Leitin að fullkomna pottinum Kolbeinn Tumi Daðason skrifar 10. febrúar 2016 07:00 Varla er hægt að finna pláss á landinu þar sem sundlaug er ekki að finna. Hana má nýta til að eiga góðar leikstundir með krökkunum, slaka á í beinu framhaldi af útihlaupi eða líkamsræktartíma og svo er heimsókn í gufuna einhver besti þynnkubani sem fyrir finnst. Klukkutíma blundur í framhaldinu toppar svo allt. Já, svo má víst líka synda í laugunum. Margar laugar eiga sér langa sögu eins og Sundhöllin í Reykjavík, sem brátt verður að túristagildru dauðans með glæsilegu útivistarsvæði. Aðrar yngri á borð við Álftaneslaug og Lágafellslaug eru nánast vatnsskemmtigarðar með öllum sínum rennibrautum og öldulaug. Nánast alls staðar er boðið upp á gufubað, víða er sauna, heitir pottar með hitastigi við allra hæfi og nú líka kaldir pottar fyrir þá hörðustu. Sjálfur er ég nýbyrjaður á skriðsundsnámskeiði sem gæti breytt sundlaugahegðun minni en hingað til hef ég varið 95 prósent heimsókna minna í heitum pottum. Kann ég þá sérstaklega vel við að liggja flatur í svonefndum diskum eða vaðlaugum sem er víða að finna og fara yfir málin með vinunum. Hins vegar eiga allir slíkir pottar sem ég hef prófað á landinu það sameiginlegt að hinn fullkomna líkamsstaða finnst aldrei þrátt fyrir mikla leit. Svo virðist sem hönnuðir þessara tegunda lauga hafi vanrækt þennan þátt. Það bara hlýtur að vera til hin fullkomna hönnun þar sem þú getur legið á bakinu, höfðinu líður vel, axlirnar eru ofan í heitu vatninu og þú rennur ekki úr stöðu þinni þannig að hausinn fer undir yfirborð vatnsins. Þegar hinn fullkomni diskur hefur verið hannaður þá verð ég fastagestur í viðkomandi laug. Skiptir þá engu þótt þá laug verði að finna á Kópaskeri. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kolbeinn Tumi Daðason Mest lesið Rekin út fyrir að vera kennari Álfhildur Leifsdóttir Skoðun Það sem má alls ekki tala um... Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Börn laga ekki beinbrot Katrín Sigríður J. Steingrímsdóttir Skoðun Ert þú áhorfandi ofbeldis? Carmen Maja Valencia Skoðun Fimmtíu og sex Sigmar Guðmundsson Skoðun Er þetta sanngjarnt? Sigríður Clausen Skoðun Niðurskurðurinn sem enginn bað um Halla Gunnarsdóttir Skoðun Það er dýrt að reka ríkissjóð alltaf á yfirdrætti Þórður Snær Júlíusson Skoðun Fjöleignarhús og vátryggingar Jónína Þórdís Karlsdóttir Skoðun Lenda menn í fangelsi eftir misheppnaða skólagöngu? Elinóra Inga Sigurðardóttir Skoðun
Varla er hægt að finna pláss á landinu þar sem sundlaug er ekki að finna. Hana má nýta til að eiga góðar leikstundir með krökkunum, slaka á í beinu framhaldi af útihlaupi eða líkamsræktartíma og svo er heimsókn í gufuna einhver besti þynnkubani sem fyrir finnst. Klukkutíma blundur í framhaldinu toppar svo allt. Já, svo má víst líka synda í laugunum. Margar laugar eiga sér langa sögu eins og Sundhöllin í Reykjavík, sem brátt verður að túristagildru dauðans með glæsilegu útivistarsvæði. Aðrar yngri á borð við Álftaneslaug og Lágafellslaug eru nánast vatnsskemmtigarðar með öllum sínum rennibrautum og öldulaug. Nánast alls staðar er boðið upp á gufubað, víða er sauna, heitir pottar með hitastigi við allra hæfi og nú líka kaldir pottar fyrir þá hörðustu. Sjálfur er ég nýbyrjaður á skriðsundsnámskeiði sem gæti breytt sundlaugahegðun minni en hingað til hef ég varið 95 prósent heimsókna minna í heitum pottum. Kann ég þá sérstaklega vel við að liggja flatur í svonefndum diskum eða vaðlaugum sem er víða að finna og fara yfir málin með vinunum. Hins vegar eiga allir slíkir pottar sem ég hef prófað á landinu það sameiginlegt að hinn fullkomna líkamsstaða finnst aldrei þrátt fyrir mikla leit. Svo virðist sem hönnuðir þessara tegunda lauga hafi vanrækt þennan þátt. Það bara hlýtur að vera til hin fullkomna hönnun þar sem þú getur legið á bakinu, höfðinu líður vel, axlirnar eru ofan í heitu vatninu og þú rennur ekki úr stöðu þinni þannig að hausinn fer undir yfirborð vatnsins. Þegar hinn fullkomni diskur hefur verið hannaður þá verð ég fastagestur í viðkomandi laug. Skiptir þá engu þótt þá laug verði að finna á Kópaskeri.