Virðing með varalit Hildur Björnsdóttir skrifar 1. júlí 2016 07:00 Fyrir fáeinum árum sótti ég námskeið til öflunar lögmannsréttinda. Hluti námskeiðsins var leiðsögn í framsögu. Þátttakendum var gert að flytja stutta tölu og sæta gagnrýni fyrir frammistöðuna. Ég gleymi gagnrýninni seint. Hún sneri ekki að framsögu. Hún sneri að einhverju allt öðru. „Ef þú vilt að einhver taki þig alvarlega verður þú að breytast“, sagði leiðbeinandinn. Ég yrði að hætta að daðra við áheyrendur. Ég yrði að klæða mig öðruvísi. Fela hárið. Sleppa varalitnum. Skilaboðin voru skýr. Ef ég vildi öðlast virðingu kollega minna yrði ég að breyta útliti mínu. Ég skyldi verða meira eins og karlmaður. Ég þekki unga konu sem lauk nýverið gráðu í byggingaverkfræði. Á námsárunum sat hún fyrir í kynningarblaði deildarinnar. Hún var þar mynduð við vegamælingar. Konan mætti til myndatökunnar íklædd pels. Það þótti óviðeigandi. Verkfræðingar klæðast auðvitað ekki pels. Hún var umsvifalaust færð í úlpu í yfirstærð. Konur hafa rutt sér til rúms á vinnumarkaði síðustu áratugi. Þær hafa sannað það sem sjálfsagt er – að þær eru engu síðri starfskraftur en karlmenn. Þetta vita flestir. Einhverjir virðast þó enn telja útlit, sem frekar einkennir kvenmenn, draga úr trúverðugleika. Þær einar öðlist virðingu sem líkist hvað mest körlum. Í barnæsku var bleikur í uppáhaldi. Ég klæddist helst eingöngu blúndukjólum. Ég ætlaði að verða forsætisráðherra. Aldrei kom mér til hugar að þetta þrennt ætti ekki samleið. Enda væri það fráleitt. Klæði skilgreina ekki gáfnafar. Útlit skilgreinir ekki hæfileika – og eitt útilokar ekki annað.Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Hildur Björnsdóttir Mest lesið Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson Skoðun Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ Skoðun Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift Skoðun Miðjumoð í húsnæðismálum og áróður Viðskiptaráðs Jón Ferdínand Estherarson,Unnur Rán Reynisdóttir,Arnar Páll Gunnlaugsson Skoðun Raunir ríka fólksins og bænir þess Jónas Yngvi Ásgrímsson Skoðun Þjóð sem lætur kyrrt liggja? Magnús Árni Skjöld Magnússon Skoðun Talið við okkur áður en þið talið um okkur Ian McDonald Skoðun Óður til Sigga sjéní Ingvi Þór Georgsson Skoðun Umbætur í innkaupum hins opinbera á upplýsingatækni Lilja Björk Guðmundsdóttir Skoðun
Fyrir fáeinum árum sótti ég námskeið til öflunar lögmannsréttinda. Hluti námskeiðsins var leiðsögn í framsögu. Þátttakendum var gert að flytja stutta tölu og sæta gagnrýni fyrir frammistöðuna. Ég gleymi gagnrýninni seint. Hún sneri ekki að framsögu. Hún sneri að einhverju allt öðru. „Ef þú vilt að einhver taki þig alvarlega verður þú að breytast“, sagði leiðbeinandinn. Ég yrði að hætta að daðra við áheyrendur. Ég yrði að klæða mig öðruvísi. Fela hárið. Sleppa varalitnum. Skilaboðin voru skýr. Ef ég vildi öðlast virðingu kollega minna yrði ég að breyta útliti mínu. Ég skyldi verða meira eins og karlmaður. Ég þekki unga konu sem lauk nýverið gráðu í byggingaverkfræði. Á námsárunum sat hún fyrir í kynningarblaði deildarinnar. Hún var þar mynduð við vegamælingar. Konan mætti til myndatökunnar íklædd pels. Það þótti óviðeigandi. Verkfræðingar klæðast auðvitað ekki pels. Hún var umsvifalaust færð í úlpu í yfirstærð. Konur hafa rutt sér til rúms á vinnumarkaði síðustu áratugi. Þær hafa sannað það sem sjálfsagt er – að þær eru engu síðri starfskraftur en karlmenn. Þetta vita flestir. Einhverjir virðast þó enn telja útlit, sem frekar einkennir kvenmenn, draga úr trúverðugleika. Þær einar öðlist virðingu sem líkist hvað mest körlum. Í barnæsku var bleikur í uppáhaldi. Ég klæddist helst eingöngu blúndukjólum. Ég ætlaði að verða forsætisráðherra. Aldrei kom mér til hugar að þetta þrennt ætti ekki samleið. Enda væri það fráleitt. Klæði skilgreina ekki gáfnafar. Útlit skilgreinir ekki hæfileika – og eitt útilokar ekki annað.Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu.
Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ Skoðun
Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift Skoðun
Miðjumoð í húsnæðismálum og áróður Viðskiptaráðs Jón Ferdínand Estherarson,Unnur Rán Reynisdóttir,Arnar Páll Gunnlaugsson Skoðun
Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ Skoðun
Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift Skoðun
Miðjumoð í húsnæðismálum og áróður Viðskiptaráðs Jón Ferdínand Estherarson,Unnur Rán Reynisdóttir,Arnar Páll Gunnlaugsson Skoðun