Ekki gallalaus Jólaóratóría Jónas Sen skrifar 8. desember 2014 15:45 „Steingrímur Þórhallsson stjórnaði af röggsemi og gríðarlegri innlifun, hann greinilega hreif flytjendurna með sér.“ vísir/stefán Tónlist Jólaóratóría Bachs Kór Neskirkju Flutt í Neskirkju föstudaginn 5. desember Einsöngvarar: Hallveig Rúnarsdóttir, Þorbjörn Rúnarsson, Jóhanna Halldórsdóttir og Hrólfur Sæmundsson. Stjórnandi: Steingrímur Þórhallsson Á mörkunum var að hin smágerða Neskirkja hentaði fyrir stórtónleika á föstudagskvöldið, það var svo loftlaust. Á dagskránni var stytt útgáfa Jólaóratóríunnar eftir Bach. Langa útgáfan, sem er í sex hlutum, tekur um þrjá klukkutíma í flutningi, en hér var sleppt fjórða og fimmta hluta. Það var eins gott. Loftið var orðið býsna þungt í kirkjunni undir það síðasta og ósennilegt er að nokkur hefði lifað af einn klukkutíma í viðbót. Ég sá fyrir mér forsíðufrétt Fréttablaðsins: „Létust vegna súrefnisskorts á tónleikum í Neskirkju.“ Huga verður betur að loftræstingu á svona löngum tónleikum þarna. Kannski þarf einhver að opna útidyrnar af og til á meðan á tónleikunum stendur. Hljómburðurinn í Neskirkju er líka ekki sérlega góður. Hann er dálítið þurr, sem var e.t.v. orsök þess að kór kirkjunnar var ansi hvellur fyrst framan af. Kvenraddirnar voru hvassar, og enn hvassari fyrir þær sakir að það vantaði nokkuð upp á að botninn væri ásættanlegur. Ekki heyrðist nægilega vel í körlunum og tenórarnir voru allt að því aumkunarverðir þegar þeir voru í aðalhlutverki. Þeir voru svo mjóróma. Almennt lagaðist heildarhljómurinn þó eftir því sem á leið og kórnum til hróss verður að segjast að hann kunni hlutverk sitt og söng af öryggi og mikilli tilfinningu. Hljómsveitin var ekki gallalaus. Fiðlurnar voru oft ekki hreinar og tréblásturinn var væskilslegur. En pákur og orgel var flott og trompetarnir voru framúrskarandi. Það eru einmitt trompetarnir sem skipta svo miklu máli í Jólaóratóríunni. Lúðrablásturinn í upphafi setur tóninn fyrir allt verkið. Svo maður gat verið þakklátur fyrir að trompetleikararnir klikkuðu ekki. Einsöngvararnir stóðu sig flestir ágætlega. Altsöngkonan Jóhanna Halldórsdóttir átti erfitt með sína rullu, hver svo sem ástæðan var. Feilnóturnar voru einfaldlega of margar, söngurinn var frekar flöktandi. En Þorbjörn Rúnarsson tenór var glæsilegur í hlutverki guðspjallamannsins sem segir frá því sem gerist. Hrólfur Sæmundsson var líka magnaður í bassahlutverkinu og Hallveig Rúnarsdóttir sópran söng afar fallega. Söngurinn var svo skær að það var nánast eins og hún væri með helíumfyllta blöðru við höndina. Þrátt fyrir þá vankanta sem hér hafa verið tíundaðir voru tónleikarnir oft skemmtilegir. Steingrímur Þórhallsson stjórnaði af röggsemi og gríðarlegri innlifun, hann greinilega hreif flytjendurna með sér. Fyrir bragðið einkenndist flutningurinn af gleði og einlægni, sem var smitandi.Niðurstaða Ekki fullkomnir tónleikar, en sönggleðin var grípandi. Gagnrýni Menning Mest lesið „Svona getur þetta reynst smásálarlegt hérna“ Lífið Gelluorkan í hæstu hæðum á Gugguvaktinni Lífið Málaferli og verktakadrama seinkar framkvæmdunum á höllinni í Frakklandi Lífið Rúrik Gísla í glæsilegu eftirpartýi á Edition Lífið Simon og Garfunkel ná sögulegum sáttum: „Ég grét þegar hann sagði hversu mikið ég hefði sært hann“ Lífið PlayStation 5 Pro: Eina leiðin til að spila, ef þú tímir því Leikjavísir Þurfti aðeins nokkrar sekúndur til að tryggja liði sínu áfram í undanúrslitin Lífið Stórstjarna úr tónlistarheiminum í nýrri seríu White Lotus Bíó og sjónvarp Ástkona njósnarans skildi eftir sig sjóðheit bréf Gagnrýni Smekklegt einbýli í hjarta Hafnarfjarðar Lífið Fleiri fréttir Ástkona njósnarans skildi eftir sig sjóðheit bréf Efni sem veldur uppköstum, yfirliðum og eilífri æsku The Bikeriders: Hvenær komum við í flugeldaverksmiðjuna!? Kælt niður í byrjun og svo búmm! DIMMA var flott en einhæf Sjá meira
