Einna þekktustu kynlífsrannsakendur voru kynfræðingurinn Alfred Kinsey og læknirinn William Masters og samstarfskona hans Virgina Johnson.
Þessir rannsakendur beittu bæði spurningakönnunum, viðtölum og beinum athugunum þar sem þau fylgdust með fólki stunda kynlíf.
Beinar athuganir á kynlífi í rannsóknarstofu eru taldar siðferðislega vafasamar í dag en þó er ýmislegt sem hægt er að rannsaka og gjarnan eru ýmsar spurningakannanir í gangi sem fólk getur tekið þátt í.

Fyrir píkur er notað lítið tæki, vaginal photoplethysmograp, sem er á stærð við túrtappa sem er sett inn í leggöngin og er haft inni á meðan rannsókn fer fram.
Ein stúlka sem var þátttakandi í slíkri rannsókn þar sem hún var með þetta tæki inni í sér á meðan hún horfði á ýmsar myndir, bæði erótískar og ekki. Markmiðið var að komast að því hvað gerði hana graða. Ásamt því að hafa tækið inni í sér þá merkti stúlkan við á skalanum 1-10 hversu gröð ákveðin myndbönd gerðu hana.
Rannsakendur voru í næsta herbergi að fylgjast með gögnunum sem tækið safnaði og hvernig hún svaraði. Svo eru borin saman hennar svör við niðurstöður tækisins og kannað hvort sé samræmi þar á milli.

Í sumum rannsóknum var einnig notuð sérstök typpapumpa.
Kynferðisleg örvun er þó flóknari en eingöngu blóðflæði kynfæra og því er gjarnan einnig notuð skrifleg próf og kannanir. Það er löngu vitað að blóðflæði getur einnig aukist til kynfæra við ótta og því er gott að hafa fleiri mælitæki þegar verið er að kanna kynlíf.
Hérlendis er einna helst beitt viðtölum og spurningakönnunum þegar kemur að rannsóknum á kynlífi.