Ráðherrar í klípu Sigurjón M. Egilsson skrifar 13. nóvember 2014 07:00 Oft hafa ráðherrar glímt við vanda í starfi og sagan geymir mörg dæmi um slíkt. Staða Hönnu Birnu Kristjánsdóttur er erfið og erfiðari en þekkst hefur í langan tíma. Lekamálið hefur reynst henni erfitt og hún á eftir að vinna sér traust víða, fari svo að hún gefist ekki upp. Ráðherrar þurfa ekki endilega að hafa brotið lög eða verið dæmdir sekir til að þeir verði að huga að stöðu sinni. Jafnvel segja af sér. Slíkt þekkist í öðrum löndum, en er fáttítt hér. „[É]g vil nota tækifærið og hvetja eindregið kollega mína, fyrr og síðar, til þess að viðhafa svipuð vinnubrögð og ég hef gert og opinbera stjórnsýslu sína,“ sagði Guðmundur Árni Stefánsson þegar hann sagði af sér ráðherradómi fyrir réttum tuttugu árum. Hann hafði falið Ríkisendurskoðun að gera úttekt á störfum sínum. Ríkisendurskoðun gerði athugasemdir við nokkur verk ráðherrans. Guðmundur Árni sjálfur gerði ekki mikið úr þeim athugasemdum. Ríkisendurskoðun skoðar ekki embættisfærslur Hönnu Birnu. Hún er ekki grunuð um að hafa farið frjálslega með peninga eða gert vel við fólk eða félög á ríkisins kostnað. Nei, það er annað og kannski engu betra í hennar tilfelli. Hanna Birna bíður álits umboðsmanns Alþingis þar sem hann fjallar um embættisfærslur hennar og hvort hún hafi gengið of langt þegar hún fundaði með lögreglustjóra meðan ráðuneytið sætti opinberri rannsókn. Að hún hafi sem dómsmálaráðherra reynt að hafa, eða hafi haft, áhrif á rannsókn lekamálsins. Finni hann að verkum hennar, sem almennt er reiknað með miðað við það sem á undan er gengið, versnar staða hennar enn frekar og þá fýkur eflaust í flest skjól. En hvers vegna sagði Guðmundur Árni af sér, ef hann sá fátt athugunarvert við niðurstöðu Ríkisendurskoðunar? Hann sagði að umfjöllun fjölmiðla og annarra um sig og störf sín, sem hefði sjaldnast byggst á málavöxtum heldur fyrst og síðast á endurtekningum, hefði augljóslega skaðað sig og haft skaðvænleg áhrif á störf sín í félagsmálaráðuneytinu. Með því að biðjast lausnar frá embætti félagsmálaráðherra sagðist Guðmundur Árni hafa brotið blað í íslenskri stjórnmálasögu. Hann hefði tekið ákvörðun um að láta minni hagsmuni víkja fyrir meiri og sagt af sér embætti án sakarefna og þrýstings eftir að hafa ráðfært sig við fjölmarga stuðningsmenn sína sem hefðu látið í ljós mjög misjafnar skoðanir á málinu. Stöldrum við hér. Guðmundur Árni sagði af sér vegna þess að henn hefði áveðið að láta minni hagsmuni víkja fyrir meiri og sagt af sér án sakarefna og þrýstings. Þetta er merkilegt þegar staða Hönnu Birnu er metin. Hvaða hagsmunir eru mestir? Hennar eða ráðuneytisins og þá þeirra mála sem þar er unnið að? Búið er að brjóta ráðuneyti hennar upp, ráðherrann hefur misst traust víða og jafnvel er nánast sama hvað hún gerir eða hvað hún segir. Allt tengist sjálfkrafa þeirri stöðu sem hún er í. Það er ómögulegt hlutskipti. Fyrir hana og ráðuneytið. Svo er það íslenska hefðin. Hún er sú að ráðherra víkur ekki fyrr en í lengstu lög. Ef Hanna Birna vissi ekkert um lekann og ef umboðsmaður finnur ekkert, eða lítilræði, að embættisverkum hennar, hvað þá? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sigurjón M. Egilsson Mest lesið Ég skvetti málningu á bandaríska sendiráðið en hér er opið bréf til utanríkisráðherra Margrét Rut Eddudóttir Skoðun Sleppum brúnni og förum betri leið framhjá Selfossi Elliði Vignisson Skoðun Spilling á Íslandi: Erum við að missa tökin? Ágústa Árnadóttir Skoðun Halldór 5.10.2024 Jón Þór Stefánsson Halldór Ábyrgð stjórnenda á netöryggi og NIS2 Unnur Kristín Sveinbjarnardóttir Skoðun Eignafólk græðir mikið á vaxtastefnu Seðlabankans Stefán Ólafsson Skoðun Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun Kostir gamaldags samræmdra prófa Pawel Bartoszek Skoðun Af ofurhetjum og störfum þeirra Kristín Björnsdóttir Skoðun Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun
