ef ég þyrfti að bjarga einni flík úr brennandi húsi þá myndi ég grípa tvo kjóla, þeir hanga hlið við hlið svo það væri ekki svindl. 

Annar þeirra er útskriftarkjóll sem ég og mamma hönnuðum saman, ég keypti silki og strútsfjaðrir í hann í New York og mamma saumaði hann kvöldið fyrir útskrift. Það er fátt meira lýsandi fyrir okkur mömmu og kjóllinn heppnaðist lygilega vel, ég vil meina að hann sé ég í kjólamynd.

Hinn kjóllinn er hinn fullkomni „little black dress“ frá Valentino sem ég held mikið upp á. Hann virkar við öll tilefni og mér líður alltaf eins og drottningu þegar ég klæðist honum, hann kemur til með að fylgja mér í gröfina. 

Ég er mikil kjólastelpa og gríp ósjaldan í einn slíkan þegar ég hef lítinn tíma til að ákveða föt, kjóll og góð stígvél geta sigrað heiminn. Kærastinn minn gaf mér Fendi stígvél í afmælisgjöf fyrir nokkrum árum og eru þau líklega það gellulegasta í fataskápnum, þeim myndi ég henda út um gluggann og bjarga líka frá eldsvoða.

Eyðirðu miklum tíma í að velja föt hverju sinni?

Nei ég get ekki sagt það, ég klæði mig mikið eftir skapi og stemningu svo ég er lítið að skipuleggja föt fram í tímann eða rífa öll fötin út úr fataskápnum þegar ég ætla út. Ef ég hef tíma þá ímynda mér í hverju ég ætla að fara í grófum dráttum og vona svo það besta þegar kemur að því að skella sér í fötin. 

Skapið leitar oftast í eina ákveðna flík hverju sinni og svo vel ég restina út frá því. 

Ferlið við að para hluti við þessa tilteknu flík er svo aðal áskorunin og gilda þá engar reglur.

Þú getur klæðst flestum flíkum á fleiri en eina vegu, það þarf bara að opna hugann og gleyma reglunum. Ef ég vil fara í pils sem bol eða bol sem pils, þá geri ég það, og eru það oftast lang skemmtilegustu outfittin.

Hvernig myndirðu lýsa stílnum þínum?

Með tíð og tíma hef ég áttað mig á að stíllinn minn er frekar kvenlegur og klassískur en ég hristi svo upp í honum með einhverri öðruvísi flík eða fylgihlut og tek litum og munstrum fagnandi. 

Þar af leiðandi er fataskápurinn tvískiptur, annar helmingurinn klassískar og praktískar flíkur en hinn helmingurinn extravagant og litríkur. Síðan ég var lítil hef ég alltaf heillast af glingri og glimmeri og virðist það ekkert ætla að renna af mér, ég á lager af glimmer kjólum og elska að fá tækifæri til að nota þá.

Ég forðast stutt trend og þá hluti sem ég sé endurtekið á ákveðnum tímabilum, ég kaupi mikið notað (e. second hand) og nota það sem ég á aftur og aftur. Enn þann dag í dag á ég og nota flíkur frá menntaskólaárunum. 

Tíska fer jú í hringi og ef ég fæ leið á einhverri flík skelli ég henni bara í kassa og geymi þangað til hún fer aftur í notkun eða ég tek fram saumavélina og gef flíkinni nýtt líf.

Hefur stíllinn þinn breyst mikið í gegnum tíðina og hvernig þá?

Já og nei. Það hefur alltaf verið rauður þráður í gegnum mitt fataval og eiga flestar flíkur í fataskápnum einhverja ára sögu. Gellustælar eru þó mitt kennimerki og það er aldrei of mikið af skóm, kjólum eða yfirhöfnum. 

Hins vegar hef ég átt barn og elst, þó ég gleymi því oft, sem gerir það ómeðvitað að verkum að maður tekur aðrar ákvarðanir í fatavali. Glimmerkjóll og pinnahælar henta því miður ekki á róló, og þykir mér bara vænt um þær breytingar.

Fólk starir þó oft stórum augum á mig á hjólinu í gegnum Kaupmannahöfn á hælaskóm, Danirnir eru frekar skynsamir í skóbúnaði og para strigaskó við allt. 

Kærastinn minn og danska sneaker tískan hafa haft töluverð áhrif á minn stíl í þeirri deild og hef ég nú sankað að mér ófáum strigaskóm í gegnum búsetuna hér í Köben. 

Mér þykir líka vænt um hvað stíllinn minn og mömmu er að verða líkur, við grípum okkur í að velja sömu hlutina, kaupa eins og hvor önnur og fá lánuð föt hjá hvor annarri. Mamma er tískudrottning og á klikkað skósafn, svo þetta er alls ekki svo slæmur díll.

Nýturðu þess að klæða þig upp?

