Feðradagurinn 11. nóvember 2018 Huginn Þór Grétarsson skrifar 11. nóvember 2018 17:13 Feðradagurinn er þörf áminning um mikilvægi feðra í lífi barna. Dagur til að fagna því að foreldrar sinni til jafns uppeldishlutverki barnanna sinna. Foreldrar eru helstu fyrirmyndir í lífi barnanna og þau læra af þeim; tileinka sér margt það sem fyrir þeim er haft. Þannig er börnum mikilvægt að hafa bæði föður og móður í lífi sínu. Rannsóknir sýna að börn sem alast upp hjá báðum foreldrum sínum, hvort sem foreldrarnir búi saman eða hafi slitið samvistum, njóta þess. Þau standi betur að vígi í lífinu. Einhvern tímann var það nú svo að mæður sinntu að mestu uppeldi barnanna, þó það hafi varla verið algilt. En samfélög breytast og foreldrar eru farnir að taka jafnan þátt í uppeldi barna og fólk farið að verðleggja frítíma með fjölskyldunni ofar öðru. Tvöföld gleði fyrir börnin. Nútímafaðirinn er sannkallaður ofurpabbi. En fleiri breytingar en breytt viðhorf til uppeldis hafa snert samfélagið okkar. Í dag er kjarnafjölskyldan á „undanhaldi“ og flóknari fjölskyldumynstur staðreynd. Sum börn eiga tvo feður og tvær mæður og allt leikur í lyndi. Fjölmörg börn eiga fráskilda foreldra. En það gerir mikilvægi föðurs í lífi þeirra engu minna.Þau eiga enn sem áður tvo foreldra, sem þau eiga rétt á að njóta ríkulegrar umgengni við en stjórnsýslan hefur ekki aðlagað sig að þessum breytingum. Fráskildir foreldrar deila oft uppeldishlutverkinu og barnið dvelur til jafns hjá foreldrum sínum. Það á í raun tvö heimili, en þrátt fyrir þetta á það lagalega bara eitt heimili. Þó svo að faðirinn sinni barninu til jafns við móður, klæði það og fæði, greiðir hann oft á tíðum enn meðlag skv. gamaldags kerfi. Þó barn dvelji viku og viku hjá foreldrum er það oft svo að annað foreldrið fær allan opinberan stuðning, s.s. barnabætur. Hér er augljóst að ríkið dregur lappirnar hvað nauðsynlegar breytingar varðar. Sem betur fer er allt skynsamt fólk búið að átta sig á því að það er hagur barnsins að njóta ríkulegrar umgengni við báða hæfa foreldra sína. Skynsamt fólk kemst sem sagt að þeirri niðurstöðu við sambúðarslit að barnið njóti móður sinnar og föður. Það eimir þó enn af gömlum úreldum hugmyndum víða. Jafnvel þó faðir sé kærleiksríkur og ábyrgur einstaklingur eru sum börn svipt réttindum sínum með litlum eða jafnvel engum tíma með öðru foreldri sínu. Þá eru svo gott sem engin úrræði til staðar til að stöðva slík réttindabrot. Jafnvel lögin mismuna foreldrum út frá kyni þeirra. T.d. sú staðreynd að faðir er varla nema hálfur faðir, ef þá það, ef hann eignast barn utan sambúðar. Þá er hann nær réttindalaus, þó svo barnið eigi vissulega enn sem áður tvo foreldra og ætti að hafa jafnan rétt til þeirra. Faðir er faðir, hvort sem hann verður það innan sambands eða ekki. Mikilvægi hans er engu minna þrátt fyrir það. Þetta er dæmi um gargandi ójafnrétti á Íslandi sem þarf að laga. Lagaumhverfi og starfshættir stjórnsýslu hafa ekki aðlagað sig að breytingum í samfélaginu. Feður standa mun verr að vígi ef ekki næst sátt um réttindi barnsins. Stjórnsýsla og dómstólar fara á sveig við lög út frá gamaldags hugmyndum um að mæður hafi meiri réttindi til barna í stað þess að tryggja réttindi barna til beggja foreldra sinna. Þetta er ósómi í nútímaþjóðfélagi. Tölfræðin talar sínu máli og undirstrikar að foreldrum er mismunað út frá kyni sínu: Aðeins 1,69% karla fara einir með forsjá á móti sláandi 98,31% kvenna, sem fara einar með forsjá. Kom þetta fram í máli Karls Gauta í sérstakri umræðu um vanda drengja á Alþingi. Föðursvipting, eða mjög takmörkuð umgengni við föður, er landlægt vandamál. Því miður er feðradagurinn líka áminning fyrir fjölmarga feður um hve heitt þeir sakna barnanna sinna. Fjölmargir feður á Íslandi fá nefnilega ekki að umgangast börnin sín og enn stærri hópur er mestmegnis hafður til skrauts og hittir börnin sín með löngu millibili. Þetta eru gamaldags og úreldar hugmyndir sem þó eiga enn upp á pallborðið hjá yfirvöldum sem úrskurða í málum barnanna. Á meðan stjórnsýslan og dómstólar, svokallaðir fagaðilar, fara ekki að lögum og virða ekki réttindi barna til beggja foreldra sinna munu réttindabrot gagnvart börnum halda áfram. Á meðan alþingismenn draga lappirnar og bæta ekki lagaumhverfið og úrræði stjórnsýslu, verður áfram brotið á börnum. Tálmanir hafa engar afleiðingar! Rangar sakargiftir eru vel liðnar hjá dómstólum og notaðar sem réttlæting á því að svipta börn föður sínum. Það er við þessa svokölluðu fagaðila að sakast. Réttur barna til föðurs er því miður að miklu leyti háð samþykki móður eins og stjórnsýslan nálgast þessi mál í dag. Það er óásættanlegt með öllu. Börn verða að njóta feðra sinna, alveg eins og þau þurfa mæður sínar. Við verðum að stöðva þessi réttindabrot. Ríkuleg umgengni við bæði föður og móður er barni mikilvæg. Það er kominn tími á breytingar. Feðradagurinn er áminning um það. Það dýrmætasta í lífi okkar, börnin, eiga skilið að við tryggjum réttindi þeirra við skilnað foreldra, enda er fjölskyldumynstur í nútímasamfélagi ýmiskonar. Ég skora á fagaðila að stíga út úr hugsanavillu fortíðarinnar og ganga ávallt út frá því að barn eigi rétt á báðum foreldrum, nema sýnt sé fram á og sannað að annað fyrirkomulag henti betur. Hættið að láta innantómar fullyrðingar verða til þess að börn séu svipt feðrum sínum. Hættið að verðlauna tálmanir og annað ofbeldi. Til hamingju börn með feður ykkar. Nútímafaðirinn er sannkallaður ofurpabbi. Höfundur er í forsvari fyrir réttindabaráttu barna í aðgerðahópnum #DaddyToo og á son sem hefur verið að mestu sviptur föður sínum og systur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Feðradagurinn Mest lesið Fyrir hvern erum við að byggja? Jóhanna Dýrunn Jónsdóttir Skoðun Við getum öll bjargað lífi Kristófer Kristófersson Skoðun Finnst ykkur þetta í lagi? Opinn pistill til heilbrigðisráðherra, landlæknis og forystu heilbrigðiskerfisins Steindór Þórarinsson Skoðun Áfengissala: Þrýstingur úr tveimur áttum Ögmundur Jónasson Skoðun Tímamót í velferðarmálum: Nýtt örorkulífeyriskerfi tekur gildi Guðmundur Ingi Guðbrandsson Skoðun Menntastefna stjórnvalda – ferð án fyrirheits? Sigvaldi Egill Lárusson Skoðun Menntun til framtíðar Bryngeir Valdimarsson Skoðun Hugleiðing um rauð epli og skynjun veruleikans Gauti Páll Jónsson Skoðun Samgönguáætlun – skuldbinding, ekki kosningaloforð Skoðun