„Dagar þínir eru taldir!“ Ívar Halldórsson skrifar 28. ágúst 2018 10:39 Hvað er eiginlega að?! Hvernig má það vera að íslenskur háskólamenntaður ríkisborgari sem er búsettur á Íslandi, í fullri vinnu sem hugbúnaðarverkfræðingur og hefur búið í íslensku samfélagi í 18 ár ásamt íslenskri fjölskyldu sinni fái hótanir á heimavelli; annars vegar hálfgerða dauðahótun á leið úr landi og hins vegar hótun um brottvísun úr landi við heimkomu frá Bandaríkjunum?!Ferðin út Ég fór í vikuferð til Bandaríkjanna um daginn með 22 ára gamalli dóttur minni. Hún er fædd í Bandaríkjunum en er bæði með íslenskt og amerískt vegabréf og hefur verið búsett hér frá árinu 2000. Þegar við bókuðum ferðina okkar notaði hún bandaríska vegabréfið sitt við bókun hennar. Af gefinni reynslu vil ég meina að það sé öruggara fyrir amerískan ríkisborgara á leið til Bandaríkjanna að nota ameríska vegabréfið sitt – svona til að forðast óþarfa yfirheyrslur frá amerískum landamæravörðum. Þeir eru miserfiðir og við gátum alveg ímyndað okkur að þeir myndu gera athugasemd við það ef dóttir mín notaði íslenska vegabréfið sitt þegar hún á amerískt vegabréf. Þá gæti grunað að hún væri eitthvað að reyna fara á bak við þá. Þeir sem hafa lent í úrillum amerískum landamæravörðum vita nákvæmlega hvað ég á við. Gæti sjálfur sagt ykkur sögur ljótar, en geri það ekki í þessum pistli. Brotlending á heimavelli Þegar við förum gegnum vegabréfaeftirlitið hér heima á leiðinni út gerðist svolítið óvænt. Ég fór reyndar vandræðalaust í gegn á mínu íslenska vegabréfi enda alíslenskur í alla staði. Dóttir mín þurfti að fara í aðra röð en ég, vegna þess að hún var með amerískt vegabréf. Hún flaug þó ekki eins mjúklega yfir íslensku landamærin eins og ég. Það má eiginlega segja að hún hafi brotlent á kvenkyns landamæraverði í vegabréfseftirlitinu. “Dagar þínir eru taldir!” Konan leit á amerískt vegabréf dóttur minnar og spurði hvort hún væri með íslenskt vegabréf. Dóttir mín segist eingöngu vera með ameríska vegabréfið sitt enda var það eina vegabréfið sem hún notaði við bókun ferðarinnar, báðar leiðir. Þá lætur konan fjögur orð flakka sem gleymast seint: „Dagar þínir eru taldir!“, og bætir við: ”Það verður fylgst með þér í Bandaríkjunum!“ Það er óhætt að segja að dóttur minni hafi brugðið við þetta, enda ekki á hverjum degi sem að þjónustuaðili fyrirtækis segi manni að maður sé dauðans matur! Ekki afbrotaferð Ég og dóttir mín vorum þó sammála um að það væri svo sem alveg í lagi þótt fylgst væri með okkur úti. Þetta var engin afbrotaferð sem við vorum að fara í. Ef að þessar skuggaverur sem landamæravörðurinn var að tala um vildi fylgjast með okkur heilsa upp á vini, fara á veitingahús og tónleika, þá var það allt í lagi okkar vegna. En þessi fjögur orð: „Dagar þínir eru taldir“, héldu þó áfram að bergmála í huga dóttur minnar. Það er óhætt að segja að það að fá eins konar dauðahótun frá íslenskum landamæraverði er ekki það fyrsta sem að íslenskur ríkisborgari á von á að fá í veganesti frá samborgurum sínum á heimavelli. Ljúf upplifun Þegar við loks komum til Bandaríkjanna kvað við allt annan tón hjá landamæravörðunum þar. Við fengum að fara í sömu röð í gegnum vegabréfaeftirlitið þar sem við erum feðgin að ferðast saman. Við rúlluðum í gegn á mettíma - eins og við værum á