Aðalsteini svarað Þröstur Ólafsson skrifar 13. desember 2010 06:00 Það er greinilega þungt undir fæti að ræða alvörumál án þess að gusað sé á mann tilfinningaþrungnum formælingum og ásökunum um landsbyggðarfjandsemi. Í grein benti ég á að ríkið þyrfti að spara og færði rök fyrir því, að það sé ekki sama hvernig það sé gert. Aðalsteinn Baldursson sendir mér tóninn 8. des.s.l. Til að auðvelda reiðilestur sinn, dylgjar hann um að ég telji landsbyggðina bagga á samfélaginu og fer í einhvern misskilinn samanburð um verðmætasköpun. Ýmislegt fleira smekklegt fylgir bráðlyndi hans, sem ég hirði ekki um að sinna. Við Íslendingar komumst ekki að neinni skynsamlegri niðurstöðu um framtíð lýðs og lands ef við höldum áfram að skiptast á skoðunum með svikabrigslyrðum eða slagorðum. Ég vil þó þakka Aðalsteini fyrir grein hans, því hún gefur tilefni til skýra betur hvað fyrir mér vakti með skrifum mínum þann 1.des. s.l. Megin mál mitt var að draga þurfi verulega úr ríkisútgjöldum. Við værum skuldug þjóð sem borgi háa vexti . Búið sé að þenja tekjukerfi ríkisins til hins ýtrasta. Vegna hallareksturs verði að lækka ríkisútgjöld. Ég lagði til að í stað þess að skera almennt niður í ríkiskerfinu skuli kerfið skorið upp. Ef við héldum áfram að skera niður á öllum sviðum, myndum við veika kjarnastofnanir ríkisins svo umtalsvert að þær gætu ekki sinnt alvöru gæða þjónustu fyrir þjóðina. Allar stofnanir og félagslegar tilfærslur yrðu vanmáttugar. Ég tók dæmi af Landspítalanum annars vegar, en vannýttri sjúkraþjónustu sum staðar úti á landi hins vegar. Ég sagði að það skipti þjóðina meira máli að byggja upp einn eða tvo góða háskóla, heldur en halda tórunni í sjö misgóðum háskólum. Ég sagði að við hefðum engin efni á að reka sendiráð útum allan heim og ættum hið snarasta að fækka þeim. Ég hefði getað haldið áfram bæði með fjölda alþingismanna, forsetaembættið og fleira , en varð að takmarka lengd greinarinnar. Ég sagði að við þyrftum að forgangsraða í stað þess að útfletja niðurskurðinn. Í þessu fólst árásin á landsbyggðina. Sjúkraþjóusta eða atvinnumál ? Ég tók sjúkradeildirnar úti á landi sem dæmi vegna þess að þrír heilbrigðisráðherrar höfðu lagt til að leggja þær niður, vegna hve vannýttar þær væru, en jafnframt dýrar í rekstri. Heilbrigðisyfirvöld hafa sagt að með bættum samgöngum myndi sjúkraþjónusta á þessum stöðum ekki versna, jafanvel batna því Landspítalinn eða FNA veittu vandaðri meðferð en sjúkradeildirnar. Það er langt síðan farið var að senda alla þá sem slasast eða vekjast alvarlega strax í fyrrgreind sjúkrahús. Vannýting þeirra er m.a. vegna þessa. Þessi breyting myndi því litlu breyta um sjúkraþjónustu landsbyggðarinnar. Það átti jafnframt að styrkja heilsugæsluna. Ég hygg að fagleg yfirvöld hafi ekki gert ráð fyrir því að með þessu væri verið „að rústa heilbrigðisþjónustuna." Ég tók þessar deildir einnig sem dæmi vegna þeirrar heiftfúðar sem fyrirhuguð lokun þeirra kallaði fram. Það mátti ekki leyfa að faglegt mat á þjóðhagslegu gildi sjúkradeildanna yrði lagt til grundvallar. Var það vegna þess að aðstandendur þessara staða óttuðust niðurstöðuna? Eða snýst allt þetta fjaðrafok kannski um atvinnu í héraðinu en ekki