Klám er klám er klám Friðrika Benónýs skrifar 18. október 2012 06:00 Erótíska bókabylgjan sem 50 gráir skuggar hrundu af stað er sögð munu hafa áhrif á bókmenntir eftir og fyrir konur næstu árin. Sölutölur eru svimandi háar og forleggjarar jafnt sem höfundar dansa um með dollaramerki í augum við tilhugsunina um allt það fjármagn sem klámsveltar konur munu færa þeim. Setja upp kryppu ef minnst er á klám í þessu samhengi og veifa orðinu erótík – sem enginn skilur, rétti kvenna til að tjá sig út frá kynferði sínu og ég veit ekki hverju og hverju. Jafnvel hörðustu femínistar hafa látið hafa sig út í það að verja þessa þróun á þeim forsendum að konur eigi rétt á að skrifa og lesa klám „á sínum forsendum". Engu virðist skipta í þeirri umræðu að þær „erótísku" senur sem lesa má í 50 gráum skuggum eiga sér allar beinar fyrirmyndir í klámiðnaðinum og sömu sögu má segja um hinar „alíslensku" Fantasíur sem safnað var nafnlaust og gefnar út sem vitnisburður um kynlegan hugarheim kvenna. Á sama tíma kemur fram hver vitnisburðurinn á fætur öðrum um þær skaðlegu afleiðingar sem klámneysla hefur á viðhorf og hegðun þeirra sem þess neyta. Allar hugmyndir um kynlíf skrumskælast og allt niður í sex ára börn beita hvert annað kynbundnu og kynferðislegu ofbeldi vegna áhorfs á klám, samkvæmt nýjustu upplýsingum. Konur eru þar eingöngu kynferðisleg viðföng eins og speglast í þeirri áráttu að birta kynferðislegar myndir af bæði nafngreindum og ónafngreindum konum í fjölmiðlum og á vefsíðum, samanber frábæra grein Kira Cochrane, Creepshots and revenge porn: how paparazzi culture affects women, sem birtist í breska blaðinu Guardian nýlega. Sá sem heldur því fram að klámmenningin hafi ekki áhrif á líf okkar allra eftir lestur þeirrar greinar þyrfti að fá sér ný gleraugu. Hvers vegna gangast konur inn á þessa undarlegu röksemdafærslu um að klám fyrir konur sé undir einhverjum allt öðrum formerkjum en annað klám? Spyr sú sem ekki veit. Aldalöng kynferðiskúgun er ekki nógu sterk rök fyrir því að gangast inn á kvensýn klámiðnaðarins og þykjast vera að gera hana að sinni. Og hverjar eru hinar sértæku forsendur kvenna þegar kemur að klámi? Er ekki klám bara klám og kominn tími til að hætta að fegra það með frösum eins og „frelsi til tjáningar", „endurspeglun á eðli mannskepnunnar" og „erótík"? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Friðrika Benónýsdóttir Mest lesið Rekin út fyrir að vera kennari Álfhildur Leifsdóttir Skoðun Vanvirðing við einkaframtakið og verðmætasköpun Bessí Þóra Jónsdóttir Skoðun Með baunabyssu í kennaraverkfalli Ólafur Hauksson Skoðun Við þurfum að tala um Bálstofuna Matthías Kormáksson Skoðun Verðum að rannsaka hvað gerðist í Covid Hildur Þórðardóttir Skoðun Það þarf meiri töffara í okkur Davíð Már Sigurðsson Skoðun Samfylkingin ætlar ekki að hækka tekjuskatt Alma D. Möller Skoðun Á að banna rauða jólasveininn? Stefán Vagn Stefánsson Skoðun Treystir þú konum? Hópur 72 kvenna úr sex stjórnmálaflokkum Skoðun Vegið að framtíð ungs vísindafólks á Íslandi Katrín Möller,Svava Dögg Jónsdóttir Skoðun
Erótíska bókabylgjan sem 50 gráir skuggar hrundu af stað er sögð munu hafa áhrif á bókmenntir eftir og fyrir konur næstu árin. Sölutölur eru svimandi háar og forleggjarar jafnt sem höfundar dansa um með dollaramerki í augum við tilhugsunina um allt það fjármagn sem klámsveltar konur munu færa þeim. Setja upp kryppu ef minnst er á klám í þessu samhengi og veifa orðinu erótík – sem enginn skilur, rétti kvenna til að tjá sig út frá kynferði sínu og ég veit ekki hverju og hverju. Jafnvel hörðustu femínistar hafa látið hafa sig út í það að verja þessa þróun á þeim forsendum að konur eigi rétt á að skrifa og lesa klám „á sínum forsendum". Engu virðist skipta í þeirri umræðu að þær „erótísku" senur sem lesa má í 50 gráum skuggum eiga sér allar beinar fyrirmyndir í klámiðnaðinum og sömu sögu má segja um hinar „alíslensku" Fantasíur sem safnað var nafnlaust og gefnar út sem vitnisburður um kynlegan hugarheim kvenna. Á sama tíma kemur fram hver vitnisburðurinn á fætur öðrum um þær skaðlegu afleiðingar sem klámneysla hefur á viðhorf og hegðun þeirra sem þess neyta. Allar hugmyndir um kynlíf skrumskælast og allt niður í sex ára börn beita hvert annað kynbundnu og kynferðislegu ofbeldi vegna áhorfs á klám, samkvæmt nýjustu upplýsingum. Konur eru þar eingöngu kynferðisleg viðföng eins og speglast í þeirri áráttu að birta kynferðislegar myndir af bæði nafngreindum og ónafngreindum konum í fjölmiðlum og á vefsíðum, samanber frábæra grein Kira Cochrane, Creepshots and revenge porn: how paparazzi culture affects women, sem birtist í breska blaðinu Guardian nýlega. Sá sem heldur því fram að klámmenningin hafi ekki áhrif á líf okkar allra eftir lestur þeirrar greinar þyrfti að fá sér ný gleraugu. Hvers vegna gangast konur inn á þessa undarlegu röksemdafærslu um að klám fyrir konur sé undir einhverjum allt öðrum formerkjum en annað klám? Spyr sú sem ekki veit. Aldalöng kynferðiskúgun er ekki nógu sterk rök fyrir því að gangast inn á kvensýn klámiðnaðarins og þykjast vera að gera hana að sinni. Og hverjar eru hinar sértæku forsendur kvenna þegar kemur að klámi? Er ekki klám bara klám og kominn tími til að hætta að fegra það með frösum eins og „frelsi til tjáningar", „endurspeglun á eðli mannskepnunnar" og „erótík"?