Ég er íslensk – en samt séð sem eitthvað annað Sóley Lóa Smáradóttir Skoðun Skoðun Skoðun Opið bréf til innviðaráðherra Eyjólfur Þorkelsson skrifar Skoðun Hin dásamlega sturlun: Umræðan á Íslandi Davíð Bergmann skrifar Skoðun Áhrif, evran, innviðir, öryggi Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Hugleiðing um rauð epli og skynjun veruleikans Gauti Páll Jónsson skrifar Skoðun Tumi þumall og blaðurmaðurinn Kristján Logason skrifar Skoðun Tímamót í velferðarmálum: Nýtt örorkulífeyriskerfi tekur gildi Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Stefnum á að veita 1000 börnum innblástur fyrir framtíðina Dr. Bryony Mathew skrifar Skoðun Samgönguáætlun – skuldbinding, ekki kosningaloforð skrifar Skoðun Menntun til framtíðar Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Við getum öll bjargað lífi Kristófer Kristófersson skrifar Skoðun Finnst ykkur þetta í lagi? Opinn pistill til heilbrigðisráðherra, landlæknis og forystu heilbrigðiskerfisins Steindór Þórarinsson skrifar Skoðun Menntastefna stjórnvalda – ferð án fyrirheits? Sigvaldi Egill Lárusson skrifar Skoðun Fyrir hvern erum við að byggja? Jóhanna Dýrunn Jónsdóttir skrifar Skoðun Beint og milliliðalaust Jón Steindór Valdimarsson skrifar Skoðun Áfengissala: Þrýstingur úr tveimur áttum Ögmundur Jónasson skrifar Skoðun Hver vill heyra um eitthvað jákvætt sem er gert í skólunum? Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Enn af ferðum Angelu Müller. Eru erlendir ferðamenn afætur? BJarnheiður Hallsdóttir skrifar Skoðun Ég er íslensk – en samt séð sem eitthvað annað Sóley Lóa Smáradóttir skrifar Skoðun Hin yndislega aðlögun Gunnar Hólmsteinn Ársælsson skrifar Skoðun Kristrún slær á puttana á Viðreisn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Skóli án aðgreiningar: Að gefast upp er ekki valkostur Jóna Guðbjörg Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Skóli án aðgreiningar: Að gefast upp er ekki valkostur Jóna Guðbjörg Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Er félagsfælnifaraldur í uppsiglingu? Sóley Dröfn Davíðsdóttir skrifar Skoðun Hugleiðing við starfslok kennara í Reykjavík Elín Guðfinna Thorarensen skrifar Skoðun Bílahús í Reykjavíkurborg – aðgengi, lög og ójöfnuður Alma Ýr Ingólfsdóttir,Vilhjálmur Hjálmarsson,Bergur Þorri Benjamínsson,Sigurður Ágúst Sigurðsson skrifar Skoðun Aðild að Evrópusambandinu kallar á breytt vinnubrögð Guðmundur Ragnarsson skrifar Skoðun Það er að byrja alvarlegur faraldur sem við þurfum að stoppa strax í dag Steindór Þórarinsson skrifar Skoðun Stækkun Þjóðleikhússins er löngu tímabær Lilja Björk Haraldsdóttir skrifar Skoðun Evrópusambandið eykur varnir gegn netógnum með öflugu regluverki Þórdís Rafnsdóttir skrifar Skoðun Von í Vonarskarði Þuríður Helga Kristjánsdóttir skrifar Sjá meira