rúlluskautum. Það var enginn sem setti spurningu við það að íslensk dóttir mín notaði öðruvísi vegabréf en faðir hennar. Það eina sem skipti máli fyrir þá var að hún framvísaði því vegabréfi sem hún skráði sem ferðaskilríki þegar hún pantaði ferðina. Upplifunin við amerísku landamærin var einstaklega ljúf og vandkvæðalaus. Heimkoman Vikan var skemmtileg og sáum við enga skuggalega menn í svörtum bílum með sjónauka eða myndavélar á meðan á dvöl okkar stóð. En við vorum þó ekki alveg óhult enn. Íslenskir landamæraverðir voru með annað „tromp í erminni“.... Þegar við vorum lent hér heima lá leið okkar í gegnum íslenska vegabréfaeftirlitið á ný. Við máttum ekki fara í gegn á sama stað í þetta skiptið heldur. Ég flaug aftur í gegn með íslenska vegabréfið mitt. Það var hins vegar önnur landamæraverja sem tók á móti dóttur minni og ákvað að gera henni lífið leitt. Ég þurfti að bíða þó nokkra stund eftir henni á meðan sú einkennisklædda var að „bjóða hana velkomna heim“. Önnur hótun Enn var dóttir mín beðin um að sýna íslenska vegabréfið sitt. Dóttir mín gaf sömu svör og áður, enda var eins og áður sagði þessi stutta fram-og-til-baka vikuferð öll skráð og skjalfest með ameríska vegabréfi hennar. Þá sagði konan að ef dóttir mín hefði ekki samband við sýslumann sem skjótast gæti henni verið vísað úr landi innan nokkurra vikna! Dóttir mín kom vægast sagt skelkuð til mín eftir þessar móttökur íslensku landamæraverjunnar, dauðhrædd um að nú yrði henni bráðum hent úr landi. Margir draugar í fáum hornum Þessi ófagmannlega landamæravarsla er með öllu óásættanleg! Það virðist vera að íslensk yfirvöld séu farin að sjá fleiri drauga í okkar fáu hornum hérlendis en hin oft griðalausu bandarísku yfirvöld! Dóttir mín var með önnur hefðbundin og löggild íslensk skilríki til að sanna að hún er ekki föðurlandssvikari, glæpamaður eða ólöglegur innflytjandi. Þegar maður kaupir ferð og fer í öllu eftir kröfum þeim sem eru gerðar til manns í skráningar- og upplýsingaferlinu á netinu á maður ekki að vera niðurlægður í eigin landi og krafin um skilríki sem koma ferðinni ekkert við! Glufa í kerfinu Það er einhver brotalöm í ferli landamæravörslunnar sem greinilega gerir ekki ráð fyrir að íslenskir ríkisborgarar með búseturétt á Íslandi geti verið með tvöfaldan ríkisborgararétt án þess að lenda í útistöðum landamæraverði. Það er einhver glufa í kerfinu hérna. Ég hvet þá sem hafa yfirumsjón með landamæravörslu hérlendis að skoða þessi mál af fagmennsku og koma í veg fyrir að íslenskir ríkisborgarar finni sig óvelkomna og óörugga í eigin heimalandi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ívar Halldórsson Mest lesið Líf eftir afplánun Eva Sóley Kristjánsdóttir Skoðun Ég hef… Karólína Helga Símonardóttir Skoðun Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir Skoðun Hvers virði er starfsleyfið okkar? Eva Hauksdóttir,Katrín Sigurðardóttir,Laufey Elísabet Gissurardóttir,Steinunn Bergmann,Þóra Leósdóttir Skoðun Ákall til stjórnvalda - Ekki skattleggja útivist og áhugamál enn frekar Arnar Þór Hafsteinsson Skoðun Er kominn tími til að loka álverinu á Grundartanga og kísilverinu á Húsavík – fyrir framtíð íslands? Sigvaldi Einarsson Skoðun Fáni okkar allra Hörður Lárusson Skoðun Séríslensk hávaxtastefna Sigurjón Þórðarson Skoðun Bætum fleiri