Að klæða sig upp er að mínu mati eitt það skemmtilegasta við það að fara út. Fötin mín gefa mér orku og ef þau gera það ekki lengur, þá eru þau farin í Rauða krossinn að finna sér nýjan eiganda. 

No hard feelings en sumt er bara tímabil eða hreinlega léleg kaup, það gerist á bestu bæjum. Það er fátt sem toppar það að gera sig til með vinkonum sínum, klæða sig upp og skella sér út, þar myndast svo einstök kvenorka og er það oft skemmtilegasti partur kvöldsins.

Hvaðan sækirðu innblástur í tískunni?

Ég hef verið umkringd tísku og list frá því ég man eftir mér en mamma mín er fatahönnuður og pabbi ljósmyndari. 

Mamma er hin eina sanna íslenska Carrie Bradshaw og hefur hlaupið um á hælum í gegnum allar óléttur og öll tímabil lífsins, og er hvergi nærri hætt. 

Hún er mér mikill innblástur og með ótrúlega gott auga.

Annars fæ ég innblástur úr öllum áttum, tímaritum, listasöfnum, gömlum bíómyndum eða frá fólki úti á götu. Ég hef alltaf verið með mikla útþrá og heillast mikið af ólíkum menningarheimum, því elska ég tískuna í borgum eins og London og New York þar sem fjölbreytt menning heimsins kemur saman í einn suðupott.

Ég var búsett í London fyrir nokkrum árum og mun alltaf sækja mikinn innblástur í borgina. Nú er ég búsett í tískuhöfuðborg Skandinavíu, kóngsins Kaupmannahöfn, og eru það ótrúleg lífsgæði fyrir tískusjúkling eins og mig að þurfa ekki að leita langt yfir skammt fyrir innblástur. 

Við búum í Nørrebro og þar iðar allt af mannlífi, óteljandi skemmtilegir staðir og endalaust af flott klæddu fólki svo við þurfum ekki að fara út úr hverfinu svo dögum skiptir án þess að finnast við innilokuð.

Inni á öllum kaffihúsum sé ég svo flottar týpur að prjóna, bæði konur og karla, og svo er ein besta vinkona mín prjónadrottning og getur búið til allt milli himins og jarðar. 

Nú finn ég fyrir miklum innblæstri til að taka það áhugamál almennilega fyrir og prjóna eitthvað sem mig langar í. Þetta er hugleiðsla og slökun, gott fyrir heilann og þú græðir nýja flík, augljós win-win díll!

Ertu með einhver boð og bönn þegar það kemur að klæðaburði?

Alls ekki. 

Reglur eru til þess að brjóta og mér finnst þær ekki gera neinum greiða þegar það kemur að klæðaburði. Fólk á bara að klæða sig í það sem kallar á það hverju sinni og ekki taka neinu of alvarlega. 

Það eru svo margar gamlar reglur um hvað passar saman og hvað ekki, sem setja óþarfa hömlur á eitthvað sem á að vera skemmtilegt og ánægjulegt ferli. Mér þykir miklu skemmtilegra að sjá fólk taka áhættur og prófa eitthvað nýtt, sem ekki allir eru í.

Það sem ég hef hinsvegar alltaf á bak við eyrað er hvað klæðir mig persónulega, ég hef lært það með árunum hvaða föt henta mér og hvað ekki. Ef það er eitthvað sem kallar á mig en ég veit að hentar mér ekki þá er það bara aðeins að renna flíkinni í gegnum saumavélina og málið er dautt.

Vinkonur mínar hafa hlegið að mér í mörg ár fyrir þetta, ég keypti flíkur sem voru allt of stórar og þær fengu bara eina umferð í gegnum gömlu saumavélina hennar mömmu með bláum eða grænum þráð og allir sáttir. 

Í dag vil ég meina að þetta sé orðið aðeins meira fagmannlegt ferli þar sem ég sé möguleikana í flíkum sem tæknilega séð ættu ekki að ganga upp en enda með sérsniðnar flíkur eftir mínu höfði. Mín eina óskrifaða regla er að reyna að kaupa bara flíkur úr gæða efnum svo sem ull, bómull eða silki, þá endast þær mikið lengur ef hugsað er rétt og vel um þær.

Hver er eftirminnilegasta flík sem þú hefur klæðst og af hverju?

Þegar ég var fjögurra ára gaf pabbi mér hvítan prinsessukjól með blómabelti fyrir jólin. Þá var ekki aftur snúið og ég var ofurseld skvísu lífsstílnum. 

Sama kvöld fékk ég babyborn dúkku í jólagjöf, ég var vægast sagt í skýjunum og toppnum hefur ekki verið náð síðan.

Býrðu yfir einhverju góðu ráði þegar það kemur að tísku?

Meira er meira (e. more is more), treystu eigin innsæi og sýndu persónuleikann þinn þegar þú klæðir þig, það er svo miklu skemmtilegra.

Hér má fylgjast með Vöku á samfélagsmiðlinum Instagram.