Grátt í höllinni Birta Björnsdóttir skrifar 23. október 2015 07:00 Málefni flóttamanna og innflytjenda eru í algleymingi og stór hluti umræðunnar snýst um hvernig búa megi í haginn til þess að þeim sem náðarsamlegast fá hingað að flytja líði vel. Við höfum allavega eitt víti til varnaðar varðandi aðbúnaðinn. Sama hvað bíður hinna verðandi landsmanna verðum við allavega að ganga úr skugga um að það verði ekki sama ömurðin og beið ungs fransks manns sem flutti til Danmerkur upp úr miðri síðustu öld. Sá giftist danskri konu og starfs hennar vegna halda þau heimili í Danmörku. Þá hófst misréttið. Það væsti svo sem ekki um manninn, hann átti til hnífs og skeiðar og vel það. Gat haldið áfram að rækta vínviðinn sinn og elda góðan mat. Og ekki þurfti hann að hafa áhyggjur af útgjöldum, því danska þjóðin sá um að greiða þau. Maðurinn er hans konunglega tign Hinrik, prins af Danmörku, titill sem stingur í augun því hann hefur alla tíð átt þá ósk heitasta að fá að vera kóngur. Að vera þriðji í virðingarröðinni á eftir eiginkonu sinni, drottningunni, og elsta syni er meira en hann getur þolað og hefur undanfarna áratugi sniðgengið ýmsa viðburði tengda konungsfjölskyldunni til að vekja máls á þessu misrétti. Því Hinrik má eiga það að hann gefst ekki upp. Með mannlaust bakland rýkur okkar maður reglulega á vínekru sína í Frakklandi í fússi, með skeifu niður á herðar og íhugar stöðu sína innan konungsfjölskyldunnar. Ekki skal gera lítið úr baráttuþreki nokkurs manns og öll eigum við okkar markmið og drauma. Á meðan ég óska Hinriki alls hins besta í lífinu vona ég þó að þó nokkrir íbúar heimsins fái sínar heitustu óskir uppfylltar á undan honum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birta Björnsdóttir Mest lesið Rekin út fyrir að vera kennari Álfhildur Leifsdóttir Skoðun Það sem má alls ekki tala um... Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Börn laga ekki beinbrot Katrín Sigríður J. Steingrímsdóttir Skoðun Fimmtíu og sex Sigmar Guðmundsson Skoðun Er þetta sanngjarnt? Sigríður Clausen Skoðun Ert þú áhorfandi ofbeldis? Carmen Maja Valencia Skoðun Niðurskurðurinn sem enginn bað um Halla Gunnarsdóttir Skoðun Það er dýrt að reka ríkissjóð alltaf á yfirdrætti Þórður Snær Júlíusson Skoðun Fjöleignarhús og vátryggingar Jónína Þórdís Karlsdóttir Skoðun Slæm stjórnsýsla heilbrigðismála - dauðans alvara Markús Ingólfur Eiríksson Skoðun
Málefni flóttamanna og innflytjenda eru í algleymingi og stór hluti umræðunnar snýst um hvernig búa megi í haginn til þess að þeim sem náðarsamlegast fá hingað að flytja líði vel. Við höfum allavega eitt víti til varnaðar varðandi aðbúnaðinn. Sama hvað bíður hinna verðandi landsmanna verðum við allavega að ganga úr skugga um að það verði ekki sama ömurðin og beið ungs fransks manns sem flutti til Danmerkur upp úr miðri síðustu öld. Sá giftist danskri konu og starfs hennar vegna halda þau heimili í Danmörku. Þá hófst misréttið. Það væsti svo sem ekki um manninn, hann átti til hnífs og skeiðar og vel það. Gat haldið áfram að rækta vínviðinn sinn og elda góðan mat. Og ekki þurfti hann að hafa áhyggjur af útgjöldum, því danska þjóðin sá um að greiða þau. Maðurinn er hans konunglega tign Hinrik, prins af Danmörku, titill sem stingur í augun því hann hefur alla tíð átt þá ósk heitasta að fá að vera kóngur. Að vera þriðji í virðingarröðinni á eftir eiginkonu sinni, drottningunni, og elsta syni er meira en hann getur þolað og hefur undanfarna áratugi sniðgengið ýmsa viðburði tengda konungsfjölskyldunni til að vekja máls á þessu misrétti. Því Hinrik má eiga það að hann gefst ekki upp. Með mannlaust bakland rýkur okkar maður reglulega á vínekru sína í Frakklandi í fússi, með skeifu niður á herðar og íhugar stöðu sína innan konungsfjölskyldunnar. Ekki skal gera lítið úr baráttuþreki nokkurs manns og öll eigum við okkar markmið og drauma. Á meðan ég óska Hinriki alls hins besta í lífinu vona ég þó að þó nokkrir íbúar heimsins fái sínar heitustu óskir uppfylltar á undan honum.