Hvernig tölvuleikir tengja mann Kjartan Atli Kjartansson skrifar 24. september 2014 07:00 Þegar ég kem heim eftir annasaman dag veit ég fátt betra en að setjast upp í sófa og kveikja á PlayStation-tölvunni. Þannig get ég á skjótan hátt komist úr annríki hversdagsins inn í annan heim. Og þetta hef ég gert frá því að ég var lítill, því eins og margir á mínum aldri hef ég spilað tölvuleiki frá unga aldri. Kannski má kalla þetta flótta frá raunveruleikanum, en líklega er þetta frekar spurning um að geta einbeitt sér að einhverju nýju sem fangar huga manns. Í síðustu viku tók ég viðtal við Vigdísi Hauksdóttur, þingmann Framsóknarflokks og formann fjárlaganefndar Alþingis. Hún sagðist þá spila leikinn Candy Crush til að skerpa á rökhugsun. Það er auðvelt fyrir þá sem spila ekki tölvuleiki reglulega að afskrifa þessi orð Vigdísar, en við sem spilum tölvuleiki skiljum hana örugglega flest. Annar stjórnmálamaður sem spilar tölvuleiki eftir erilsaman dag er Frank Underwood, sem Kevin Spacey leikur í þáttunum House of Cards. Þó svo að þetta séu leiknir þættir þá endurspegla þeir ákveðinn raunveruleika. Tölvuleikjaiðnaðurinn er í stöðugum vexti og er metinn á tíu þúsund milljarða króna. Og ástæðan fyrir því að hann vex er að fólk á mínum aldri – sem hefur alla tíð spilað tölvuleiki – er að eldast og verða virkari neytendur. Tölvuleikir virðast þó enn hafa einhvern neikvæðan stimpil. En í þeim felast ótrúlega mikil sóknarfæri, sérstaklega á menntasviðinu. Í tölvuleikjum leynist nefnilega mikill fróðleikur sem hægt er að nýta á jákvæðan hátt. Í staðinn fyrir að mála skrattann á vegginn þegar kemur að tölvuleikjanotkun barna og unglinga þurfum við að reyna að skilja áhugann. Hræðsluáróðurinn gegn tölvuleikjum, þar sem sagt er að öll börn sturlist á því að vera of mikið í tölvunni, virðist ekkert hafa virkað. Iðnaðurinn heldur áfram að vaxa og dafna. En þó að tölvuleikirnir samrýmist kannski ekki gömlum gildum er ekki þar með sagt að þeir séu slæmir. Þess vegna er málið, eins og með allt annað, að taka þátt í gleðinni og njóta lífsins, áður en ævin er öll og við verðum Game Over. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Alþingi Kjartan Atli Kjartansson Mest lesið Ég skvetti málningu á bandaríska sendiráðið en hér er opið bréf til utanríkisráðherra Margrét Rut Eddudóttir Skoðun Sleppum brúnni og förum betri leið framhjá Selfossi Elliði Vignisson Skoðun Spilling á Íslandi: Erum við að missa tökin? Ágústa Árnadóttir Skoðun Halldór 5.10.2024 Jón Þór Stefánsson Halldór Eignafólk græðir mikið á vaxtastefnu Seðlabankans Stefán Ólafsson Skoðun Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun Af ofurhetjum og störfum þeirra Kristín Björnsdóttir Skoðun Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Er vitlaust gefið í stjórnmálum? Reynir Böðvarsson Skoðun Foreldrar eru sérfræðingar í sínum börnum Valdimar Víðisson Skoðun
Þegar ég kem heim eftir annasaman dag veit ég fátt betra en að setjast upp í sófa og kveikja á PlayStation-tölvunni. Þannig get ég á skjótan hátt komist úr annríki hversdagsins inn í annan heim. Og þetta hef ég gert frá því að ég var lítill, því eins og margir á mínum aldri hef ég spilað tölvuleiki frá unga aldri. Kannski má kalla þetta flótta frá raunveruleikanum, en líklega er þetta frekar spurning um að geta einbeitt sér að einhverju nýju sem fangar huga manns. Í síðustu viku tók ég viðtal við Vigdísi Hauksdóttur, þingmann Framsóknarflokks og formann fjárlaganefndar Alþingis. Hún sagðist þá spila leikinn Candy Crush til að skerpa á rökhugsun. Það er auðvelt fyrir þá sem spila ekki tölvuleiki reglulega að afskrifa þessi orð Vigdísar, en við sem spilum tölvuleiki skiljum hana örugglega flest. Annar stjórnmálamaður sem spilar tölvuleiki eftir erilsaman dag er Frank Underwood, sem Kevin Spacey leikur í þáttunum House of Cards. Þó svo að þetta séu leiknir þættir þá endurspegla þeir ákveðinn raunveruleika. Tölvuleikjaiðnaðurinn er í stöðugum vexti og er metinn á tíu þúsund milljarða króna. Og ástæðan fyrir því að hann vex er að fólk á mínum aldri – sem hefur alla tíð spilað tölvuleiki – er að eldast og verða virkari neytendur. Tölvuleikir virðast þó enn hafa einhvern neikvæðan stimpil. En í þeim felast ótrúlega mikil sóknarfæri, sérstaklega á menntasviðinu. Í tölvuleikjum leynist nefnilega mikill fróðleikur sem hægt er að nýta á jákvæðan hátt. Í staðinn fyrir að mála skrattann á vegginn þegar kemur að tölvuleikjanotkun barna og unglinga þurfum við að reyna að skilja áhugann. Hræðsluáróðurinn gegn tölvuleikjum, þar sem sagt er að öll börn sturlist á því að vera of mikið í tölvunni, virðist ekkert hafa virkað. Iðnaðurinn heldur áfram að vaxa og dafna. En þó að tölvuleikirnir samrýmist kannski ekki gömlum gildum er ekki þar með sagt að þeir séu slæmir. Þess vegna er málið, eins og með allt annað, að taka þátt í gleðinni og njóta lífsins, áður en ævin er öll og við verðum Game Over.
Ég skvetti málningu á bandaríska sendiráðið en hér er opið bréf til utanríkisráðherra Margrét Rut Eddudóttir Skoðun
Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun
Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun
Ég skvetti málningu á bandaríska sendiráðið en hér er opið bréf til utanríkisráðherra Margrét Rut Eddudóttir Skoðun
Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun
Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun