Gagnrýni

Ei ríkur Eiríkur ljóðsins

Jakob Bjarnar Grétarsson skrifar
Hnefi eða vitstola orð
Hnefi eða vitstola orð
BÆKUR: Hnefi eða vitstola orð. Eiríkur Örn Norðdahl.Mál og menning



Ljóðabókin Hnefi eða vitstola orð eftir Eirík Örn Norðdahl minnir mig einhverra hluta vegna á Dag Sigurðarson heitinn. Hver er staða ljóðsins? var eitt sinn spurt. Er ekki búið að skipa Sigurð Pálsson í hana? á Dagur að hafa spurt á móti. Og orti í tilefni Dags ljóðsins: Dagur, Dagur, Dagur ljóðsins. Maður veltir nefnilega fyrir sér stöðu ljóðsins þegar maður hendist um í Hnefa og vitstola orðum – hver er hún á tímum internets og sms-skilaboða?

Bókin hefst á formála: Kreppusonnettu: „IMF! IMF! IMF!“ alllengi og svo tekur við OMG! OMG! OMG!“ í næstu línu. Fjórtán línur. Eins og Sonnettan segir til um. Og, hvar var ljóðið í hruninu? Það virðist hafa verið í útlöndum. Eiríkur Örn segir svo frá á baksíðu að hann hafi setið í útlöndum og ort ljóðin meðan Ísland brann. Hann endurhlóð fréttasíður í von um nýjar og betri byltingar.

Allt bara bing búið

Bara bara búmm eftir

Bara búmm, bara búmm

Bara bara búmm.

Þarna er reiði og örvinglan. Uppsetningin er í stíl við það, ljóðlínurnar hlaupa út undan sér og jafnvel ráðvilltar um síðurnar. Og orðin eru ekki öll þar sem þau eru séð og heyrð.

Syrgið með

Þið eygið

ekki neitt.

Orðaleikir. Þeir heppnast ekkert alltaf en þegar vel til tekst, þá tekst vel til. Talsvert betri finnst mér knappari ljóðin en þau þegar ljóðmælandinn setur á miklar ræður, þegar setningarnar hrúgast upp í belg og biðu og í endurtekningu. Þá virðist sem ljóðið sé að molast á öld offlæðis (óþarfa) upplýsinga. Eiga ekki ljóðin að hlaupa í aðra átt og neita að taka þátt í slíku? En, það má lengi fletta í þessari bók, hún er í handhægu broti og ekki rýr í roðinu.

Þetta er sjötta ljóðabók Eiríks Arnar sem einnig hefur gefið út fjórar skáldsögur og skemmst náttúrlega að minnast stórvirkisins Illsku sem kom út í fyrra en fyrir þá bók hreppti Eiríkur Íslensku bókmenntaverðlaunin. Já, vel á minnst: Staða ljóðsins? Í Hnefa og vitstola orðum má fylgjast með gengisfimleikum Seðlabankans frá því seint árið 2007 og fram á sumar 2013 efst á hverri opnu bókarinnar en eftir því sem krónan rýrnar þeim mun meira vex máttur orðanna. Gaman að segja frá því. Fyrirfram hefði ég ekki gefið mikið fyrir stöðu ljóðsins nú eftir hrun og á tímum internets þegar orðin flæða um allt. En, Eiríki Erni tekst hið illmögulega að rífa gengi ljóða upp í kolli þess sem hér skrifar. Eiríkur, Ei ríkur, Eiríkur ljóðsins. Nokkuð vel af sér vikið. Nei annars, verulega vel af sér vikið.

Niðurstaða: Eiríkur Örn vinnur vel fyrir rithöfundalaunum sínum; hann rífur upp gengi ljóðsins um leið og hann fylgist með krónunni verða að engu. Bráðskemmtileg ljóðabók.






Fleiri fréttir

Sjá meira


×