Feðradagurinn er þörf áminning um mikilvægi feðra í lífi barna. Dagur til að fagna því að foreldrar sinni til jafns uppeldishlutverki barnanna sinna. Foreldrar eru helstu fyrirmyndir í lífi barnanna og þau læra af þeim; tileinka sér margt það sem fyrir þeim er haft. Þannig er börnum mikilvægt að hafa bæði föður og móður í lífi sínu. Rannsóknir sýna að börn sem alast upp hjá báðum foreldrum sínum, hvort sem foreldrarnir búi saman eða hafi slitið samvistum, njóta þess. Þau standi betur að vígi í lífinu. Einhvern tímann var það nú svo að mæður sinntu að mestu uppeldi barnanna, þó það hafi varla verið algilt. En samfélög breytast og foreldrar eru farnir að taka jafnan þátt í uppeldi barna og fólk farið að verðleggja frítíma með fjölskyldunni ofar öðru. Tvöföld gleði fyrir börnin. Nútímafaðirinn er sannkallaður ofurpabbi. En fleiri breytingar en breytt viðhorf til uppeldis hafa snert samfélagið okkar. Í dag er kjarnafjölskyldan á „undanhaldi“ og flóknari fjölskyldumynstur staðreynd. Sum börn eiga tvo feður og tvær mæður og allt leikur í lyndi. Fjölmörg börn eiga fráskilda foreldra. En það gerir mikilvægi föðurs í lífi þeirra engu minna.Þau eiga enn sem áður tvo foreldra, sem þau eiga rétt á að njóta ríkulegrar umgengni við en stjórnsýslan hefur ekki aðlagað sig að þessum breytingum. Fráskildir foreldrar deila oft uppeldishlutverkinu og barnið dvelur til jafns hjá foreldrum sínum. Það á í raun tvö heimili, en þrátt fyrir þetta á það lagalega bara eitt heimili. Þó svo að faðirinn sinni barninu til jafns við móður, klæði það og fæði, greiðir hann oft á tíðum enn meðlag skv. gamaldags kerfi. Þó barn dvelji viku og viku hjá foreldrum er það oft svo að annað foreldrið fær allan opinberan stuðning, s.s. barnabætur. Hér er augljóst að ríkið dregur lappirnar hvað nauðsynlegar breytingar varðar. Sem betur fer er allt skynsamt fólk búið að átta sig á því að það er hagur barnsins að njóta ríkulegrar umgengni við báða hæfa foreldra sína. Skynsamt fólk kemst sem sagt að þeirri niðurstöðu við sambúðarslit að barnið njóti móður sinnar og föður. Það eimir þó enn af gömlum úreldum hugmyndum víða. Jafnvel þó faðir sé kærleiksríkur og ábyrgur einstaklingur eru sum börn svipt réttindum sínum með litlum eða jafnvel engum tíma með öðru foreldri sínu. Þá eru svo gott sem engin úrræði til staðar til að stöðva slík réttindabrot. Jafnvel lögin mismuna foreldrum út frá kyni þeirra. T.d. sú staðreynd að faðir er varla nema hálfur faðir, ef þá það, ef hann eignast barn utan sambúðar. Þá er hann nær réttindalaus, þó svo barnið eigi vissulega enn sem áður tvo foreldra og ætti að hafa jafnan rétt til þeirra. Faðir er faðir, hvort sem hann verður það innan sambands eða ekki. Mikilvægi hans er engu minna þrátt fyrir það. Þetta er dæmi um gargandi ójafnrétti á Íslandi sem þarf að laga. Lagaumhverfi og starfshættir stjórnsýslu hafa ekki aðlagað sig að breytingum í samfélaginu. Feður standa mun verr að vígi ef ekki næst sátt um réttindi barnsins. Stjórnsýsla og dómstólar fara á sveig við lög út frá gamaldags hugmyndum um að mæður hafi meiri réttindi til barna í stað þess að tryggja réttindi barna til beggja foreldra sinna. Þetta er ósómi í nútímaþjóðfélagi. Tölfræðin talar sínu máli og undirstrikar að foreldrum er mismunað út frá kyni sínu: Aðeins 1,69% karla fara einir með forsjá á móti sláandi 98,31% kvenna, sem fara einar með forsjá. Kom þetta fram í máli Karls Gauta í sérstakri umræðu um vanda drengja á Alþingi. Föðursvipting, eða mjög takmörkuð umgengni við föður, er landlægt vandamál. Því miður er feðradagurinn líka