um sjúkraþjónustu? Ég hef sennilega misskilið þetta, haldið að verið væri að tala um sjúkraþjónustu en ekki atvinnumál? Auðvitað er það skiljanlegt að fólk vilji styrkja byggðarlög sín. Það gerist ekki til langframa með því að ríkið haldi uppi atvinnu á stöðunum. Í nýlegri PISA skýrslu kemur fram að nemendur sumstaðar úti á landsbyggðinni haldi ekki í við jafnaldra þeirra á höfuðborgarsvæðinu. Við það er ekki hægt að una og á því verður að vinna bót. En hver skyldi vera ástæða þess? Getur það verið, að svo fámenn þjóð geti ekki mannað kennslustöður allra þessara nýu framhaldsskóla og grípa þurfi til þess að láta líttmenntaða einstaklinga annast uppfræðslu ? Gæti það verið að sumstaðar fengju nemendur betri kennslu ef þeir væru sendir, eins og gert var með mig ungan, í þéttbýlið til framhaldsnáms? Það er þekkt fyrirbæri að öll gæði eru takmörkuð, einnig mannauður. Þess vegna ber okkur að nýta hann sem best hvar sem er á landinu. Ég er sannfærður um að ef framhaldsskólarnir yrðu fluttir til sveitarfélaganna þá yrðu þeir skipulagðir með mun skynsamlegri hætti en ríkið gerir nú, það hefur flutningur grunnskólanna sýnt. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þröstur Ólafsson Mest lesið Skilum skömminni Elín Birna Olsen Skoðun Getur þú fengið þá hjálp sem þú þarft ef andlega heilsan hrörnar? Sigurrós Eggertsdóttir Skoðun Gekk ég yfir sjó og land og ríkisstofnanir líka Magnús Guðmundsson Skoðun Teppaleggjum ekki íslenska náttúru með vindorku Halla Hrund Logadóttir Skoðun Reynir Samband sveitarfélaga að spilla gerð kennarasamninga? Ragnar Þór Pétursson Skoðun Halldór 23.11.2024 Halldór „Við andlát manns lýkur skattskyldu hans“ Þórður Gunnarsson Skoðun Fellur helsti stuðningsmaður menningarmála af þingi? Magnús Logi Kristinsson Skoðun Hefur sálfræðileg meðferð áhrif á líkamlegt heilbrigði? Rúnar Helgi Andrason Skoðun Miskunnsami nýmarxistinn Kári Allansson Skoðun Skoðun Skoðun Gekk ég yfir sjó og land og ríkisstofnanir líka Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Getur þú fengið þá hjálp sem þú þarft ef andlega heilsan hrörnar? Sigurrós Eggertsdóttir skrifar Skoðun Skilum skömminni Elín Birna Olsen skrifar Skoðun Reynir Samband sveitarfélaga að spilla gerð kennarasamninga? Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Hefur sálfræðileg meðferð áhrif á líkamlegt heilbrigði? Rúnar Helgi Andrason skrifar Skoðun Vaxtahækkanir og brotið traust - hver ber ábyrgð? Sandra B. Franks skrifar Skoðun Rödd friðar þarf að hljóma skærar Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Af skynsemi Vegagerðarinnar Magnús Rannver Rafnsson skrifar Skoðun Nýja stjórnarskráin — Alþingi rjúfi stöðnunina með stjórnlagaþingi Stjórn Stjórnarskrárfélagsins skrifar Skoðun Nýtt fangelsi – fyrir öruggara samfélag Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Ísland og orkuskiptin: Styðjum þróun á jarðhita og alþjóðlegt samstarf Ester Halldórsdóttir skrifar Skoðun Ærin verkefni næstu ár Ásbjörg Kristinsdóttir skrifar Skoðun Kominn tími á öðruvísi stjórnmál Gísli Rafn Ólafsson skrifar Skoðun Furðuleg réttlæting á hækkun verðtryggðra vaxta Marinó G. Njálsson skrifar Skoðun Raforka er ekki eina orkan! Dagur Helgason skrifar Skoðun Miskunnsami nýmarxistinn Kári Allansson skrifar Skoðun Skapandi skattur og skapandi fólk Vilhjálmur Árnason skrifar Skoðun Teppaleggjum ekki íslenska náttúru með vindorku Halla Hrund Logadóttir skrifar Skoðun Kjósum á næsta kjörtímabili Jón Steindór Valdimarsson skrifar Skoðun Kosningaloforðið sem gleymdist? Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Eru aðventan og jólin kvíða- eða tilhlökkunarefni? Guðlaug Helga Ásgeirsdóttir skrifar Skoðun Óframseljanlegt DAGA-kerfi Kári Jónsson skrifar Skoðun Nýtanleg verðmætasköpun um allt land Jóhann Frímann Arinbjarnarson skrifar Skoðun Geðrænn vandi barna og ungmenna Eldur S. Kristinsson skrifar Skoðun Það er kominn verðmiði á fangelsið en hvað má ungmenni í alvarlegum vanda kosta? Davíð Bergmann skrifar Skoðun Hinn opni tékki samgöngusáttmálans – ljósastýring og Sundabraut Eiríkur S. Svavarsson skrifar Skoðun Eru sumir heppnari en aðrir? Anna Kristín Jensdóttir skrifar Skoðun Við þurfum stjórnmálamenn sem skilja mikilvægi stærstu atvinnugreinar landsins Aðalheiður Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Kallað eftir fyrirsjáanleika í opinberum framkvæmdum Þorsteinn Víglundsson ,Jónína Guðmundsdóttir,Karl Andreassen skrifar Skoðun Sjálfstætt fólk Kristín Linda Jónsdóttir skrifar Sjá meira
Það er greinilega þungt undir fæti að ræða alvörumál án þess að gusað sé á mann tilfinningaþrungnum formælingum og ásökunum um landsbyggðarfjandsemi. Í grein benti ég á að ríkið þyrfti að spara og færði rök fyrir því, að það sé ekki sama hvernig það sé gert. Aðalsteinn Baldursson sendir mér tóninn 8. des.s.l. Til að auðvelda reiðilestur sinn, dylgjar hann um að ég telji landsbyggðina bagga á samfélaginu og fer í einhvern misskilinn samanburð um verðmætasköpun. Ýmislegt fleira smekklegt fylgir bráðlyndi hans, sem ég hirði ekki um að sinna. Við Íslendingar komumst ekki að neinni skynsamlegri niðurstöðu um framtíð lýðs og lands ef við höldum áfram að skiptast á skoðunum með svikabrigslyrðum eða slagorðum. Ég vil þó þakka Aðalsteini fyrir grein hans, því hún gefur tilefni til skýra betur hvað fyrir mér vakti með skrifum mínum þann 1.des. s.l. Megin mál mitt var að draga þurfi verulega úr ríkisútgjöldum. Við værum skuldug þjóð sem borgi háa vexti . Búið sé að þenja tekjukerfi ríkisins til hins ýtrasta. Vegna hallareksturs verði að lækka ríkisútgjöld. Ég lagði til að í stað þess að skera almennt niður í ríkiskerfinu skuli kerfið skorið upp. Ef við héldum áfram að skera niður á öllum sviðum, myndum við veika kjarnastofnanir ríkisins svo umtalsvert að þær gætu ekki sinnt alvöru gæða þjónustu fyrir þjóðina. Allar stofnanir og félagslegar tilfærslur yrðu vanmáttugar. Ég tók dæmi af Landspítalanum annars vegar, en vannýttri sjúkraþjónustu sum staðar úti á landi hins vegar. Ég sagði að það skipti þjóðina meira máli að byggja upp einn eða tvo góða háskóla, heldur en halda tórunni í sjö misgóðum háskólum. Ég sagði að við hefðum engin efni á að reka sendiráð útum allan heim og ættum hið snarasta að fækka þeim. Ég hefði getað haldið áfram bæði með fjölda alþingismanna, forsetaembættið og fleira , en varð að takmarka lengd greinarinnar. Ég sagði að við þyrftum