Klæðum okkur úr Stígur Helgason skrifar 21. júní 2013 07:30 Það var póetískt að fylgjast með Mike Miller, skyttu Miami Heat í NBA-körfuboltanum, missa af sér vinstri skóinn í fjórða leikhluta á móti San Antonio Spurs á þriðjudagskvöld, geysast engu að síður upp völlinn og negla niður einum þýðingarmesta þristi sem hann hefur nokkru sinni skorað. Skólaus á öðrum skildi hann eftir iljarlaga svitabletti um allt parkettið sem skömmu síðar blönduðust perlum af skallanum á LeBron James eftir að af honum skrapp ennisbandið sem flestir töldu gróið við höfuðleðrið og hann fór í kjölfarið hamförum á vellinum. Miami-menn höfðu verið í afleitri stöðu en unnu leikinn. Varla er hægt að ímynda sér atburðarás sem er táknrænni fyrir það að losa sig úr viðjum vanans, hlekkjum hugarfarsins eða einhverjum öðrum löngu geldum orðasamböndum að eigin vali. Og ég sá reyndar merki þess strax í gær að Íslendingar væru á svipaðri leið og kannski væri bjartari tíð fram undan. Hvert sem litið var mátti sjá fólk sem var glaðbeitt og hnarreist, með eftirvæntingu í augunum og sem laust undan krónísku oki. Þetta fólk átti það allt sameiginlegt að vera miklu léttklæddara í gær en dagana þar á undan, fyrir utan einn kollega minn sem sást sniglast um lóðina í flíspeysu og regnjakka – sem er kannski ekki skrýtið á vinnustað þar sem menn á hlýrabolum einum að ofan hafa til þessa ekki þótt boðlegir til starfa. En það eru ekki allir vinnustaðir svona handleggjafælnir, því að þegar mér varð litið á sjónvarpið blasti við mér fersk sjón: nýkjörin þingkona að flytja ræðu í ermalausri flík. Í fyrstu gladdi það mig ögn minna en Óttarr Proppé í forsetastól fyrir viku, en svo áttaði ég mig á því að hún var í Framsóknarflokknum! Þetta er líklega það framsæknasta sem Framsóknarflokkurinn hefur gert síðan um 1930 og ef Sigurður Ingi Jóhannsson hefði bara haft vit á því að mæla fyrir veiðigjaldafrumvarpinu sínu í ermalausri skyrtu (stelpurnar eru vitlausar í þær) væru kannski ekki 30 þúsund manns að mótmæla því og allir væru glaðir. Þetta þarf nefnilega ekki að vera flókið. Klæðum okkur bara úr fötunum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Stígur Helgason Mest lesið Teppaleggjum ekki íslenska náttúru með vindorku Halla Hrund Logadóttir Skoðun Halldór 23.11.2024 Halldór Miskunnsami nýmarxistinn Kári Allansson Skoðun Furðuleg réttlæting á hækkun verðtryggðra vaxta Marinó G. Njálsson Skoðun Ísland og orkuskiptin: Styðjum þróun á jarðhita og alþjóðlegt samstarf Ester Halldórsdóttir Skoðun Kosningaloforðið sem gleymdist? Þorsteinn Siglaugsson Skoðun Vaxtahækkanir og brotið traust - hver ber ábyrgð? Sandra B. Franks Skoðun Kjósum á næsta kjörtímabili Jón Steindór Valdimarsson Skoðun Raforka er ekki eina orkan! Dagur Helgason Skoðun Hefur sálfræðileg meðferð áhrif á líkamlegt heilbrigði? Rúnar Helgi Andrason Skoðun
Það var póetískt að fylgjast með Mike Miller, skyttu Miami Heat í NBA-körfuboltanum, missa af sér vinstri skóinn í fjórða leikhluta á móti San Antonio Spurs á þriðjudagskvöld, geysast engu að síður upp völlinn og negla niður einum þýðingarmesta þristi sem hann hefur nokkru sinni skorað. Skólaus á öðrum skildi hann eftir iljarlaga svitabletti um allt parkettið sem skömmu síðar blönduðust perlum af skallanum á LeBron James eftir að af honum skrapp ennisbandið sem flestir töldu gróið við höfuðleðrið og hann fór í kjölfarið hamförum á vellinum. Miami-menn höfðu verið í afleitri stöðu en unnu leikinn. Varla er hægt að ímynda sér atburðarás sem er táknrænni fyrir það að losa sig úr viðjum vanans, hlekkjum hugarfarsins eða einhverjum öðrum löngu geldum orðasamböndum að eigin vali. Og ég sá reyndar merki þess strax í gær að Íslendingar væru á svipaðri leið og kannski væri bjartari tíð fram undan. Hvert sem litið var mátti sjá fólk sem var glaðbeitt og hnarreist, með eftirvæntingu í augunum og sem laust undan krónísku oki. Þetta fólk átti það allt sameiginlegt að vera miklu léttklæddara í gær en dagana þar á undan, fyrir utan einn kollega minn sem sást sniglast um lóðina í flíspeysu og regnjakka – sem er kannski ekki skrýtið á vinnustað þar sem menn á hlýrabolum einum að ofan hafa til þessa ekki þótt boðlegir til starfa. En það eru ekki allir vinnustaðir svona handleggjafælnir, því að þegar mér varð litið á sjónvarpið blasti við mér fersk sjón: nýkjörin þingkona að flytja ræðu í ermalausri flík. Í fyrstu gladdi það mig ögn minna en Óttarr Proppé í forsetastól fyrir viku, en svo áttaði ég mig á því að hún var í Framsóknarflokknum! Þetta er líklega það framsæknasta sem Framsóknarflokkurinn hefur gert síðan um 1930 og ef Sigurður Ingi Jóhannsson hefði bara haft vit á því að mæla fyrir veiðigjaldafrumvarpinu sínu í ermalausri skyrtu (stelpurnar eru vitlausar í þær) væru kannski ekki 30 þúsund manns að mótmæla því og allir væru glaðir. Þetta þarf nefnilega ekki að vera flókið. Klæðum okkur bara úr fötunum.
Ísland og orkuskiptin: Styðjum þróun á jarðhita og alþjóðlegt samstarf Ester Halldórsdóttir Skoðun
Ísland og orkuskiptin: Styðjum þróun á jarðhita og alþjóðlegt samstarf Ester Halldórsdóttir Skoðun