67 ára og í harðri neyslu Sigríður Víðis Jónsdóttir skrifar 10. febrúar 2011 06:00 Á Íslandi er kreppa, þar er allt skelfilegt og ömurlegt og enginn hefur ráð á neinu. Eða hvað? Hefði ég átt að giska hver væri raunveruleg neysla íslenskrar fjölskyldu hefði ég veðjað á að talan væri lág. Vissulega er matarverð grín og nauðsynjar orðnar skuggalega dýrar en hver eyðir miklu í veitingar, tómstundir og sumarleyfisferðir á tímum sem þessum? Nei, nú eru tímar aðhalds! Eða ekki. Í nýjum og athyglisverðum neysluviðmiðum velferðarráðuneytisins má lesa um þau sem neyta fyrir ágætis upphæðir. Samkvæmt dæmigerðu viðmiði eyðir fjögurra manna fjölskylda í Reykjavík til dæmis rúmum 600.000 kr. á mánuði. Hvernig það á að geta gengið upp þegar laun hafa ekki fylgt verðlagi eftir kreppu er mér hulin ráðgáta. Hafa svona mörg heimili þetta háar ráðstöfunartekjur eða er brúsinn borgaður með lánum og reddingum? Tölurnar í reiknivélinni segja ekki til um hvað fjölskyldan þarf til að lifa af, heldur hvað hún notar í raun. Þetta er miðgildi - helmingur fólks nær ekki upp í töluna en hinn helmingurinn eyðir … meiru. Umrædda fjölskyldan í miðjunni notar 122.000 kr. í bílinn sinn og samgöngur um hver mánaðamót og 86.000 kr. í tómstundir og afþreyingu. Leyfir hinn „dæmigerði neytandi" sér ýmislegt sem ekki gæti talist kreppulegt eða er einfaldlega svona dýrt að lifa á Íslandi? Verst að þá geta bótaþegar - að öllu óbreyttu - alls ekki búið þar. Sjálf hefði ég ekki vogað mér að spá fyrir um það að jólin 2010 - í miðri kreppu - myndu seljendur auglýsa gjafabréf til útlanda sem hentuga jólagjöf. Eða að aðrir auglýstu „harða pakka" sem kostuðu tugþúsundir. Hvað þá að jólaverslun yrði mikil, bóksala næði nýjum hæðum og bæklingar um rándýrar sólstrandarferðir hryndu inn um lúguna á nýju ári. Einhver markaður er fyrir þetta. Á Íslandi búa 318.000 hræður en þar eru 240.000 bifreiðar. Hver rekur alla þessa bíla og fyrir hvaða fé? Sumir eru í biðröð eftir mat - sumir í biðröð eftir bílastæði við Kringluna, á öðrum bíl heimilisins af tveimur. Á sama tíma verður hnípin þjóð í vanda æ feitari. Örþjóð í kreppu er merkilegt nokk ein feitasta þjóð í Evrópu. Ég sé fyrir mér fyrirsagnirnar: „67 ára gömul þjóð í harðri neyslu óttast að látast af of stórum skammti: Ætlar að láta grafa sig í risastórri myntkörfu. Sjáið myndirnar." Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bakþankar Sigríður Víðis Jónsdóttir Mest lesið 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir Skoðun Mest lesnu orð á Íslandi Friðrik Björnsson Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir Skoðun Mikilvægi lágþröskulda þjónustu fyrir geðheilbrigði ungs fólks Eva Rós Ólafsdóttir Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir Skoðun Ónýtir vegir – eina ferðina enn Sigþór Sigurðsson Skoðun Hafnarfjörður er bær sem styður við lífsgæði eldra fólks Valdimar Víðisson Skoðun
Á Íslandi er kreppa, þar er allt skelfilegt og ömurlegt og enginn hefur ráð á neinu. Eða hvað? Hefði ég átt að giska hver væri raunveruleg neysla íslenskrar fjölskyldu hefði ég veðjað á að talan væri lág. Vissulega er matarverð grín og nauðsynjar orðnar skuggalega dýrar en hver eyðir miklu í veitingar, tómstundir og sumarleyfisferðir á tímum sem þessum? Nei, nú eru tímar aðhalds! Eða ekki. Í nýjum og athyglisverðum neysluviðmiðum velferðarráðuneytisins má lesa um þau sem neyta fyrir ágætis upphæðir. Samkvæmt dæmigerðu viðmiði eyðir fjögurra manna fjölskylda í Reykjavík til dæmis rúmum 600.000 kr. á mánuði. Hvernig það á að geta gengið upp þegar laun hafa ekki fylgt verðlagi eftir kreppu er mér hulin ráðgáta. Hafa svona mörg heimili þetta háar ráðstöfunartekjur eða er brúsinn borgaður með lánum og reddingum? Tölurnar í reiknivélinni segja ekki til um hvað fjölskyldan þarf til að lifa af, heldur hvað hún notar í raun. Þetta er miðgildi - helmingur fólks nær ekki upp í töluna en hinn helmingurinn eyðir … meiru. Umrædda fjölskyldan í miðjunni notar 122.000 kr. í bílinn sinn og samgöngur um hver mánaðamót og 86.000 kr. í tómstundir og afþreyingu. Leyfir hinn „dæmigerði neytandi" sér ýmislegt sem ekki gæti talist kreppulegt eða er einfaldlega svona dýrt að lifa á Íslandi? Verst að þá geta bótaþegar - að öllu óbreyttu - alls ekki búið þar. Sjálf hefði ég ekki vogað mér að spá fyrir um það að jólin 2010 - í miðri kreppu - myndu seljendur auglýsa gjafabréf til útlanda sem hentuga jólagjöf. Eða að aðrir auglýstu „harða pakka" sem kostuðu tugþúsundir. Hvað þá að jólaverslun yrði mikil, bóksala næði nýjum hæðum og bæklingar um rándýrar sólstrandarferðir hryndu inn um lúguna á nýju ári. Einhver markaður er fyrir þetta. Á Íslandi búa 318.000 hræður en þar eru 240.000 bifreiðar. Hver rekur alla þessa bíla og fyrir hvaða fé? Sumir eru í biðröð eftir mat - sumir í biðröð eftir bílastæði við Kringluna, á öðrum bíl heimilisins af tveimur. Á sama tíma verður hnípin þjóð í vanda æ feitari. Örþjóð í kreppu er merkilegt nokk ein feitasta þjóð í Evrópu. Ég sé fyrir mér fyrirsagnirnar: „67 ára gömul þjóð í harðri neyslu óttast að látast af of stórum skammti: Ætlar að láta grafa sig í risastórri myntkörfu. Sjáið myndirnar."
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun