Hreinskilni einhleypa fólksins 28. janúar 2012 06:00 Einhleypa fólkið. Hjörð án leiðtoga. Einmana úlfar og úlfynjur sem ráfa um með veiðihárin missýnileg. Þegar einhleypa fólkið brýnir klærnar beitir það oft flóknum brögðum til fella bráð sína. Sumt fólk villir á sér heimildir, lýgur eða spinnur upp sögur sem bráðin fellur kylliflöt fyrir og gerir eftirleikinn auðveldan. Svik hafa hins vegar afleiðingar og oft endar saklaus bráðin með þung lóð í hjarta sínu. Hreinskilni er vanmetið vopn á blóðugum vígvelli einhleypa fólksins. Ef fólk væri hreinskilið við hvert annað væri hægt að forðast alls kyns andlega árekstra og koma í veg fyrir símtöl sem fólk vill ekki svara, rykfallnar vinabeiðnir og vandræðaleg samtöl í stórmörkuðum. Allir eru að rembast við að brenna fitu af bumbunni, en hugsa ekki um ekki fituna sem safnast óhindrað upp á aumingja sálartetrinu — því eina sem heldur okkur gangandi, fyrir utan flóknasta mekanisma allra tíma sem mannslíkaminn er. Samskipti þurfa ekki að vera flókin. Það er vissulega erfiðara að vera hreinskilinn, en það margborgar sig. Eins og að leggja peninga inn í banka á Íslandi. Djók. En þetta er rosalega einfalt: Ekki biðja um símanúmer nema þú ætlir að hringja í það, ekki segja eitt og meina annað. Ekki ljúga, asninn þinn, því það er ljótt. Ef þú vilt sofa hjá viðkomandi án þess að skuldbinda þig til næstu ára skaltu gera foreldra þína stolta og hafa kjark til að segja það: „Ég myndi gjarnan vilja sofa hjá þér og það er harla ólíklegt að ég hafi samband aftur í þeim tilgangi að stofna með þér fjölskyldu". (Þótt það sé nauðsynlegt að vera ekki með dónaskap er reyndar algjör óþarfi að hljóma eins og einhver sem dó úr elli fyrir hundrað árum). Ef þú færð vökva í andlitið geturðu huggað þig við það að hann þornar, en það kostar oft alls kyns vesen að losa sig við lamandi þyngsli af sálinni. Að lóða saman brotið hjarta getur verið mikil og erfið vinna — vinna sem krefst þess í mörgum tilvikum að fólk gangi fram af sér í neyslu á feitum skyndibita og heilsuspillandi veigum. Það eru leiðinleg hlutskipti. Þá getur samviskubit verið jafn mikið vesen. Ef ekki meira. Ef þú færð hins vegar jákvætt svar er búið að slá alla sjáanlega varnagla. Væntingarnar eru engar, óttinn ekki til staðar — algjört frelsi blasir við. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Atli Fannar Bjarkason Bakþankar Skoðanir Mest lesið Ég skvetti málningu á bandaríska sendiráðið en hér er opið bréf til utanríkisráðherra Margrét Rut Eddudóttir Skoðun Ný Selfossbrú yfir Ölfusá – bruðl eða skynsemi? Tómas Ellert Tómasson Skoðun Sleppum brúnni og förum betri leið framhjá Selfossi Elliði Vignisson Skoðun Spilling á Íslandi: Erum við að missa tökin? Ágústa Árnadóttir Skoðun Það er þetta með þorpið Dagný Gísladóttir Skoðun Kostir gamaldags samræmdra prófa Pawel Bartoszek Skoðun Ábyrgð stjórnenda á netöryggi og NIS2 Unnur Kristín Sveinbjarnardóttir Skoðun Halldór 5.10.2024 Jón Þór Stefánsson Halldór Eignafólk græðir mikið á vaxtastefnu Seðlabankans Stefán Ólafsson Skoðun Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun
Einhleypa fólkið. Hjörð án leiðtoga. Einmana úlfar og úlfynjur sem ráfa um með veiðihárin missýnileg. Þegar einhleypa fólkið brýnir klærnar beitir það oft flóknum brögðum til fella bráð sína. Sumt fólk villir á sér heimildir, lýgur eða spinnur upp sögur sem bráðin fellur kylliflöt fyrir og gerir eftirleikinn auðveldan. Svik hafa hins vegar afleiðingar og oft endar saklaus bráðin með þung lóð í hjarta sínu. Hreinskilni er vanmetið vopn á blóðugum vígvelli einhleypa fólksins. Ef fólk væri hreinskilið við hvert annað væri hægt að forðast alls kyns andlega árekstra og koma í veg fyrir símtöl sem fólk vill ekki svara, rykfallnar vinabeiðnir og vandræðaleg samtöl í stórmörkuðum. Allir eru að rembast við að brenna fitu af bumbunni, en hugsa ekki um ekki fituna sem safnast óhindrað upp á aumingja sálartetrinu — því eina sem heldur okkur gangandi, fyrir utan flóknasta mekanisma allra tíma sem mannslíkaminn er. Samskipti þurfa ekki að vera flókin. Það er vissulega erfiðara að vera hreinskilinn, en það margborgar sig. Eins og að leggja peninga inn í banka á Íslandi. Djók. En þetta er rosalega einfalt: Ekki biðja um símanúmer nema þú ætlir að hringja í það, ekki segja eitt og meina annað. Ekki ljúga, asninn þinn, því það er ljótt. Ef þú vilt sofa hjá viðkomandi án þess að skuldbinda þig til næstu ára skaltu gera foreldra þína stolta og hafa kjark til að segja það: „Ég myndi gjarnan vilja sofa hjá þér og það er harla ólíklegt að ég hafi samband aftur í þeim tilgangi að stofna með þér fjölskyldu". (Þótt það sé nauðsynlegt að vera ekki með dónaskap er reyndar algjör óþarfi að hljóma eins og einhver sem dó úr elli fyrir hundrað árum). Ef þú færð vökva í andlitið geturðu huggað þig við það að hann þornar, en það kostar oft alls kyns vesen að losa sig við lamandi þyngsli af sálinni. Að lóða saman brotið hjarta getur verið mikil og erfið vinna — vinna sem krefst þess í mörgum tilvikum að fólk gangi fram af sér í neyslu á feitum skyndibita og heilsuspillandi veigum. Það eru leiðinleg hlutskipti. Þá getur samviskubit verið jafn mikið vesen. Ef ekki meira. Ef þú færð hins vegar jákvætt svar er búið að slá alla sjáanlega varnagla. Væntingarnar eru engar, óttinn ekki til staðar — algjört frelsi blasir við.
Ég skvetti málningu á bandaríska sendiráðið en hér er opið bréf til utanríkisráðherra Margrét Rut Eddudóttir Skoðun
Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun
Ég skvetti málningu á bandaríska sendiráðið en hér er opið bréf til utanríkisráðherra Margrét Rut Eddudóttir Skoðun
Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun