Hamingjusömu hægrimennirnir Sif Sigmarsdóttir skrifar 15. febrúar 2011 12:57 Bölsýnismenn eins og ég sem alla tíð hafa búið við glasið hálftómt eru loksins í tísku. Bjartsýni er svo 2007. En þótt félagsskapur okkar sem höfum allt á hornum okkur hafi farið stækkandi um heim allan er einn sá hópur sem leikur á als oddi þessa dagana - ekki aðeins þrátt fyrir harðindin heldur einmitt vegna þeirra. Flestum pólitíkusum hefði þótt súrt að eftir áralanga bið eftir völdum væri nýskollin á kreppa þegar þeir kæmust loks til áhrifa. En ekki íhaldsmönnum sem nú eru við stjórn í Bretlandi. Þeir gætu ekki verið hamingjusamari. Kreppan gerir þeim kleift að framfylgja hugmyndafræði sinni um niðurskurð hjá hinu opinbera og einkavæðingu ríkiseigna án mikillar mótspyrnu, því flestir eru sammála um að hjá niðurskurði verði vart komist. Um leið og hægrimenn brýna hnífinn fullyrða þeir að málið sé hugmyndafræði óskylt og það taki þá þvert á móti sárt. En orð og athafnir stangast á. Þegar tilkynnt var um á þinginu að segja ætti upp hálfri milljón ríkisstarfsmanna brutust út svo skræk fagnaðarlæti meðal íhaldsmanna í salnum að ætla mætti að ungstirnið Justin Bieber hefði gengið inn á hóp unglingsstúlkna. Hugmyndafræðin er óáreiðanleg frilla. Þótt einfaldleiki hennar ylji og fegurð hennar kæti getur þvermóðska hennar komið mönnum í hann krappann. Glaðhlakkalega tilkynnti breska ríkisstjórnin á dögunum að skógar landsins yrðu næsta fórnarlamb niðurskurðar. Þá yrði að einkavæða. Ekki leið þó á löngu uns fjölmiðlar birtu fréttir af því að söluferlið kostaði meira en fengist fyrir skógana. Úps. Þetta var þá hugmyndafræði eftir allt saman. Helsti veikleiki hugmyndafræði er þessi skortur fylgjenda slíkra kenninga á hagnýtum afleiðingum. Heimspekin er praktíkinni ofar. En hvers vegna að eyða orku í að einkavæða skóga ef ávinningurinn er enginn? Á sömu forsendum þykir mér umræðan um að banna búrkur á Íslandi undrum sæta. Þótt þessi klæðnaður íslamskra kvenna sé vissulega birtingarmynd kúgunar sé ég ekki að löggjöf á Íslandi um búrkur hafi nokkurt praktískt gildi. Aldrei hef ég séð búrkuklædda konu ganga niður Laugaveginn. Þegar Svisslendingar bönnuðu að byggðir yrðu fleiri íslamskir bænaturnar í landinu urðu þeir aðhlátursefni. Ætla mátti af umræðunni að ekki yrði þverfótað fyrir bænaturnum í Sviss. Þvert á móti. Þeir voru fjórir. Er ekki æskilegra að einbeita sér að því að leysa raunveruleg vandamál en þau sem hugmyndafræðin býður? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sif Sigmarsdóttir Mest lesið Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Ölmusuhagkerfið Unnur Rán Reynisdóttir Skoðun Eru vaxtarmörkin vandinn? Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun Hver ætlar að taka fimmtu vaktina? Ákall til stjórnmálaflokka María Fjóla Harðardóttir,Halla Thoroddsen Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Búum til „vandamál“ – leysum það með samræmdum prófum Árelía Eydís Guðmundsdóttir Skoðun
Bölsýnismenn eins og ég sem alla tíð hafa búið við glasið hálftómt eru loksins í tísku. Bjartsýni er svo 2007. En þótt félagsskapur okkar sem höfum allt á hornum okkur hafi farið stækkandi um heim allan er einn sá hópur sem leikur á als oddi þessa dagana - ekki aðeins þrátt fyrir harðindin heldur einmitt vegna þeirra. Flestum pólitíkusum hefði þótt súrt að eftir áralanga bið eftir völdum væri nýskollin á kreppa þegar þeir kæmust loks til áhrifa. En ekki íhaldsmönnum sem nú eru við stjórn í Bretlandi. Þeir gætu ekki verið hamingjusamari. Kreppan gerir þeim kleift að framfylgja hugmyndafræði sinni um niðurskurð hjá hinu opinbera og einkavæðingu ríkiseigna án mikillar mótspyrnu, því flestir eru sammála um að hjá niðurskurði verði vart komist. Um leið og hægrimenn brýna hnífinn fullyrða þeir að málið sé hugmyndafræði óskylt og það taki þá þvert á móti sárt. En orð og athafnir stangast á. Þegar tilkynnt var um á þinginu að segja ætti upp hálfri milljón ríkisstarfsmanna brutust út svo skræk fagnaðarlæti meðal íhaldsmanna í salnum að ætla mætti að ungstirnið Justin Bieber hefði gengið inn á hóp unglingsstúlkna. Hugmyndafræðin er óáreiðanleg frilla. Þótt einfaldleiki hennar ylji og fegurð hennar kæti getur þvermóðska hennar komið mönnum í hann krappann. Glaðhlakkalega tilkynnti breska ríkisstjórnin á dögunum að skógar landsins yrðu næsta fórnarlamb niðurskurðar. Þá yrði að einkavæða. Ekki leið þó á löngu uns fjölmiðlar birtu fréttir af því að söluferlið kostaði meira en fengist fyrir skógana. Úps. Þetta var þá hugmyndafræði eftir allt saman. Helsti veikleiki hugmyndafræði er þessi skortur fylgjenda slíkra kenninga á hagnýtum afleiðingum. Heimspekin er praktíkinni ofar. En hvers vegna að eyða orku í að einkavæða skóga ef ávinningurinn er enginn? Á sömu forsendum þykir mér umræðan um að banna búrkur á Íslandi undrum sæta. Þótt þessi klæðnaður íslamskra kvenna sé vissulega birtingarmynd kúgunar sé ég ekki að löggjöf á Íslandi um búrkur hafi nokkurt praktískt gildi. Aldrei hef ég séð búrkuklædda konu ganga niður Laugaveginn. Þegar Svisslendingar bönnuðu að byggðir yrðu fleiri íslamskir bænaturnar í landinu urðu þeir aðhlátursefni. Ætla mátti af umræðunni að ekki yrði þverfótað fyrir bænaturnum í Sviss. Þvert á móti. Þeir voru fjórir. Er ekki æskilegra að einbeita sér að því að leysa raunveruleg vandamál en þau sem hugmyndafræðin býður?
Hver ætlar að taka fimmtu vaktina? Ákall til stjórnmálaflokka María Fjóla Harðardóttir,Halla Thoroddsen Skoðun
Hver ætlar að taka fimmtu vaktina? Ákall til stjórnmálaflokka María Fjóla Harðardóttir,Halla Thoroddsen Skoðun