Friðarjól María Bjarnadóttir skrifar 22. desember 2017 07:00 Mér finnst óskin um frið og farsæld sú allra fallegasta. Ég reyni að hafa hana með á þeim jólakortum sem þó tekst að senda af heimilinu og sendi hana af heilum hug. Ég vildi óska þess að við ættum öll frið; bæði í hjartanu og gagnvart öðru fólki, aðstæðum og reynslu okkar. Það væri líka óskandi að ósk um alheimsfrið væri ekki álitin óraunhæf vænting fegurðardrottninga, heldur markmið sem þjóðir heims gætu sameinast um. Þó að það hafi oft reynt á íslenska þjóð höfum við ekki staðið í stríði og átökum með sama hætti og mörg önnur ríki. Okkar borgarastyrjaldir voru háðar á tíma fornsagna og þrátt fyrir vasklega framgöngu Landhelgisgæslunnar gegn breskum veiðiþjófum verður Þorskastríðið seint talið með helstu hernaðarátökum heimssögunnar. Herleysið hér gerir það að verkum að það hangir ekki yfir íslensku samfélagi ótti um að unga fólkið verði sent í átök til að drepa og hugsanlega deyja fyrir málstað sem það tengir missterkt við. Það gerir það líka að verkum að okkar sameiginlegu sjóðir fara ekki í að byggja upp kerfi og innviði sem mótast af hernaði og átökum. Friður er undirstaða hagsældar. Þó svo að stjórnvöld taki þátt í að fjármagna starfsemi NATO, hefur það allt önnur áhrif á samfélagsgerðina en að reka her. Friðurinn hér er þó hvorki lögmál né ótakmörkuð náttúruauðlind. Hann er brothættur og það þarf að gæta hans. Í þeim efnum er, eins og með svo margt annað, oft gott að byrja hjá sjálfum sér. Ég tek því undir með Pálma Gunnarssyni, óska illsku og hatri burt og vona innilega að það sé inn með gleði og frið hjá okkur öllum. Höfundur er pistlahöfundur Fréttablaðsins. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu María Bjarnadóttir Mest lesið Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Ölmusuhagkerfið Unnur Rán Reynisdóttir Skoðun Eru vaxtarmörkin vandinn? Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Fyrirmyndarstjórn Viðreisnar og Samfylkingar á Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Búum til „vandamál“ – leysum það með samræmdum prófum Árelía Eydís Guðmundsdóttir Skoðun
Mér finnst óskin um frið og farsæld sú allra fallegasta. Ég reyni að hafa hana með á þeim jólakortum sem þó tekst að senda af heimilinu og sendi hana af heilum hug. Ég vildi óska þess að við ættum öll frið; bæði í hjartanu og gagnvart öðru fólki, aðstæðum og reynslu okkar. Það væri líka óskandi að ósk um alheimsfrið væri ekki álitin óraunhæf vænting fegurðardrottninga, heldur markmið sem þjóðir heims gætu sameinast um. Þó að það hafi oft reynt á íslenska þjóð höfum við ekki staðið í stríði og átökum með sama hætti og mörg önnur ríki. Okkar borgarastyrjaldir voru háðar á tíma fornsagna og þrátt fyrir vasklega framgöngu Landhelgisgæslunnar gegn breskum veiðiþjófum verður Þorskastríðið seint talið með helstu hernaðarátökum heimssögunnar. Herleysið hér gerir það að verkum að það hangir ekki yfir íslensku samfélagi ótti um að unga fólkið verði sent í átök til að drepa og hugsanlega deyja fyrir málstað sem það tengir missterkt við. Það gerir það líka að verkum að okkar sameiginlegu sjóðir fara ekki í að byggja upp kerfi og innviði sem mótast af hernaði og átökum. Friður er undirstaða hagsældar. Þó svo að stjórnvöld taki þátt í að fjármagna starfsemi NATO, hefur það allt önnur áhrif á samfélagsgerðina en að reka her. Friðurinn hér er þó hvorki lögmál né ótakmörkuð náttúruauðlind. Hann er brothættur og það þarf að gæta hans. Í þeim efnum er, eins og með svo margt annað, oft gott að byrja hjá sjálfum sér. Ég tek því undir með Pálma Gunnarssyni, óska illsku og hatri burt og vona innilega að það sé inn með gleði og frið hjá okkur öllum. Höfundur er pistlahöfundur Fréttablaðsins.