Húðflúr í sólinni Óttar Guðmundsson skrifar 4. júní 2016 07:00 Sólin skín í heiði hér í Svíþjóð. Allir útiveitingastaðir eru fullir af háværu fólki sem drekkur bjór og pírir augun framan í heiminn. Flestir eru léttklæddir, karlarnir á hlýrabolum og konurnar í stuttbuxum og litaglöðum bolum eða blússum. Hvert sem litið er blasir við bert hold og dulið húðflúr vaknar til lífs. Á uppeldisárum mínum var húðflúr einkamál sjómanna. Þeir sigldu til ókunnra hafnarborga þar sem húðflúrarar teiknuðu myndir á upphandleggi og bringu. Legsteinn með áletruninni “Sailors grave” eða hjarta með ör sem á var skrifað mamma eða nafn einhverrar kærustu, voru vinsælustu mótífin. Smám saman náðu húðflúrin almennri útbreiðslu. Þau urðu tískufyrirbæri og fjölmargir létu skreyta líkama sinn með myndum og táknum. Það er skemmtilegt að virða fyrir sér allt þetta sænska húðflúr sem birtist í sólskininu. Öll tíska er barn síns tíma, það sem er hipp og kúl í dag er yfirgengilega hallærislegt á morgun. Sjómaður með mynd af legsteini á upphandleggnum líkist manni á sauðskinnsskóm innan um nútímafólk. Miðaldra kona með húskúpu framan á lærinu er eins og tímaskekkja á veitingastaðnum. Alls konar kínversk tákn, sem enginn veit hvað þýða, minna á tískubylgju sem gengin er yfir. Vandamál húðflúrsins er varanleikinn. Það er erfitt að laga það og nánast útilokað að ná því af sér. Öll tíska breytist sem gerir þessi gömlu húðflúr svo sorgleg og gamaldags. Þau gera engan mann glaðan nema kannski húðlæknana sem þéna mikla peninga á leisertækjum sínum við að eyða eða má burt myndir sem einu sinni voru toppurinn á tilverunni. Tattúið hefur tilhneigingu til að eldast illa og verða smám saman sýnileg og varanleg áminning um gömul bernskubrek. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Óttar Guðmundsson Mest lesið Rekin út fyrir að vera kennari Álfhildur Leifsdóttir Skoðun Það sem má alls ekki tala um... Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Börn laga ekki beinbrot Katrín Sigríður J. Steingrímsdóttir Skoðun Ert þú áhorfandi ofbeldis? Carmen Maja Valencia Skoðun Fimmtíu og sex Sigmar Guðmundsson Skoðun Er þetta sanngjarnt? Sigríður Clausen Skoðun Niðurskurðurinn sem enginn bað um Halla Gunnarsdóttir Skoðun Það er dýrt að reka ríkissjóð alltaf á yfirdrætti Þórður Snær Júlíusson Skoðun Fjöleignarhús og vátryggingar Jónína Þórdís Karlsdóttir Skoðun Lenda menn í fangelsi eftir misheppnaða skólagöngu? Elinóra Inga Sigurðardóttir Skoðun
Sólin skín í heiði hér í Svíþjóð. Allir útiveitingastaðir eru fullir af háværu fólki sem drekkur bjór og pírir augun framan í heiminn. Flestir eru léttklæddir, karlarnir á hlýrabolum og konurnar í stuttbuxum og litaglöðum bolum eða blússum. Hvert sem litið er blasir við bert hold og dulið húðflúr vaknar til lífs. Á uppeldisárum mínum var húðflúr einkamál sjómanna. Þeir sigldu til ókunnra hafnarborga þar sem húðflúrarar teiknuðu myndir á upphandleggi og bringu. Legsteinn með áletruninni “Sailors grave” eða hjarta með ör sem á var skrifað mamma eða nafn einhverrar kærustu, voru vinsælustu mótífin. Smám saman náðu húðflúrin almennri útbreiðslu. Þau urðu tískufyrirbæri og fjölmargir létu skreyta líkama sinn með myndum og táknum. Það er skemmtilegt að virða fyrir sér allt þetta sænska húðflúr sem birtist í sólskininu. Öll tíska er barn síns tíma, það sem er hipp og kúl í dag er yfirgengilega hallærislegt á morgun. Sjómaður með mynd af legsteini á upphandleggnum líkist manni á sauðskinnsskóm innan um nútímafólk. Miðaldra kona með húskúpu framan á lærinu er eins og tímaskekkja á veitingastaðnum. Alls konar kínversk tákn, sem enginn veit hvað þýða, minna á tískubylgju sem gengin er yfir. Vandamál húðflúrsins er varanleikinn. Það er erfitt að laga það og nánast útilokað að ná því af sér. Öll tíska breytist sem gerir þessi gömlu húðflúr svo sorgleg og gamaldags. Þau gera engan mann glaðan nema kannski húðlæknana sem þéna mikla peninga á leisertækjum sínum við að eyða eða má burt myndir sem einu sinni voru toppurinn á tilverunni. Tattúið hefur tilhneigingu til að eldast illa og verða smám saman sýnileg og varanleg áminning um gömul bernskubrek.