Oft hafa ráðherrar glímt við vanda í starfi og sagan geymir mörg dæmi um slíkt. Staða Hönnu Birnu Kristjánsdóttur er erfið og erfiðari en þekkst hefur í langan tíma. Lekamálið hefur reynst henni erfitt og hún á eftir að vinna sér traust víða, fari svo að hún gefist ekki upp. Ráðherrar þurfa ekki endilega að hafa brotið lög eða verið dæmdir sekir til að þeir verði að huga að stöðu sinni. Jafnvel segja af sér. Slíkt þekkist í öðrum löndum, en er fáttítt hér. „[É]g vil nota tækifærið og hvetja eindregið kollega mína, fyrr og síðar, til þess að viðhafa svipuð vinnubrögð og ég hef gert og opinbera stjórnsýslu sína,“ sagði Guðmundur Árni Stefánsson þegar hann sagði af sér ráðherradómi fyrir réttum tuttugu árum. Hann hafði falið Ríkisendurskoðun að gera úttekt á störfum sínum. Ríkisendurskoðun gerði athugasemdir við nokkur verk ráðherrans. Guðmundur Árni sjálfur gerði ekki mikið úr þeim athugasemdum. Ríkisendurskoðun skoðar ekki embættisfærslur Hönnu Birnu. Hún er ekki grunuð um að hafa farið frjálslega með peninga eða gert vel við fólk eða félög á ríkisins kostnað. Nei, það er annað og kannski engu betra í hennar tilfelli. Hanna Birna bíður álits umboðsmanns Alþingis þar sem hann fjallar um embættisfærslur hennar og hvort hún hafi gengið of langt þegar hún fundaði með lögreglustjóra meðan ráðuneytið sætti opinberri rannsókn. Að hún hafi sem dómsmálaráðherra reynt að hafa, eða hafi haft, áhrif á rannsókn lekamálsins. Finni hann að verkum hennar, sem almennt er reiknað með miðað við það sem á undan er gengið, versnar staða hennar enn frekar og þá fýkur eflaust í flest skjól. En hvers vegna sagði Guðmundur Árni af sér, ef hann sá fátt athugunarvert við niðurstöðu Ríkisendurskoðunar? Hann sagði að umfjöllun fjölmiðla og annarra um sig og störf sín, sem hefði sjaldnast byggst á málavöxtum heldur fyrst og síðast á endurtekningum, hefði augljóslega skaðað sig og haft skaðvænleg áhrif á störf sín í félagsmálaráðuneytinu. Með því að biðjast lausnar frá embætti félagsmálaráðherra sagðist Guðmundur Árni hafa brotið blað í íslenskri stjórnmálasögu. Hann hefði tekið ákvörðun um að láta minni hagsmuni víkja fyrir meiri og sagt af sér embætti án sakarefna og þrýstings eftir að hafa ráðfært sig við fjölmarga stuðningsmenn sína sem hefðu látið í ljós mjög misjafnar skoðanir á málinu. Stöldrum við hér. Guðmundur Árni sagði af sér vegna þess að henn hefði áveðið að láta minni hagsmuni víkja fyrir meiri og sagt af sér án sakarefna og þrýstings. Þetta er merkilegt þegar staða Hönnu Birnu er metin. Hvaða hagsmunir eru mestir? Hennar eða ráðuneytisins og þá þeirra mála sem þar er unnið að? Búið er að brjóta ráðuneyti hennar upp, ráðherrann hefur misst traust víða og jafnvel er nánast sama hvað hún gerir eða hvað hún segir. Allt tengist sjálfkrafa þeirri stöðu sem hún er í. Það er ómögulegt hlutskipti. Fyrir hana og ráðuneytið. Svo er það íslenska hefðin. Hún er sú að ráðherra víkur ekki fyrr en í lengstu lög. Ef Hanna Birna vissi ekkert um lekann og ef umboðsmaður finnur ekkert, eða lítilræði, að embættisverkum hennar, hvað þá?
Ég skvetti málningu á bandaríska sendiráðið en hér er opið bréf til utanríkisráðherra Margrét Rut Eddudóttir Skoðun
Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun
Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun
Ég skvetti málningu á bandaríska sendiráðið en hér er opið bréf til utanríkisráðherra Margrét Rut Eddudóttir Skoðun
Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun
Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun