Drápsleikir dátanna Kolbeinn Óttarsson Proppé skrifar 7. júní 2011 07:00 Ekki hefur það farið sérstaklega hátt í fjölmiðlum, en undanfarna daga hafa nokkur hundruð manns leikið sér í stríðsleik hér á landi. Settar hafa verið á svið sem „raunverulegastar aðstæður" svo dátarnir venjist því sem best hvernig er að drepa aðra dáta. Líklega hafa þó margir þeirra nokkra reynslu í því. Til að kóróna stráksskapinn heitir þessi leikur Norðurvíkingur, en byssuleikurinn hefur verið haldinn reglulega hér á landi frá árinu 1991. Kostnaður íslenska ríkisins í ár nemur 30 milljónum króna. Á meðan Natódátarnir leika sér í drápsleikjum á Íslandi standa kollegar þeirra í alvöru drápum um allan heim. Þeir eru til dæmis að sprengja fólk í Líbíu þessa dagana, allt með stuðningi Íslands. Reyndar er fjöldi landa þar sem þeir munu aldrei drepa fólk og valdhafar fara sínu fram hvað sem líður mannréttindabrotum. Hneykslan hins velmektandi vestræna heims fer nefnilega oftar en ekki saman við hagsmuni hinna vestrænu ríkja og erum við Íslendingar ekki undanskildir þar. Og á meðan dátarnir drepa ekki fólk í fjarlægum löndum leika þeir sér í drápsleikjum á Íslandi. Það ríkir merkilegt sinnuleysi um þessa stríðsleiki hér á landi. Þeir sem þeim mótmæla eru taldir bláeygir sakleysingjar sem ekki skilja hvernig heimurinn er skrúfaður saman. Staðreyndin er hins vegar sú að drápstól eru drápstól og hermenn hermenn, hvar í heiminum sem þeir eru. Hér á landi er það sport að fara með börnin og skoða herskip, að ekki sé nú talað um herþotur. Kannski væri réttast að um borð væru myndir af fórnarlömbunum, sundurtættum líkum og grátandi mæðrum. Kannski það mundi duga til að Íslendingar gerðu sér grein fyrir því til hvers drápstól eru gerð. Það er þó allsendis óvíst að það mundi duga til. Trauðla verður friður í heiminum í bráð. Tækifærinu sem endalok Kalda stríðsins buðu upp á til að byggja upp friðsælli heim var fórnað á altari hagsmuna hinna vestrænu ríkja. Þar ber Ísland sína ábyrgð. Ekki er ástæða til bjartsýni í þessum efnum þegar litið er til þess að við ákvarðanir um innrásir og loftárásir á önnur lönd virðist mönnum fyrirmunað að læra af sögunni. Gúbbífiskaminnið ræður ríkjum og alltaf skal árás vera eina rétta svarið akkúrat núna; þó að dæmin séu mýmörg um hvernig hlutir klúðruðust áður. Og á meðan það þykir eðlilegasti hlutur í heimi að í litlu, herlausu landi, sem ekki stafar ógn af neinum, leiki sér hundruð morðmenna með byssur og sprengjutól; tja, þá er ekki von á friðvænlegri heimi í bráð. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kolbeinn Óttarsson Proppé Mest lesið Ofurgróði sjávarútvegs? – Hættið að afvegaleiða! Elliði Vignisson Skoðun „Fáum við einkunn fyrir þetta?“ Hulda Dögg Proppé Skoðun Vorstjarnan hans Gunnars Smára? Guðbergur Egill Eyjólfsson Skoðun Rafbíllinn er ekki bara umhverfisvænn – hann er líka hagkvæmari Óskar Páll Þorgilsson Skoðun Sakar aðra um það sem hún gerir sjálf Sigurjón Þórðarson Skoðun Hrossakjöt, hroki og hleypidómar Kristján Logason Skoðun „Þú verður aldrei nóg“ - Ástæður þess að kerfið bregst innflytjendum Ian McDonald Skoðun Laun kvenna og karla í aðildarfélögum ASÍ og BSRB árið 2024 Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun Sjávarútvegur er undirstöðuatvinnuvegur – ekki einangruð tekjulind Kristinn Karl Brynjarsson Skoðun Að byggja upp á Bakka Hjálmar Bogi Hafliðason Skoðun
