Leikjavísir

Barist á götum New York

Kjartan Hreinn Njálsson skrifar
Á yfirborðinu er The Division ákaflega fallegur og heillandi skotleikur. Spilarinn þræðir auðar götur New York-borgar og tekst á við afleiðingar skelfilegrar farsóttar sem hryðjuverkamenn leystu úr læðingi. The Division er taktískur, þriðju persónu skotleikur sem byggir á loforði Ubisoft um risavaxinn leikvöll spilara og langa, lífræna framvindu sem knúin er áfram af löngunni eftir sífellt betri tækjum, tólum og búnaði.

Þetta er þó aðeins yfirborðið, því eins og með svo marga leiki frá Ubisoft þá er The Division hrjáður tæknilegum göllum sem í besta falli gera leikinn þreytandi en í versta falli óspilanlegan.

Sjálf spilunin er þokkaleg og sögusviðið er sannarlega heillandi en Ubisoft tekst ekki að innleiða spunaspil (RPG) í anda Destiny eða WoW í sögusvið sem byggir á raunheimi. Áherslurnar fara ekki vel saman og togstreitan er hvergi sjáanlegri en þegar það tekur nokkur magasín að fella grímuklæddan gaur í hettupeysu að nafni Brian.

Þrátt fyrir áhersluna á fjölspilun gerir The Division ekki þá kröfu á spilara að taka höndum saman við aðra. Spilarinn getur hreinsað New York af óeirðaseggjum einsamall en undir vélarhlífinni er gríðarlega vel heppnað fjölspilunarkerfi sem snertir í raun alla fleti leiksins.

Spilarinn upprætir ólíkar fylkingar skúrka sem freista þess að hagnast á óðagotinu í borginni. Þrátt fyrir það breytist lítið. Eina úrræði spilarans til að bæta líf borgarbúa virðist vera að taka í gikkinn nógu oft.

Í grunninn er The Division þokkalegur skotleikur en spunaspilið og fjölspilunin þvælist oft á tíðum fyrir. The Division er langtíma verkefni og fyrstu viðbætur við leikinn hafa þegar komið út og gert spilunina fágaðri. Enn skortir þó á jafnvægi milli skotgleðinnar og spunans.






Fleiri fréttir

Sjá meira


×