Mikilvægi stuðsins 21. janúar 2010 00:01 Þótt það blasi nú kannski ekki við, þá legg ég mikla áherslu á það að vera í stuði. Og ég er í mestu stuði ef ég fíla mig bæði hipp og kúl. Líði mér hvorki hipp né kúl þyrmir yfir mig þungbúið óöryggi og deyfð - já, almennt bara helvítis aumingjaskapur. Best er að vera í svo góðu stuði að maður spretti upp á morgnana, lagi sér rótsterkt kaffi og haldist í stuði fram á kvöld. Þannig er best að vera til. Þegar ekkert bítur á mann. Þegar maður getur hnarreistur starað framan í fólk fullur sjálfsöryggis og mikilfengleika. Nagli. Efnagrauturinn í heilanum í ofurjafnvægi. Maður kannski komandi úr ræktinni eins og bólgnar æðar sem slá af alefli á enninu bera fagurt vitni. Blastar FM í botn á fjölskyldubílnum og misskilur glott á gellu í næsta bíl. Þá líður manni eins og maður verði aldrei gamalmenni og hvað þá hrikalega ókúl lík. Nú eru erfiðir tímar í stuðinu. Ég sprett sjaldan á fætur, ligg bara eins og ræfill og kuðla sængina í heillöngum svefnrofunum þar til ég er næstum því orðinn of seinn. Ég held þetta sé skammdegið, vona það allavega. Nenni ekki að vera svona endalaust. Ég náði botninum nýlega þegar ég fór að haltra upp úr þurru. Held ég hafi tognað í svefni - hversu glatað er það? Við heltið bættist hljóð í öðrum skónum. Hittist þannig á að það var komið risagat á sólann þar sem gutlaði vatn af götunni. Í hverju skrefi heyrðist eins og verið væri að stinga fingri í fulla sultukrukku. Haltur með aumingjahljóð. Það er langt síðan mér hefur liðið jafn lítið kúl. Þetta átakanlega ekki-töff-ástand lagaðist fljótlega með nýjum skóm. Mér leið stórkostlega þegar ég hætti smám saman að vera haltur. Með hækkandi sól sé ég svo fram á enn meira stuð. Ég nenni ekki öðru en að vera bjartsýnn. Já, já, þetta endar allt á einn veg, en fjandinn hafi að ég velti mér upp úr því endalaust. Maður verður að hafa framtíðarsýn. Á fimmtugsafmælisárinu sé ég mig blasta FM í fíkniefnasalasvörtum Ford Mustang. Ég hef náð mér í töff brúnku á heimsreisunni. Ég er langt undir kjörþyngd og það er löngu búið að leysa Icesave. Dúndur góðæri er komið aftur og þegar ég keyri fram hjá Hörpu á Hafnarbakkanum blasir við risaauglýsing fyrir tónleikana mína í kvöld. Það er auðvitað löngu uppselt. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Grasker mannréttinda á degi hinna framliðnu Anna Kristín Jensdóttir Skoðun Treystir þú konum? Hópur 72 kvenna úr sex stjórnmálaflokkum Skoðun Heilbrigðiskerfið logar og er að hrynja: Þú áttir betra skilið Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Græðgin er komin út fyrir öll mörk Sigurjón Þórðarson Skoðun Að vera ung kona á Íslandi árið 2024 Eden Ósk Eyjólfsdóttir Skoðun Fræðsluskylda í stað skólaskyldu Eldur Smári Kristinsson Skoðun Hvað er Arne Slot þjálfari Liverpool að gera rétt?–vangaveltur frá sálfræðingi Andri Hrafn Sigurðsson Skoðun Ummæli borgarstjóra og óbragð í munni Kristín Björnsdóttir Skoðun Á að banna rauða jólasveininn? Stefán Vagn Stefánsson Skoðun Þegar Vestfjörðum gengur vel, gengur Íslandi vel Jón Páll Hreinsson Skoðun
Þótt það blasi nú kannski ekki við, þá legg ég mikla áherslu á það að vera í stuði. Og ég er í mestu stuði ef ég fíla mig bæði hipp og kúl. Líði mér hvorki hipp né kúl þyrmir yfir mig þungbúið óöryggi og deyfð - já, almennt bara helvítis aumingjaskapur. Best er að vera í svo góðu stuði að maður spretti upp á morgnana, lagi sér rótsterkt kaffi og haldist í stuði fram á kvöld. Þannig er best að vera til. Þegar ekkert bítur á mann. Þegar maður getur hnarreistur starað framan í fólk fullur sjálfsöryggis og mikilfengleika. Nagli. Efnagrauturinn í heilanum í ofurjafnvægi. Maður kannski komandi úr ræktinni eins og bólgnar æðar sem slá af alefli á enninu bera fagurt vitni. Blastar FM í botn á fjölskyldubílnum og misskilur glott á gellu í næsta bíl. Þá líður manni eins og maður verði aldrei gamalmenni og hvað þá hrikalega ókúl lík. Nú eru erfiðir tímar í stuðinu. Ég sprett sjaldan á fætur, ligg bara eins og ræfill og kuðla sængina í heillöngum svefnrofunum þar til ég er næstum því orðinn of seinn. Ég held þetta sé skammdegið, vona það allavega. Nenni ekki að vera svona endalaust. Ég náði botninum nýlega þegar ég fór að haltra upp úr þurru. Held ég hafi tognað í svefni - hversu glatað er það? Við heltið bættist hljóð í öðrum skónum. Hittist þannig á að það var komið risagat á sólann þar sem gutlaði vatn af götunni. Í hverju skrefi heyrðist eins og verið væri að stinga fingri í fulla sultukrukku. Haltur með aumingjahljóð. Það er langt síðan mér hefur liðið jafn lítið kúl. Þetta átakanlega ekki-töff-ástand lagaðist fljótlega með nýjum skóm. Mér leið stórkostlega þegar ég hætti smám saman að vera haltur. Með hækkandi sól sé ég svo fram á enn meira stuð. Ég nenni ekki öðru en að vera bjartsýnn. Já, já, þetta endar allt á einn veg, en fjandinn hafi að ég velti mér upp úr því endalaust. Maður verður að hafa framtíðarsýn. Á fimmtugsafmælisárinu sé ég mig blasta FM í fíkniefnasalasvörtum Ford Mustang. Ég hef náð mér í töff brúnku á heimsreisunni. Ég er langt undir kjörþyngd og það er löngu búið að leysa Icesave. Dúndur góðæri er komið aftur og þegar ég keyri fram hjá Hörpu á Hafnarbakkanum blasir við risaauglýsing fyrir tónleikana mína í kvöld. Það er auðvitað löngu uppselt.
Hvað er Arne Slot þjálfari Liverpool að gera rétt?–vangaveltur frá sálfræðingi Andri Hrafn Sigurðsson Skoðun
Hvað er Arne Slot þjálfari Liverpool að gera rétt?–vangaveltur frá sálfræðingi Andri Hrafn Sigurðsson Skoðun