stólum við borðið Ingibjörg Lilja Þórmundsdóttir Skoðun Mér var sagt að þegja á meðan fréttatíminn var Haukur Brynjarsson Skoðun Skoðun Skoðun Skuggahliðar á þéttingu byggðar Þórarinn Hjaltason skrifar Skoðun Er ofbeldi gagnvart eldri borgurum vandamál á Íslandi? Björn Snæbjörnsson,Sigurður Ágúst Sigurðsson skrifar Skoðun Jöfn skipting skulda og eigna í sambúð Sævar Þór Jónsson skrifar Skoðun Samstaða - afl sem breytir samfélaginu Heiða Björg Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Er kominn tími til að loka álverinu á Grundartanga og kísilverinu á Húsavík – fyrir framtíð íslands? Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Ólögleg veðmálastarfsemi á Íslandi Hákon Skúlason skrifar Skoðun Bætum fleiri stólum við borðið Ingibjörg Lilja Þórmundsdóttir skrifar Skoðun Hvers virði er starfsleyfið okkar? Eva Hauksdóttir,Katrín Sigurðardóttir,Laufey Elísabet Gissurardóttir,Steinunn Bergmann,Þóra Leósdóttir skrifar Skoðun Pyrrosar sigur Helgi Tómasson skrifar Skoðun Ákall til stjórnvalda - Ekki skattleggja útivist og áhugamál enn frekar Arnar Þór Hafsteinsson skrifar Skoðun Mér var sagt að þegja á meðan fréttatíminn var Haukur Brynjarsson skrifar Skoðun Allt fyrir Brussel og Nató, hitt reddast einhvern veginn Davíð Bergmann skrifar Skoðun Forljót grá hús Hjalti Andrason skrifar Skoðun Líf eftir afplánun Eva Sóley Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Fáni okkar allra Hörður Lárusson skrifar Skoðun Séríslensk hávaxtastefna Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Leikur að lýðræðinu Ása Valdís Árnadóttir,Björn Kristinn Pálmarsson,Smári Bergmann Kolbeinsson skrifar Skoðun Ég hef… Karólína Helga Símonardóttir skrifar Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar Skoðun Er yfirvöldum alveg sama um fólk á bifhjólum? Njáll Gunnlaugsson skrifar Skoðun Ekki mamman í hópnum - leiðtoginn í hópnum Katrín Ásta Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Rannsóknarnefnd styrjalda Gunnar Einarsson skrifar Skoðun Börn eiga ekki heima í fangelsi Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Aðförin að einkabílnum eða bara meira frelsi? Kristín Hrefna Halldórsdóttir skrifar Skoðun Kvöld sem er ekki bara fyrir börnin Alicja Lei skrifar Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar Skoðun Málið er dautt (A Modest Proposal) skrifar Skoðun Femínísk utanríkisstefna: aukin samstaða og aðgerðir Guillaume Bazard skrifar Skoðun Hagsmunir flugrekstrar á Íslandi eru miklir Jóhannes Bjarni Guðmundsson skrifar Sjá meira
Hvað er eiginlega að?! Hvernig má það vera að íslenskur háskólamenntaður ríkisborgari sem er búsettur á Íslandi, í fullri vinnu sem hugbúnaðarverkfræðingur og hefur búið í íslensku samfélagi í 18 ár ásamt íslenskri fjölskyldu sinni fái hótanir á heimavelli; annars vegar hálfgerða dauðahótun á leið úr landi og hins vegar hótun um brottvísun úr landi við heimkomu frá Bandaríkjunum?!Ferðin út Ég fór í vikuferð til Bandaríkjanna um daginn með 22 ára gamalli dóttur minni. Hún er fædd í Bandaríkjunum en er bæði með íslenskt og amerískt vegabréf og hefur verið búsett hér frá árinu 2000. Þegar við bókuðum ferðina okkar notaði hún bandaríska vegabréfið sitt við bókun hennar. Af gefinni reynslu vil ég meina að það sé öruggara fyrir amerískan ríkisborgara á leið til