Dauðarefsingar og hvalveiðar Mikael Torfason skrifar 20. júní 2014 07:00 Bjarni Benediktsson fjármálaráðherra lýsti þeirri skoðun sinni á Facebook í gær að honum þætti undarlegt að þjóð sem gengi illa að aflífa fanga væri að gagnrýna Íslendinga fyrir hvalveiðar. Tilefnið var að Bandaríkjamenn hafa gagnrýnt veiðar okkar Íslendinga á langreyði og Barack Obama hefur sagst vilja endurskoða tvíhliða samstarf þjóðanna. Þá kom í ljós í síðustu viku að við fáum ekki að vera með á ráðstefnunni Our Ocean sem Bandaríkjastjórn stendur fyrir. Ástæðan? Jú, hvalveiðar Íslendinga. Jæja, efnislega má eflaust gagnrýna þá ákvörðun Bandaríkjamanna að vilja ekkert með Íslendinga hafa á ráðstefnu á sínum vegum. En við megum nú vera algerlega rökþrota ef við ætlum að blanda óskyldum fyrirbærum saman. Dauðarefsingar eru eitt og hvalveiðar annað. En jú, kannski er með góðum vilja hægt að fagna því ef Bjarni ætlar að vera talsmaður mannréttinda í heiminum og vilji hann segja Bandaríkjamönnum til syndanna á hann auðvitað að gera það. En það er verulega óskynsamlegt að halda því fram að Bandaríkjamenn eigi ekkert með að gagnrýna hvalveiðar okkar því þeim gangi svo illa að „aflífa fólk eftir dauðadóma í eigin réttarkerfi“, svo að vitnað sé í orð Bjarna sjálfs á Facebook. Við gerum flest meiri kröfur til æðstu ráðamanna þjóðarinnar. Það má vel færa rök fyrir hvalveiðum Íslendinga og halda því fram að við sem veiðisamfélag eigum erfitt með að horfa á tilfinningaleg rök í þessu samhengi. Hér á landi finnst mörgum að það sé réttur okkar sem fullvalda þjóðar að drepa okkar hval sem er að sögn ekki í útrýmingarhættu. Þetta gæti jafnvel talist til grundvallarmannréttinda á Íslandi en heimurinn er ekki að hlusta á þessi rök og það er mjög ólíklegt að innlegg Bjarna Benediktssonar verði til þess að hlustað verði á skynsamleg rök Íslendinga. Að þessu sögðu þá getum við ekki lengur neitað að horfast í augu við þá staðreynd að hvalveiðar stórskaða hagsmuni Íslendinga á alþjóðavettvangi. Samtök ferðaþjónustunnar hér á landi hafa mótmælt veiðunum og sagt þær valda iðnaði sem veltir hundruðum milljarða á ári miklu tjóni. Stór hluti ferðamanna sem koma til Íslands fer í hvalaskoðun og við höfum miklu meira upp úr því að sýna ferðafólki hval en að lofa Kristjáni Loftssyni og félögum að drepa hann. Þeir geta ekki einu sinni selt hvalkjötið erlendis og skaða með veiðunum markaði fyrir aðrar íslenskar sjávarafurðir. Eina skynsamlega niðurstaðan er að við Íslendingar hættum að láta stjórnast af tilfinningum þegar kemur að hvalveiðum. Við getum ekki fórnað meiri hagsmunum fyrir minni. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mikael Torfason Mest lesið Sjálfstæðismenn boða víst skattalækkanir á þá efnamestu Haukur V. Alfreðsson Skoðun Almageddon? Eyþór Kristleifsson Skoðun Viltu borga 200 þús á mánuði eða 600 þús á mánuði af íbúðinni? Hildur Þórðardóttir Skoðun Fellur helsti stuðningsmaður menningarmála af þingi? Magnús Logi Kristinsson Skoðun Það sem ekki má fjalla um fyrir kosningar til Alþingis Árni Jensson Skoðun ESB kærir sig ekkert um Ísland í jólagjöf Ole Anton Bieltvedt Skoðun Óstjórn í húsnæðismálum Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Betri Strætó 2025 og (svo) Borgarlína Dagur B. Eggertsson Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir Skoðun Vímuefnið VONÍUM Haraldur Ingi Haraldsson Skoðun
Bjarni Benediktsson fjármálaráðherra lýsti þeirri skoðun sinni á Facebook í gær að honum þætti undarlegt að þjóð sem gengi illa að aflífa fanga væri að gagnrýna Íslendinga fyrir hvalveiðar. Tilefnið var að Bandaríkjamenn hafa gagnrýnt veiðar okkar Íslendinga á langreyði og Barack Obama hefur sagst vilja endurskoða tvíhliða samstarf þjóðanna. Þá kom í ljós í síðustu viku að við fáum ekki að vera með á ráðstefnunni Our Ocean sem Bandaríkjastjórn stendur fyrir. Ástæðan? Jú, hvalveiðar Íslendinga. Jæja, efnislega má eflaust gagnrýna þá ákvörðun Bandaríkjamanna að vilja ekkert með Íslendinga hafa á ráðstefnu á sínum vegum. En við megum nú vera algerlega rökþrota ef við ætlum að blanda óskyldum fyrirbærum saman. Dauðarefsingar eru eitt og hvalveiðar annað. En jú, kannski er með góðum vilja hægt að fagna því ef Bjarni ætlar að vera talsmaður mannréttinda í heiminum og vilji hann segja Bandaríkjamönnum til syndanna á hann auðvitað að gera það. En það er verulega óskynsamlegt að halda því fram að Bandaríkjamenn eigi ekkert með að gagnrýna hvalveiðar okkar því þeim gangi svo illa að „aflífa fólk eftir dauðadóma í eigin réttarkerfi“, svo að vitnað sé í orð Bjarna sjálfs á Facebook. Við gerum flest meiri kröfur til æðstu ráðamanna þjóðarinnar. Það má vel færa rök fyrir hvalveiðum Íslendinga og halda því fram að við sem veiðisamfélag eigum erfitt með að horfa á tilfinningaleg rök í þessu samhengi. Hér á landi finnst mörgum að það sé réttur okkar sem fullvalda þjóðar að drepa okkar hval sem er að sögn ekki í útrýmingarhættu. Þetta gæti jafnvel talist til grundvallarmannréttinda á Íslandi en heimurinn er ekki að hlusta á þessi rök og það er mjög ólíklegt að innlegg Bjarna Benediktssonar verði til þess að hlustað verði á skynsamleg rök Íslendinga. Að þessu sögðu þá getum við ekki lengur neitað að horfast í augu við þá staðreynd að hvalveiðar stórskaða hagsmuni Íslendinga á alþjóðavettvangi. Samtök ferðaþjónustunnar hér á landi hafa mótmælt veiðunum og sagt þær valda iðnaði sem veltir hundruðum milljarða á ári miklu tjóni. Stór hluti ferðamanna sem koma til Íslands fer í hvalaskoðun og við höfum miklu meira upp úr því að sýna ferðafólki hval en að lofa Kristjáni Loftssyni og félögum að drepa hann. Þeir geta ekki einu sinni selt hvalkjötið erlendis og skaða með veiðunum markaði fyrir aðrar íslenskar sjávarafurðir. Eina skynsamlega niðurstaðan er að við Íslendingar hættum að láta stjórnast af tilfinningum þegar kemur að hvalveiðum. Við getum ekki fórnað meiri hagsmunum fyrir minni.