Tónlist Jólaóratóría Bachs Kór Neskirkju Flutt í Neskirkju föstudaginn 5. desember Einsöngvarar: Hallveig Rúnarsdóttir, Þorbjörn Rúnarsson, Jóhanna Halldórsdóttir og Hrólfur Sæmundsson. Stjórnandi: Steingrímur Þórhallsson Á mörkunum var að hin smágerða Neskirkja hentaði fyrir stórtónleika á föstudagskvöldið, það var svo loftlaust. Á dagskránni var stytt útgáfa Jólaóratóríunnar eftir Bach. Langa útgáfan, sem er í sex hlutum, tekur um þrjá klukkutíma í flutningi, en hér var sleppt fjórða og fimmta hluta. Það var eins gott. Loftið var orðið býsna þungt í kirkjunni undir það síðasta og ósennilegt er að nokkur hefði lifað af einn klukkutíma í viðbót. Ég sá fyrir mér forsíðufrétt Fréttablaðsins: „Létust vegna súrefnisskorts á tónleikum í Neskirkju.“ Huga verður betur að loftræstingu á svona löngum tónleikum þarna. Kannski þarf einhver að opna útidyrnar af og til á meðan á tónleikunum stendur. Hljómburðurinn í Neskirkju er líka ekki sérlega góður. Hann er dálítið þurr, sem var e.t.v. orsök þess að kór kirkjunnar var ansi hvellur fyrst framan af. Kvenraddirnar voru hvassar, og enn hvassari fyrir þær sakir að það vantaði nokkuð upp á að botninn væri ásættanlegur. Ekki heyrðist nægilega vel í körlunum og tenórarnir voru allt að því aumkunarverðir þegar þeir voru í aðalhlutverki. Þeir voru svo mjóróma. Almennt lagaðist heildarhljómurinn þó eftir því sem á leið og kórnum til hróss verður að segjast að hann kunni hlutverk sitt og söng af öryggi og mikilli tilfinningu. Hljómsveitin var ekki gallalaus. Fiðlurnar voru oft ekki hreinar og tréblásturinn var væskilslegur. En pákur og orgel var flott og trompetarnir voru framúrskarandi. Það eru einmitt trompetarnir sem skipta svo miklu máli í Jólaóratóríunni. Lúðrablásturinn í upphafi setur tóninn fyrir allt verkið. Svo maður gat verið þakklátur fyrir að trompetleikararnir klikkuðu ekki. Einsöngvararnir stóðu sig flestir ágætlega. Altsöngkonan Jóhanna Halldórsdóttir átti erfitt með sína rullu, hver svo sem ástæðan var. Feilnóturnar voru einfaldlega of margar, söngurinn var frekar flöktandi. En Þorbjörn Rúnarsson tenór var glæsilegur í hlutverki guðspjallamannsins sem segir frá því sem gerist. Hrólfur Sæmundsson var líka magnaður í bassahlutverkinu og Hallveig Rúnarsdóttir sópran söng afar fallega. Söngurinn var svo skær að það var nánast eins og hún væri með helíumfyllta blöðru við höndina. Þrátt fyrir þá vankanta sem hér hafa verið tíundaðir voru tónleikarnir oft skemmtilegir. Steingrímur Þórhallsson stjórnaði af röggsemi og gríðarlegri innlifun, hann greinilega hreif flytjendurna með sér. Fyrir bragðið einkenndist flutningurinn af gleði og einlægni, sem var smitandi.Niðurstaða Ekki fullkomnir tónleikar, en sönggleðin var grípandi.
Gagnrýni Menning Mest lesið „Svona getur þetta reynst smásálarlegt hérna“ Lífið Gelluorkan í hæstu hæðum á Gugguvaktinni Lífið Málaferli og verktakadrama seinkar framkvæmdunum á höllinni í Frakklandi Lífið Rúrik Gísla í glæsilegu eftirpartýi á Edition Lífið Simon og Garfunkel ná sögulegum sáttum: „Ég grét þegar hann sagði hversu mikið ég hefði sært hann“ Lífið PlayStation 5 Pro: Eina leiðin til að spila, ef þú tímir því Leikjavísir Þurfti aðeins nokkrar sekúndur til að tryggja liði sínu áfram í undanúrslitin Lífið Stórstjarna úr tónlistarheiminum í nýrri seríu White Lotus Bíó og sjónvarp Ástkona njósnarans skildi eftir sig sjóðheit bréf Gagnrýni Smekklegt einbýli í hjarta Hafnarfjarðar Lífið Fleiri fréttir Ástkona njósnarans skildi eftir sig sjóðheit bréf Efni sem veldur uppköstum, yfirliðum og eilífri æsku The Bikeriders: Hvenær komum við í flugeldaverksmiðjuna!? Kælt niður í byrjun og svo búmm! DIMMA var flott en einhæf Sjá meira
Simon og Garfunkel ná sögulegum sáttum: „Ég grét þegar hann sagði hversu mikið ég hefði sært hann“ Lífið
Simon og Garfunkel ná sögulegum sáttum: „Ég grét þegar hann sagði hversu mikið ég hefði sært hann“ Lífið