Bakþankar

Grunur um morgunmat

Svavar Hávarðsson skrifar
Auðvitað get ég ekki fullyrt neitt, en ég held að við bræðurnir höfum bara einu sinni migið á okkur á sama tíma. Það var úr hlátri þegar mamma trúði okkur fyrir því að grunur léki á að hún væri haldin alvarlegum sjúkdómi. Áður en þú dregur þá ályktun að við bræðurnir séum skíthælar, báðir tveir, þá get ég útskýrt hvernig í þessu lá.

Mamma og pabbi höfðu skroppið til Reykjavíkur til að útrétta. Í leiðinni var ferðin auðvitað nýtt til þess sjá framan í lækna, eins og gengur. Við bræðurnir vorum boðnir í kjötbollur à la Hávarður eitt kvöldið en að áti loknu setti gamla settið okkur niður og mamma stundi upp eftirfarandi: „Strákar mínir, lækninn grunar að ég sé með seríós.“ Á augnabliki áttaði ég mig á því að líkur voru taldar á því að mamma væri með húðsjúkdóminn sóríasis, en myndin af mömmu með gróft tilfelli af morgunmat leitaði á mig.

Alvarleiki málsins var auðvitað mikill, en mér fannst allt í einu eins og kjötfarsið væri að reyna að brjótast upp úr belgnum á mér. Áður en ég hljóp í áttina að postulíninu áttaði ég mig á því að eitthvað allt annað var þarna á ferðinni. Mér varð litið snöggt í áttina til Björgólfs bróður míns og sá þá að hann var að skipta litum. Augu okkar mættust – og þá varð ekki aftur snúið. Við biluðumst úr hlátri. Í augum foreldra okkar voru vonbrigðin augljós, en þegar dúraði hjá okkur bræðrum gátum við útskýrt hvernig í þessu lá. Eftir stendur ein besta minning mín um stund í faðmi fjölskyldunnar, auðvitað vegna þess að læknirinn hafði rangt fyrir sér.

Kvöldið var nefnilega stórkostlega skemmtilegt, ekki síst vegna þess að annað af sama meiði var rifjað upp í beinu framhaldi. „Ég er farin heim að serða sárasta hungrið,“ tilkynnti Stína systir einhvern tímann þegar hún sársvöng ætlaði að kanna innihaldið í ísskápnum sínum. Það var líka rifjað upp að kær fjölskylduvinur söng árum saman „Allir saman nú, öryrki á túr, og síðan ekki söguna meir“ við eitt ástsælasta lag Stuðmanna.

Hvaða djúpu þjóðfélagsádeilu er ég að koma á framfæri með svo lúmskum hætti? Hana færð þú ekki frá mér í dag, en vonandi tókst mér að kalla fram hjá þér bros. Það var það eina sem mér gekk til.






×