Ding dong nornin er dauð! Ragnheiður Tryggvadóttir skrifar 12. apríl 2013 07:00 Þetta var meðal athugasemda sem fólk lét út úr sér þegar Margrét Thatcher, fyrrverandi forsætisráðherra Breta, lést um daginn. Hún var óvinsæll stjórnmálamaður svo ekki sé meira sagt og sumar athugasemdanna voru ljótar. Ég viðurkenni að þekkja ekki það vel til stjórnunarhátta Thatcher að geta úttalað mig um þá, svoleiðis, en mér skilst að þeir ríku hafi orðið ríkari í stjórnartíð hennar og þeir fátæku fátækari. Það er aldrei gott. En ein þeirra athugasemda sem ég rak augun í, varð til þess að ég fór að velta allt öðru fyrir mér. Sú athugasemd var eitthvað á þá leið að Járnfrúin hefði verið versti femínisti í heimi og það væri henni að kenna að kona hefði ekki sest í forsætisráðherrastól Bretlands síðan hún vermdi hann. Ég fór að velta fyrir mér hvernig ósjálfrátt eru gerðar kröfur á þær konur sem setjast í valdastól eða komast í stjórnunarstöðu að þær beri hag annarra kvenna sérstaklega fyrir brjósti. Þær séu fyrirmyndir og baráttumanneskjur, í þeirra skjóli sé konum borgið og jafnrétti náð. Ég geri þetta sjálf. Þegar kona varð biskup yfir Íslandi, í fyrsta sinn, varð ég yfir mig spennt yfir því að kona sæti í stóli forsætisráðherra í fyrsta sinn, kona væri forseti Alþingis um leið og að kona hefði verið kosin biskup. Fannst það flott. Gjammaði einmitt eitthvað um „kvennaríkið Ísland“ á Facebook og fannst ákveðnu takmarki náð. En nýjustu tölur um launamun kynjanna segja annað. Einhver benti á í framhaldinu af þessari athugasemd um Thatcher að hún hefði ekki litið á sig sem neinn kyndilbera kvenna, hún hefði ekki verið forsætisráðherra á þeirra forsendum, heldur á sínum eigin og þá gat ég ekki annað en velt því fyrir mér hvort þetta væru ósanngjarnar kröfur á konurnar í valda- og stjórnunarstöðum. Að kynferðið gerði þeim ókleift að sinna starfi sínu á eigin forsendum? Ég fékk engan botn í þessar vangaveltur því í raun er mér fyrirmunað að skilja af hverju jafnrétti er ekki bara sjálfsagt mál. Finnst það svo augljóst. Eða hvað? Svo lengi sem ég finn hjá mér þörf fyrir að gjamma sérstaklega um það á Facebook þegar kona landar góðri vinnu er takmarkinu varla náð. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ragnheiður Tryggvadóttir Mest lesið „Mér sýnist Inga Sæland fá talsvert út úr þessu“ Sigurjón Arnórsson Skoðun Þjónusturof hefst í dag Hanna Birna Valdimarsdóttir Skoðun Eru stjórnarandstæðingar viljandi að misskilja samsköttun? Þórhallur Valur Benónýsson Skoðun Spilavíti er og verður spilavíti Tryggvi Rúnar Brynjarsson Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir Skoðun Verjum frelsið og mannréttindin Sigurjón Njarðarson Skoðun Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley Skoðun Mótórhjólasamtök á Íslandi – hvers vegna öll þessi læti? Helgi Gunnlaugsson Skoðun Skortur á metnaði í loftslagsmálum Svandís Svavarsdóttir,Guðmundur Ingi Guðbrandsson Skoðun Hvað með dansinn? Lilja Björk Haraldsdóttir Skoðun
Þetta var meðal athugasemda sem fólk lét út úr sér þegar Margrét Thatcher, fyrrverandi forsætisráðherra Breta, lést um daginn. Hún var óvinsæll stjórnmálamaður svo ekki sé meira sagt og sumar athugasemdanna voru ljótar. Ég viðurkenni að þekkja ekki það vel til stjórnunarhátta Thatcher að geta úttalað mig um þá, svoleiðis, en mér skilst að þeir ríku hafi orðið ríkari í stjórnartíð hennar og þeir fátæku fátækari. Það er aldrei gott. En ein þeirra athugasemda sem ég rak augun í, varð til þess að ég fór að velta allt öðru fyrir mér. Sú athugasemd var eitthvað á þá leið að Járnfrúin hefði verið versti femínisti í heimi og það væri henni að kenna að kona hefði ekki sest í forsætisráðherrastól Bretlands síðan hún vermdi hann. Ég fór að velta fyrir mér hvernig ósjálfrátt eru gerðar kröfur á þær konur sem setjast í valdastól eða komast í stjórnunarstöðu að þær beri hag annarra kvenna sérstaklega fyrir brjósti. Þær séu fyrirmyndir og baráttumanneskjur, í þeirra skjóli sé konum borgið og jafnrétti náð. Ég geri þetta sjálf. Þegar kona varð biskup yfir Íslandi, í fyrsta sinn, varð ég yfir mig spennt yfir því að kona sæti í stóli forsætisráðherra í fyrsta sinn, kona væri forseti Alþingis um leið og að kona hefði verið kosin biskup. Fannst það flott. Gjammaði einmitt eitthvað um „kvennaríkið Ísland“ á Facebook og fannst ákveðnu takmarki náð. En nýjustu tölur um launamun kynjanna segja annað. Einhver benti á í framhaldinu af þessari athugasemd um Thatcher að hún hefði ekki litið á sig sem neinn kyndilbera kvenna, hún hefði ekki verið forsætisráðherra á þeirra forsendum, heldur á sínum eigin og þá gat ég ekki annað en velt því fyrir mér hvort þetta væru ósanngjarnar kröfur á konurnar í valda- og stjórnunarstöðum. Að kynferðið gerði þeim ókleift að sinna starfi sínu á eigin forsendum? Ég fékk engan botn í þessar vangaveltur því í raun er mér fyrirmunað að skilja af hverju jafnrétti er ekki bara sjálfsagt mál. Finnst það svo augljóst. Eða hvað? Svo lengi sem ég finn hjá mér þörf fyrir að gjamma sérstaklega um það á Facebook þegar kona landar góðri vinnu er takmarkinu varla náð.
Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley Skoðun
Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley Skoðun