Ekki hefur það farið sérstaklega hátt í fjölmiðlum, en undanfarna daga hafa nokkur hundruð manns leikið sér í stríðsleik hér á landi. Settar hafa verið á svið sem „raunverulegastar aðstæður" svo dátarnir venjist því sem best hvernig er að drepa aðra dáta. Líklega hafa þó margir þeirra nokkra reynslu í því. Til að kóróna stráksskapinn heitir þessi leikur Norðurvíkingur, en byssuleikurinn hefur verið haldinn reglulega hér á landi frá árinu 1991. Kostnaður íslenska ríkisins í ár nemur 30 milljónum króna. Á meðan Natódátarnir leika sér í drápsleikjum á Íslandi standa kollegar þeirra í alvöru drápum um allan heim. Þeir eru til dæmis að sprengja fólk í Líbíu þessa dagana, allt með stuðningi Íslands. Reyndar er fjöldi landa þar sem þeir munu aldrei drepa fólk og valdhafar fara sínu fram hvað sem líður mannréttindabrotum. Hneykslan hins velmektandi vestræna heims fer nefnilega oftar en ekki saman við hagsmuni hinna vestrænu ríkja og erum við Íslendingar ekki undanskildir þar. Og á meðan dátarnir drepa ekki fólk í fjarlægum löndum leika þeir sér í drápsleikjum á Íslandi. Það ríkir merkilegt sinnuleysi um þessa stríðsleiki hér á landi. Þeir sem þeim mótmæla eru taldir bláeygir sakleysingjar sem ekki skilja hvernig heimurinn er skrúfaður saman. Staðreyndin er hins vegar sú að drápstól eru drápstól og hermenn hermenn, hvar í heiminum sem þeir eru. Hér á landi er það sport að fara með börnin og skoða herskip, að ekki sé nú talað um herþotur. Kannski væri réttast að um borð væru myndir af fórnarlömbunum, sundurtættum líkum og grátandi mæðrum. Kannski það mundi duga til að Íslendingar gerðu sér grein fyrir því til hvers drápstól eru gerð. Það er þó allsendis óvíst að það mundi duga til. Trauðla verður friður í heiminum í bráð. Tækifærinu sem endalok Kalda stríðsins buðu upp á til að byggja upp friðsælli heim var fórnað á altari hagsmuna hinna vestrænu ríkja. Þar ber Ísland sína ábyrgð. Ekki er ástæða til bjartsýni í þessum efnum þegar litið er til þess að við ákvarðanir um innrásir og loftárásir á önnur lönd virðist mönnum fyrirmunað að læra af sögunni. Gúbbífiskaminnið ræður ríkjum og alltaf skal árás vera eina rétta svarið akkúrat núna; þó að dæmin séu mýmörg um hvernig hlutir klúðruðust áður. Og á meðan það þykir eðlilegasti hlutur í heimi að í litlu, herlausu landi, sem ekki stafar ógn af neinum, leiki sér hundruð morðmenna með byssur og sprengjutól; tja, þá er ekki von á friðvænlegri heimi í bráð.
Laun kvenna og karla í aðildarfélögum ASÍ og BSRB árið 2024 Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun
Sjávarútvegur er undirstöðuatvinnuvegur – ekki einangruð tekjulind Kristinn Karl Brynjarsson Skoðun
Laun kvenna og karla í aðildarfélögum ASÍ og BSRB árið 2024 Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun
Sjávarútvegur er undirstöðuatvinnuvegur – ekki einangruð tekjulind Kristinn Karl Brynjarsson Skoðun