Frelsið er yndislegt Frosti Logason skrifar 9. apríl 2015 07:00 Ég er einn af þeim sem hafa alltaf verið frekar vísindalega þenkjandi um leið og ég hef ekki átt mikla samleið með hugmyndum sem byggjast á blindri trú á hið yfirnáttúrulega. Það hefur þó ekki þýtt að ég afneiti öllum andlegum málum enda er það mín skoðun að slík mál heyri fyrst og fremst undir leikfimi hugans og falli því síður undir kreddukenndar hugmyndir rykfallinna trúarbragða. Lengi vel hef ég verið áhugasamur um margs konar austrænar hugleiðsluaðferðir og hugmyndir án þess þó að hafa kynnt mér hvernig þær í raun og veru virka og hvað þær hafa upp á að bjóða. Þó hef ég sótt reglulega hugleiðslufundi og meira að segja tekið þátt í einni hugleiðsluhelgi. Þá var ég lokaður af á afviknum stað úti í sveit ásamt áhugaverðum hópi fólks sem skartaði misjafnlega miklu af slöngulokkakrullum, kyrjaði möntrur og slafraði í sig alls kyns grænmetisréttum í öll mál. Það var áhugavert. En vandamál mitt lengst framan var að ég gaf mér alltaf kolrangar forsendur fyrir því hvað það í raun og veru er að stunda hugleiðslu. Ég gerði mér grein fyrir að best væri að sitja með beint bakið, krossleggja lappirnar og fylgjast svo með andardrættinum dragast inn og út þangað til andinn helltist yfir mig og ég yrði eins og góð íslensk pylsa. Einn með öllu. En þá hófst miskilningurinn. Ég fór nefnilega að hugleiða allt milli himins og jarðar. Hvað ætti að vera í matinn í kvöld, af hverju Sigmundur Davíð og Hanna Birna væru með vinsælli Facebook-síður en X-ið 977 eða hvers konar bjánar það væru sem sáu eitthvað kynferðislegt út úr Free the Nipple-átakinu. Nýverið var mér svo loksins bent á að hugleiðsla gengur ekki út á að hugleiða hlutina heldur hið gagnstæða. Hugleiðsla þegar hún heppnast vel kúplar mig út úr því hugsanaflóði sem ég er að drukkna í á degi hverjum, frá morgni til kvölds. Hugsunum sem ef væri útvarpað á meðal almennings kæmu mér hæglega inn á lokaða stofnun og lyklinum hent á eftir. Þessi uppgötvun færði mér langþráð frelsi og það er innan seilingar fyrir alla. Væmið, en yndislegt ekki satt? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Frosti Logason Mest lesið Rekin út fyrir að vera kennari Álfhildur Leifsdóttir Skoðun Börn laga ekki beinbrot Katrín Sigríður J. Steingrímsdóttir Skoðun Fimmtíu og sex Sigmar Guðmundsson Skoðun Slæm stjórnsýsla heilbrigðismála - dauðans alvara Markús Ingólfur Eiríksson Skoðun Eldra fólk á betra skilið Sigurjón Þórðarson Skoðun Sá „óháði“ kemur til byggða Kristinn Karl Brynjarsson Skoðun Vegið að framtíð ungs vísindafólks á Íslandi Katrín Möller,Svava Dögg Jónsdóttir Skoðun Lögreglumenn samningslausir mánuðum saman og án verkfallsréttar Fjölnir Sæmundsson Skoðun Síðasti naglinn í borginni Björg Eva Erlendsdóttir,Gunnar Hersveinn Skoðun Fólk eða fífl? Anna Gunndís Guðmundsdóttir Skoðun
Ég er einn af þeim sem hafa alltaf verið frekar vísindalega þenkjandi um leið og ég hef ekki átt mikla samleið með hugmyndum sem byggjast á blindri trú á hið yfirnáttúrulega. Það hefur þó ekki þýtt að ég afneiti öllum andlegum málum enda er það mín skoðun að slík mál heyri fyrst og fremst undir leikfimi hugans og falli því síður undir kreddukenndar hugmyndir rykfallinna trúarbragða. Lengi vel hef ég verið áhugasamur um margs konar austrænar hugleiðsluaðferðir og hugmyndir án þess þó að hafa kynnt mér hvernig þær í raun og veru virka og hvað þær hafa upp á að bjóða. Þó hef ég sótt reglulega hugleiðslufundi og meira að segja tekið þátt í einni hugleiðsluhelgi. Þá var ég lokaður af á afviknum stað úti í sveit ásamt áhugaverðum hópi fólks sem skartaði misjafnlega miklu af slöngulokkakrullum, kyrjaði möntrur og slafraði í sig alls kyns grænmetisréttum í öll mál. Það var áhugavert. En vandamál mitt lengst framan var að ég gaf mér alltaf kolrangar forsendur fyrir því hvað það í raun og veru er að stunda hugleiðslu. Ég gerði mér grein fyrir að best væri að sitja með beint bakið, krossleggja lappirnar og fylgjast svo með andardrættinum dragast inn og út þangað til andinn helltist yfir mig og ég yrði eins og góð íslensk pylsa. Einn með öllu. En þá hófst miskilningurinn. Ég fór nefnilega að hugleiða allt milli himins og jarðar. Hvað ætti að vera í matinn í kvöld, af hverju Sigmundur Davíð og Hanna Birna væru með vinsælli Facebook-síður en X-ið 977 eða hvers konar bjánar það væru sem sáu eitthvað kynferðislegt út úr Free the Nipple-átakinu. Nýverið var mér svo loksins bent á að hugleiðsla gengur ekki út á að hugleiða hlutina heldur hið gagnstæða. Hugleiðsla þegar hún heppnast vel kúplar mig út úr því hugsanaflóði sem ég er að drukkna í á degi hverjum, frá morgni til kvölds. Hugsunum sem ef væri útvarpað á meðal almennings kæmu mér hæglega inn á lokaða stofnun og lyklinum hent á eftir. Þessi uppgötvun færði mér langþráð frelsi og það er innan seilingar fyrir alla. Væmið, en yndislegt ekki satt?