Rússnesk rúlletta Ragnheiður Tryggvadóttir skrifar 12. ágúst 2010 06:00 Hvalfjarðargöngin fengu falleinkunn EUROTAP um daginn. Eru víst stórhættuleg að fara um og öll öryggisatriði fyrir neðan allar hellur. Ég hef farið gegnum þessi göng óteljandi ferðir og hef ekki keyrt Hvalfjörðinn síðan þau voru opnuð. Sem betur fer hef ég sloppið í gegn, hingað til. Þetta fékk mig til að velta fyrir mér vegakerfinu á landinu í heild sinni en ég var á ferðinni um daginn milli Akureyrar og Reykjavíkur. Ferðin gekk vel þrátt fyrir mikla umferð en bílalestirnar teygðu sig nánast óslitið alla leiðina. Vöruflutningabílar í bland við agnarsmáa fólksbíla, upphækkaðir jeppar og jepplingar, kerrur, tjaldvagnar og fellihýsi voru á ferðinni í báðar áttir. Ökuhraðinn var því eitthvað undir leyfilegum hámarkshraða og talsvert um glannalegan framúrakstur. Á þessari leið er bara ein akrein í hvora átt og óþolinmóðir ökumenn undu sér ekki í bílalestunum. Þeir tóku aftur og aftur sénsa sem stofnuðu ekki bara þeim sjálfum heldur fjölda annarra í hættu. Banaslysin í umferðinni á hringveginum eru árviss. Það er ákveðin rúlletta að hætta sér af stað í langferð og þurfa að treysta á skynsemi og þolinmæði annarra ökumanna til að komast klakklaust á leiðarenda en slysin verða flest við framúrakstur. Fyrir stórar ferðahelgar sumarsins brýnir lögreglan því fyrir ferðalöngum að sýna þolinmæði og fara sér hægt. Það sé betra að komast á leiðarenda seint en aldrei. Ég fjargviðrast yfir því í hverri einustu ferð af hverju sé ekki löngu búið að tvöfalda hringveginn en hann er ótrúlega mjór á köflum, með kröppum beygjum og blindhæðum að ég tali nú ekki um einbreiðu brýrnar sem enn er að finna á þjóðvegi eitt. Auðvitað má færa fyrir því rök að alltaf verði til vitleysingar í umferðinni, sama hversu gott vegakerfið er. Því verði ekki hægt að koma í veg fyrir slys með fleiri akreinum og tvöföldum brúm. Ég held það nú samt. Þangað til mér verður að ósk minni um tvöfaldan hringveg rígheld ég því um stýrið alla þá klukkutíma sem tekur að aka þessa leið, skíthrædd um að nú dembi sér einhver vitleysingurinn fram úr og keyri mig í klessu. Mér hefur meira að segja stundum dottið í hug að liggja á flautunni þegar ég mæti löngum bílalestum, einfaldlega til að láta vita af mér. Ég velti því fyrir mér hvort hringvegurinn fengi ekki sannarlega fall-einkunn ef EURATAP tæki allt vegakerfi landsins út. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ragnheiður Tryggvadóttir Mest lesið Nokkur orð um sérlausn í flugi Birna Sigrún Hallsdóttir,Hrafnhildur Bragadóttir Skoðun Iðjuþjálfun í verki Þóra Leósdóttir Skoðun Geta öll dýrin í skóginum verið vinir? Steinar Bragi Sigurjónsson Skoðun Stóriðjutíminn á Íslandi er að renna sitt skeið Guðmundur Franklin Jónsson Skoðun Kirkjur og kynfræðsla Bjarni Karlsson Skoðun Draghi-skýrslan og veikleikar Íslands Pawel Bartoszek Skoðun Túrverkir og hitakóf – má ræða það í vinnunni? Já endilega! Katrín Björg Ríkarðsdóttir Skoðun Að læra íslensku sem annað mál: ný brú milli íslensku og ensku Guðrún Nordal Skoðun Í nafni frelsis og valdeflingar Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Hamona Benedikt S. Benediktsson Skoðun
Hvalfjarðargöngin fengu falleinkunn EUROTAP um daginn. Eru víst stórhættuleg að fara um og öll öryggisatriði fyrir neðan allar hellur. Ég hef farið gegnum þessi göng óteljandi ferðir og hef ekki keyrt Hvalfjörðinn síðan þau voru opnuð. Sem betur fer hef ég sloppið í gegn, hingað til. Þetta fékk mig til að velta fyrir mér vegakerfinu á landinu í heild sinni en ég var á ferðinni um daginn milli Akureyrar og Reykjavíkur. Ferðin gekk vel þrátt fyrir mikla umferð en bílalestirnar teygðu sig nánast óslitið alla leiðina. Vöruflutningabílar í bland við agnarsmáa fólksbíla, upphækkaðir jeppar og jepplingar, kerrur, tjaldvagnar og fellihýsi voru á ferðinni í báðar áttir. Ökuhraðinn var því eitthvað undir leyfilegum hámarkshraða og talsvert um glannalegan framúrakstur. Á þessari leið er bara ein akrein í hvora átt og óþolinmóðir ökumenn undu sér ekki í bílalestunum. Þeir tóku aftur og aftur sénsa sem stofnuðu ekki bara þeim sjálfum heldur fjölda annarra í hættu. Banaslysin í umferðinni á hringveginum eru árviss. Það er ákveðin rúlletta að hætta sér af stað í langferð og þurfa að treysta á skynsemi og þolinmæði annarra ökumanna til að komast klakklaust á leiðarenda en slysin verða flest við framúrakstur. Fyrir stórar ferðahelgar sumarsins brýnir lögreglan því fyrir ferðalöngum að sýna þolinmæði og fara sér hægt. Það sé betra að komast á leiðarenda seint en aldrei. Ég fjargviðrast yfir því í hverri einustu ferð af hverju sé ekki löngu búið að tvöfalda hringveginn en hann er ótrúlega mjór á köflum, með kröppum beygjum og blindhæðum að ég tali nú ekki um einbreiðu brýrnar sem enn er að finna á þjóðvegi eitt. Auðvitað má færa fyrir því rök að alltaf verði til vitleysingar í umferðinni, sama hversu gott vegakerfið er. Því verði ekki hægt að koma í veg fyrir slys með fleiri akreinum og tvöföldum brúm. Ég held það nú samt. Þangað til mér verður að ósk minni um tvöfaldan hringveg rígheld ég því um stýrið alla þá klukkutíma sem tekur að aka þessa leið, skíthrædd um að nú dembi sér einhver vitleysingurinn fram úr og keyri mig í klessu. Mér hefur meira að segja stundum dottið í hug að liggja á flautunni þegar ég mæti löngum bílalestum, einfaldlega til að láta vita af mér. Ég velti því fyrir mér hvort hringvegurinn fengi ekki sannarlega fall-einkunn ef EURATAP tæki allt vegakerfi landsins út.