áminning fyrir fjölmarga feður um hve heitt þeir sakna barnanna sinna. Fjölmargir feður á Íslandi fá nefnilega ekki að umgangast börnin sín og enn stærri hópur er mestmegnis hafður til skrauts og hittir börnin sín með löngu millibili. Þetta eru gamaldags og úreldar hugmyndir sem þó eiga enn upp á pallborðið hjá yfirvöldum sem úrskurða í málum barnanna. Á meðan stjórnsýslan og dómstólar, svokallaðir fagaðilar, fara ekki að lögum og virða ekki réttindi barna til beggja foreldra sinna munu réttindabrot gagnvart börnum halda áfram. Á meðan alþingismenn draga lappirnar og bæta ekki lagaumhverfið og úrræði stjórnsýslu, verður áfram brotið á börnum. Tálmanir hafa engar afleiðingar! Rangar sakargiftir eru vel liðnar hjá dómstólum og notaðar sem réttlæting á því að svipta börn föður sínum. Það er við þessa svokölluðu fagaðila að sakast. Réttur barna til föðurs er því miður að miklu leyti háð samþykki móður eins og stjórnsýslan nálgast þessi mál í dag. Það er óásættanlegt með öllu. Börn verða að njóta feðra sinna, alveg eins og þau þurfa mæður sínar. Við verðum að stöðva þessi réttindabrot. Ríkuleg umgengni við bæði föður og móður er barni mikilvæg. Það er kominn tími á breytingar. Feðradagurinn er áminning um það. Það dýrmætasta í lífi okkar, börnin, eiga skilið að við tryggjum réttindi þeirra við skilnað foreldra, enda er fjölskyldumynstur í nútímasamfélagi ýmiskonar. Ég skora á fagaðila að stíga út úr hugsanavillu fortíðarinnar og ganga ávallt út frá því að barn eigi rétt á báðum foreldrum, nema sýnt sé fram á og sannað að annað fyrirkomulag henti betur. Hættið að láta innantómar fullyrðingar verða til þess að börn séu svipt feðrum sínum. Hættið að verðlauna tálmanir og annað ofbeldi. Til hamingju börn með feður ykkar. Nútímafaðirinn er sannkallaður ofurpabbi. Höfundur er í forsvari fyrir réttindabaráttu barna í aðgerðahópnum #DaddyToo og á son sem hefur verið að mestu sviptur föður sínum og systur.
Finnst ykkur þetta í lagi? Opinn pistill til heilbrigðisráðherra, landlæknis og forystu heilbrigðiskerfisins Steindór Þórarinsson Skoðun
Tímamót í velferðarmálum: Nýtt örorkulífeyriskerfi tekur gildi Guðmundur Ingi Guðbrandsson Skoðun
Skoðun Tímamót í velferðarmálum: Nýtt örorkulífeyriskerfi tekur gildi Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar
Skoðun Finnst ykkur þetta í lagi? Opinn pistill til heilbrigðisráðherra, landlæknis og forystu heilbrigðiskerfisins Steindór Þórarinsson skrifar
Skoðun Hver vill heyra um eitthvað jákvætt sem er gert í skólunum? Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar
Skoðun Enn af ferðum Angelu Müller. Eru erlendir ferðamenn afætur? BJarnheiður Hallsdóttir skrifar
Skoðun Bílahús í Reykjavíkurborg – aðgengi, lög og ójöfnuður Alma Ýr Ingólfsdóttir,Vilhjálmur Hjálmarsson,Bergur Þorri Benjamínsson,Sigurður Ágúst Sigurðsson skrifar
Skoðun Það er að byrja alvarlegur faraldur sem við þurfum að stoppa strax í dag Steindór Þórarinsson skrifar
Finnst ykkur þetta í lagi? Opinn pistill til heilbrigðisráðherra, landlæknis og forystu heilbrigðiskerfisins Steindór Þórarinsson Skoðun
Tímamót í velferðarmálum: Nýtt örorkulífeyriskerfi tekur gildi Guðmundur Ingi Guðbrandsson Skoðun