Menning

„Fortíð og framtíð eru eitt með núinu og við erum ekki viss um hvenær núið er“

Dóra Júlía Agnarsdóttir skrifar
Guðmundur Óli Pálmason, Kuggur, stendur fyrir sýningunni Tímarof.
Guðmundur Óli Pálmason, Kuggur, stendur fyrir sýningunni Tímarof. Guðmundur Óli Pálmason

Á morgun, fimmtudaginn annan júní, opnar Guðmundur Óli Pálmason, sem gengur undir listamannsnafninu Kuggur, myndlistarsýninguna Tímarof í Gallerí Göng, Háteigskirkju. Sýningin opnar klukkan 16:00 og stendur til 28. júní.

Guðmundur, eða Kuggur, hefur að undanförnu haldið nokkrar einkasýningar, þar á meðal á Ljósmyndasafni Reykjavíkur og verk hans hafa birst í erlendum tímaritum.

Opnun á sýningunni er á morgun frá 16:00-18:00.Guðmundur Óli Pálmason

Ólík skynjun á tíma

„Það hafa sennilega allir, meðvitað eða ómeðvitað, upplifað tímarof. Hvaða mannsbarn, sem á íslenska grund hefur stigið, hefur ekki staðið úti í ósnortinni náttúru og allt í einu verið gripið þeirri tilfinningu að hér sé tíminn ekki til á þann hátt sem við skiljum hann dagsdaglega? 

Fortíð og framtíð eru eitt með núinu og við erum ekki viss um hvenær núið er. Það er tímarof.“

Í listsköpun sinni kallar Guðmundur fram nærri óraunverulegar sýnir með því að nota til dæmis útrunnar filmur, í formati sem hefur ekki verið framleitt í áraraðir, og með því að vinna þær með allskonar efnum. Flest verk hans fjalla um hverfulleika tímans, og eru í senn samtímaverk og tímalaus. Tíminn er því ekki línulaga hjá honum heldur nokkurs konar sjónhverfing sem hann lýsir sem minning um draum eða fortíð í hliðstæðum raunveruleika sem þó aldrei var til.

Guðmundur veltir fyrir sér þeim spurningum sem fólk skilur eftir sig þegar það yfirgefur gömul heimili.Guðmundur Óli Pálmason

Náttúra, mannfólk og andlegar hugsanir

Rof er Guðmundi hugleikið en hann veltir fyrir sér tengingu á milli rofsins sem hefur átt sér milli náttúru landsins og mannfólksins sem það byggir á aðra hönd, og svo á hina það rof sem hefur átt sér stað milli áðurnefnds mannfólks og andlegra hugsana.

Þannig segir Guðmundur að myndir af eyðibýlum séu í raun ekki myndir af eyðibýlum, heldur myndir af fólki. Fólki sem er farið og skilur eftir sig spurningar.

„Af hverju yfirgáfu seinustu ábúendur staðinn? Hvernig yfirgáfu þau staðinn - í anda eða í holdi? Getum við, með tímarofi, fundið fyrir nærveru þessara sálna?“

Tengdar fréttir

Með sameiginlega fortíð í pönki og performansi

Listamennirnir og æskuvinirnir Hrafnkell Sigurðsson, Stefán Jónsson og Óskar Jónasson opna myndlistarsýningu og fagna útgáfu bókarinnar ARCTIC CREATURES í Pop Up Gallery við Hafnartorg á laugardag.

„Líf mitt er meira og minna bara einn gjörningur“

Snorri Ásmundsson er viðmælandi í nýjasta þætti af Kúnst. Hann er listamaður sem takmarkar sig ekki við einn listmiðil, ber marga hatta og er meðal annars gjörningalistamaður, myndlistarmaður, lífskúnstner og frambjóðandi svo eitthvað sé nefnt.

„Myndlist er svo fjölbreytt og víðfeðm“

Listval stendur að myndlistarsýningunni Mens et Manus sem opnaði á síðastliðinn föstudaginn við hátíðlega athöfn í íslenska sendiráðinu í Kaupmannahöfn. Er sýningin sú fyrsta í röð sýninga sem Listval mun setja upp í sendiráðinu. Blaðamaður tók púlsinn á Helgu Björg Kjerúlf og Elísabetu Ölmu Svendsen, eigendum og stjórnendum Listvals.






Fleiri fréttir

Sjá meira


×