Flóknara en algebra Bergur Ebbi Benediktsson skrifar 13. febrúar 2014 06:00 „Þetta er engin algebra, öll erum við eins,“ syngur Pollapönk í frábæru Eurovision-lagi sínu (það besta í keppninni að mínu mati). En ég er ekki sammála textabrotinu hér að ofan. Fordómar eru að vísu alls engin algebra, enda er algebra lokað og fastmótað heildarkerfi sem gengur upp í sjálfu sér – fordómar eru miklu flóknari en algebra! Af hverju? Jú – öfugt við það sem segir í textanum þá erum við alls ekki öll eins. Éger ekki að reyna að vera með stæla. Ég skil vel merkinguna að baki orðunum. Innst inni eigum við öll eitthvað sameiginlegt sem á að koma í veg fyrir sjálfselsku og fordóma. Við getum kallað það „mennsku“ eða „samvisku“ og við eigum að rækta þetta í okkur sjálfum. En að halda því fram að það sé auðveldara viðfangsefni en að reikna algebru. Það er ekki rétt. Algebru er hægt að mastera. Það þurfa flestir að gera 16-17 ára gamlir þó fæstir hafi kannski áhuga á því. En að glíma við spurninguna um hver sé samnefnari göfuglyndis í mannskepnunni? Það er ekki hægt að mastera það þó skáldin hafi reynt öldum saman. Ogþví fer fjarri að það þurfi aðeins einlægni til að koma auga á hið mannlega og að fordómar fyrirfinnist ekki í hjarta barnsins heldur séu síðari tíma innræting. Ég vildi að það væri þannig, en ef maður eyðir tíma með börnum sér maður að þau miða heiminn að mestu út frá sjálfum sér; börn eru ekki umburðarlyndari en fullorðnir. Éger sammála því að við eigum að fókusa á það sem sameinar okkur fremur en sundrar. En gætum okkar. Fordómar kvikna þegar ætlast er til að allir séu eins. Við erum ekki öll eins. Sem dæmi má nefna að fólk hefur mismunandi hugmyndir um hvað teljist fordómafullt. Sumum er drullusama um allt, aðrir móðgast alltaf (ef ekki vegna sjálfs sín, þá fyrir hönd annarra). „Burtu með fordóma.“ Ekki spurning. En byrjum á að viðurkenna að það er miklu flóknara viðfangsefni en algebra. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bergur Ebbi Mest lesið Rekin út fyrir að vera kennari Álfhildur Leifsdóttir Skoðun Vegið að framtíð ungs vísindafólks á Íslandi Katrín Möller,Svava Dögg Jónsdóttir Skoðun Sá „óháði“ kemur til byggða Kristinn Karl Brynjarsson Skoðun Lögreglumenn samningslausir mánuðum saman og án verkfallsréttar Fjölnir Sæmundsson Skoðun Við þurfum að tala um Bálstofuna Matthías Kormáksson Skoðun Treystir þú konum? Hópur 72 kvenna úr sex stjórnmálaflokkum Skoðun Vanvirðing við einkaframtakið og verðmætasköpun Bessí Þóra Jónsdóttir Skoðun Á að banna rauða jólasveininn? Stefán Vagn Stefánsson Skoðun Fólk eða fífl? Anna Gunndís Guðmundsdóttir Skoðun Verðum að rannsaka hvað gerðist í Covid Hildur Þórðardóttir Skoðun
„Þetta er engin algebra, öll erum við eins,“ syngur Pollapönk í frábæru Eurovision-lagi sínu (það besta í keppninni að mínu mati). En ég er ekki sammála textabrotinu hér að ofan. Fordómar eru að vísu alls engin algebra, enda er algebra lokað og fastmótað heildarkerfi sem gengur upp í sjálfu sér – fordómar eru miklu flóknari en algebra! Af hverju? Jú – öfugt við það sem segir í textanum þá erum við alls ekki öll eins. Éger ekki að reyna að vera með stæla. Ég skil vel merkinguna að baki orðunum. Innst inni eigum við öll eitthvað sameiginlegt sem á að koma í veg fyrir sjálfselsku og fordóma. Við getum kallað það „mennsku“ eða „samvisku“ og við eigum að rækta þetta í okkur sjálfum. En að halda því fram að það sé auðveldara viðfangsefni en að reikna algebru. Það er ekki rétt. Algebru er hægt að mastera. Það þurfa flestir að gera 16-17 ára gamlir þó fæstir hafi kannski áhuga á því. En að glíma við spurninguna um hver sé samnefnari göfuglyndis í mannskepnunni? Það er ekki hægt að mastera það þó skáldin hafi reynt öldum saman. Ogþví fer fjarri að það þurfi aðeins einlægni til að koma auga á hið mannlega og að fordómar fyrirfinnist ekki í hjarta barnsins heldur séu síðari tíma innræting. Ég vildi að það væri þannig, en ef maður eyðir tíma með börnum sér maður að þau miða heiminn að mestu út frá sjálfum sér; börn eru ekki umburðarlyndari en fullorðnir. Éger sammála því að við eigum að fókusa á það sem sameinar okkur fremur en sundrar. En gætum okkar. Fordómar kvikna þegar ætlast er til að allir séu eins. Við erum ekki öll eins. Sem dæmi má nefna að fólk hefur mismunandi hugmyndir um hvað teljist fordómafullt. Sumum er drullusama um allt, aðrir móðgast alltaf (ef ekki vegna sjálfs sín, þá fyrir hönd annarra). „Burtu með fordóma.“ Ekki spurning. En byrjum á að viðurkenna að það er miklu flóknara viðfangsefni en algebra.