Bandaríkjanna að nota ameríska vegabréfið sitt – svona til að forðast óþarfa yfirheyrslur frá amerískum landamæravörðum. Þeir eru miserfiðir og við gátum alveg ímyndað okkur að þeir myndu gera athugasemd við það ef dóttir mín notaði íslenska vegabréfið sitt þegar hún á amerískt vegabréf. Þá gæti grunað að hún væri eitthvað að reyna fara á bak við þá. Þeir sem hafa lent í úrillum amerískum landamæravörðum vita nákvæmlega hvað ég á við. Gæti sjálfur sagt ykkur sögur ljótar, en geri það ekki í þessum pistli. Brotlending á heimavelli Þegar við förum gegnum vegabréfaeftirlitið hér heima á leiðinni út gerðist svolítið óvænt. Ég fór reyndar vandræðalaust í gegn á mínu íslenska vegabréfi enda alíslenskur í alla staði. Dóttir mín þurfti að fara í aðra röð en ég, vegna þess að hún var með amerískt vegabréf. Hún flaug þó ekki eins mjúklega yfir íslensku landamærin eins og ég. Það má eiginlega segja að hún hafi brotlent á kvenkyns landamæraverði í vegabréfseftirlitinu. “Dagar þínir eru taldir!” Konan leit á amerískt vegabréf dóttur minnar og spurði hvort hún væri með íslenskt vegabréf. Dóttir mín segist eingöngu vera með ameríska vegabréfið sitt enda var það eina vegabréfið sem hún notaði við bókun ferðarinnar, báðar leiðir. Þá lætur konan fjögur orð flakka sem gleymast seint: „Dagar þínir eru taldir!“, og bætir við: ”Það verður fylgst með þér í Bandaríkjunum!“ Það er óhætt að segja að dóttur minni hafi brugðið við þetta, enda ekki á hverjum degi sem að þjónustuaðili fyrirtækis segi manni að maður sé dauðans matur! Ekki afbrotaferð Ég og dóttir mín vorum þó sammála um að það væri svo sem alveg í lagi þótt fylgst væri með okkur úti. Þetta var engin afbrotaferð sem við vorum að fara í. Ef að þessar skuggaverur sem landamæravörðurinn var að tala um vildi fylgjast með okkur heilsa upp á vini, fara á veitingahús og tónleika, þá var það allt í lagi okkar vegna. En þessi fjögur orð: „Dagar þínir eru taldir“, héldu þó áfram að bergmála í huga dóttur minnar. Það er óhætt að segja að það að fá eins konar dauðahótun frá íslenskum landamæraverði er ekki það fyrsta sem að íslenskur ríkisborgari á von á að fá í veganesti frá samborgurum sínum á heimavelli. Ljúf upplifun Þegar við loks komum til Bandaríkjanna kvað við allt annan tón hjá landamæravörðunum þar. Við fengum að fara í sömu röð í gegnum vegabréfaeftirlitið þar sem við erum feðgin að ferðast saman. Við rúlluðum í gegn á mettíma - eins og við værum á rúlluskautum. Það var enginn sem setti spurningu við það að íslensk dóttir mín notaði öðruvísi vegabréf en faðir hennar. Það eina sem skipti máli fyrir þá var að hún framvísaði því vegabréfi sem hún skráði sem ferðaskilríki þegar hún pantaði ferðina. Upplifunin við amerísku landamærin var einstaklega ljúf og vandkvæðalaus. Heimkoman Vikan var skemmtileg og sáum við enga skuggalega menn í svörtum bílum með sjónauka eða myndavélar á meðan á dvöl okkar stóð. En við vorum þó ekki alveg óhult enn. Íslenskir landamæraverðir voru með annað „tromp í erminni“.... Þegar við vorum lent hér heima lá leið okkar í gegnum íslenska vegabréfaeftirlitið á ný. Við máttum ekki fara í gegn á sama stað í þetta skiptið heldur. Ég flaug aftur í gegn með íslenska vegabréfið mitt. Það var hins vegar önnur landamæraverja sem tók á móti dóttur minni og ákvað að