að forgangsraða í stað þess að útfletja niðurskurðinn. Í þessu fólst árásin á landsbyggðina. Sjúkraþjóusta eða atvinnumál ? Ég tók sjúkradeildirnar úti á landi sem dæmi vegna þess að þrír heilbrigðisráðherrar höfðu lagt til að leggja þær niður, vegna hve vannýttar þær væru, en jafnframt dýrar í rekstri. Heilbrigðisyfirvöld hafa sagt að með bættum samgöngum myndi sjúkraþjónusta á þessum stöðum ekki versna, jafanvel batna því Landspítalinn eða FNA veittu vandaðri meðferð en sjúkradeildirnar. Það er langt síðan farið var að senda alla þá sem slasast eða vekjast alvarlega strax í fyrrgreind sjúkrahús. Vannýting þeirra er m.a. vegna þessa. Þessi breyting myndi því litlu breyta um sjúkraþjónustu landsbyggðarinnar. Það átti jafnframt að styrkja heilsugæsluna. Ég hygg að fagleg yfirvöld hafi ekki gert ráð fyrir því að með þessu væri verið „að rústa heilbrigðisþjónustuna." Ég tók þessar deildir einnig sem dæmi vegna þeirrar heiftfúðar sem fyrirhuguð lokun þeirra kallaði fram. Það mátti ekki leyfa að faglegt mat á þjóðhagslegu gildi sjúkradeildanna yrði lagt til grundvallar. Var það vegna þess að aðstandendur þessara staða óttuðust niðurstöðuna? Eða snýst allt þetta fjaðrafok kannski um atvinnu í héraðinu en ekki um sjúkraþjónustu? Ég hef sennilega misskilið þetta, haldið að verið væri að tala um sjúkraþjónustu en ekki atvinnumál? Auðvitað er það skiljanlegt að fólk vilji styrkja byggðarlög sín. Það gerist ekki til langframa með því að ríkið haldi uppi atvinnu á stöðunum. Í nýlegri PISA skýrslu kemur fram að nemendur sumstaðar úti á landsbyggðinni haldi ekki í við jafnaldra þeirra á höfuðborgarsvæðinu. Við það er ekki hægt að una og á því verður að vinna bót. En hver skyldi vera ástæða þess? Getur það verið, að svo fámenn þjóð geti ekki mannað kennslustöður allra þessara nýu framhaldsskóla og grípa þurfi til þess að láta líttmenntaða einstaklinga annast uppfræðslu ? Gæti það verið að sumstaðar fengju nemendur betri kennslu ef þeir væru sendir, eins og gert var með mig ungan, í þéttbýlið til framhaldsnáms? Það er þekkt fyrirbæri að öll gæði eru takmörkuð, einnig mannauður. Þess vegna ber okkur að nýta hann sem best hvar sem er á landinu. Ég er sannfærður um að ef framhaldsskólarnir yrðu fluttir til sveitarfélaganna þá yrðu þeir skipulagðir með mun skynsamlegri hætti en ríkið gerir nú, það hefur flutningur grunnskólanna sýnt.
Skoðun Getur þú fengið þá hjálp sem þú þarft ef andlega heilsan hrörnar? Sigurrós Eggertsdóttir skrifar
Skoðun Nýja stjórnarskráin — Alþingi rjúfi stöðnunina með stjórnlagaþingi Stjórn Stjórnarskrárfélagsins skrifar
Skoðun Ísland og orkuskiptin: Styðjum þróun á jarðhita og alþjóðlegt samstarf Ester Halldórsdóttir skrifar
Skoðun Það er kominn verðmiði á fangelsið en hvað má ungmenni í alvarlegum vanda kosta? Davíð Bergmann skrifar
Skoðun Hinn opni tékki samgöngusáttmálans – ljósastýring og Sundabraut Eiríkur S. Svavarsson skrifar
Skoðun Við þurfum stjórnmálamenn sem skilja mikilvægi stærstu atvinnugreinar landsins Aðalheiður Ósk Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun Kallað eftir fyrirsjáanleika í opinberum framkvæmdum Þorsteinn Víglundsson ,Jónína Guðmundsdóttir,Karl Andreassen skrifar