gera henni lífið leitt. Ég þurfti að bíða þó nokkra stund eftir henni á meðan sú einkennisklædda var að „bjóða hana velkomna heim“. Önnur hótun Enn var dóttir mín beðin um að sýna íslenska vegabréfið sitt. Dóttir mín gaf sömu svör og áður, enda var eins og áður sagði þessi stutta fram-og-til-baka vikuferð öll skráð og skjalfest með ameríska vegabréfi hennar. Þá sagði konan að ef dóttir mín hefði ekki samband við sýslumann sem skjótast gæti henni verið vísað úr landi innan nokkurra vikna! Dóttir mín kom vægast sagt skelkuð til mín eftir þessar móttökur íslensku landamæraverjunnar, dauðhrædd um að nú yrði henni bráðum hent úr landi. Margir draugar í fáum hornum Þessi ófagmannlega landamæravarsla er með öllu óásættanleg! Það virðist vera að íslensk yfirvöld séu farin að sjá fleiri drauga í okkar fáu hornum hérlendis en hin oft griðalausu bandarísku yfirvöld! Dóttir mín var með önnur hefðbundin og löggild íslensk skilríki til að sanna að hún er ekki föðurlandssvikari, glæpamaður eða ólöglegur innflytjandi. Þegar maður kaupir ferð og fer í öllu eftir kröfum þeim sem eru gerðar til manns í skráningar- og upplýsingaferlinu á netinu á maður ekki að vera niðurlægður í eigin landi og krafin um skilríki sem koma ferðinni ekkert við! Glufa í kerfinu Það er einhver brotalöm í ferli landamæravörslunnar sem greinilega gerir ekki ráð fyrir að íslenskir ríkisborgarar með búseturétt á Íslandi geti verið með tvöfaldan ríkisborgararétt án þess að lenda í útistöðum landamæraverði. Það er einhver glufa í kerfinu hérna. Ég hvet þá sem hafa yfirumsjón með landamæravörslu hérlendis að skoða þessi mál af fagmennsku og koma í veg fyrir að íslenskir ríkisborgarar finni sig óvelkomna og óörugga í eigin heimalandi.
Hvers virði er starfsleyfið okkar? Eva Hauksdóttir,Katrín Sigurðardóttir,Laufey Elísabet Gissurardóttir,Steinunn Bergmann,Þóra Leósdóttir Skoðun
Ákall til stjórnvalda - Ekki skattleggja útivist og áhugamál enn frekar Arnar Þór Hafsteinsson Skoðun
Er kominn tími til að loka álverinu á Grundartanga og kísilverinu á Húsavík – fyrir framtíð íslands? Sigvaldi Einarsson Skoðun
Skoðun Er ofbeldi gagnvart eldri borgurum vandamál á Íslandi? Björn Snæbjörnsson,Sigurður Ágúst Sigurðsson skrifar
Skoðun Er kominn tími til að loka álverinu á Grundartanga og kísilverinu á Húsavík – fyrir framtíð íslands? Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Hvers virði er starfsleyfið okkar? Eva Hauksdóttir,Katrín Sigurðardóttir,Laufey Elísabet Gissurardóttir,Steinunn Bergmann,Þóra Leósdóttir skrifar
Skoðun Ákall til stjórnvalda - Ekki skattleggja útivist og áhugamál enn frekar Arnar Þór Hafsteinsson skrifar
Skoðun Leikur að lýðræðinu Ása Valdís Árnadóttir,Björn Kristinn Pálmarsson,Smári Bergmann Kolbeinsson skrifar
Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar
Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar
Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar
Hvers virði er starfsleyfið okkar? Eva Hauksdóttir,Katrín Sigurðardóttir,Laufey Elísabet Gissurardóttir,Steinunn Bergmann,Þóra Leósdóttir Skoðun
Ákall til stjórnvalda - Ekki skattleggja útivist og áhugamál enn frekar Arnar Þór Hafsteinsson Skoðun
Er kominn tími til að loka álverinu á Grundartanga og kísilverinu á Húsavík – fyrir framtíð íslands? Sigvaldi Einarsson Skoðun